Bernard Bosson (ur.
25 lutego
1948
w
Annecy
) –
francuski
polityk, adwokat, były minister transportu i deputowany.
Życiorys
Po ukończeniu studiów prawniczych, w 1972 rozpoczął praktykę adwokacką.
Działalnością polityczną zajął się w 1977, kiedy to został radnym
Annecy
. Sześć lat później objął stanowisko
mera
tej miejscowości. Był na ten urząd wybierany następnie w 1989, 1995 i 2001. W latach 1979–1988 zasiadał także w radzie departamentu
Górna Saona
, a w okresie 1986–1992 w radzie regionu
Rodan-Alpy
.
Przystąpił do federacyjnej i centrowej
Unii na rzecz Demokracji Francuskiej
, a w jej ramach do Centrum Demokratów Społecznych. W 1986 został posłem do
Zgromadzenia Narodowego
. Mandatu nie objął w związku z powołaniem go do drugiego rządu
Jacques'a Chiraca
na stanowisko sekretarza stanu przy ministrze spraw wewnętrznych ds. wspólnot lokalnych. Kilka miesięcy później, po rekonstrukcji gabinetu, został ministrem delegowanym ds. stosunków europejskich (przy ministrze spraw zagranicznych). Bernard Bosson zajmował to stanowisko do 1988.
W latach 1988–1993 był deputowanym. Pomiędzy 30 marca 1993 a 11 maja 1995 sprawował urząd ministra transportu w rządzie
Édouarda Balladura
. Po odejściu z rządu powrócił do Zgromadzenia Narodowego, w 2002 skutecznie ubiegał się o reelekcję.
W 2007 brał udział w kampanii
prezydenckiej
lidera UDF,
François Bayrou
. Po pierwszej turze, wbrew przewodniczącemu swojej partii, który nie poparł żadnego z kandydatów, Bernard Bosson publicznie opowiedział się za
Nicolasem Sarkozy'm
[1]. Przyłączył się następnie do organizacji
Nowego Centrum
, partii skupiającej działaczy UDF, wspierających nowego prezydenta i koncepcję powrotu do współpracy z
Unią na rzecz Ruchu Ludowego
. W
wyborach parlamentarnych
UMP nie wystawiła przeciwko niemu swojego kandydata w dotychczasowym okręgu wyborczym. Bernard Bosson przegrał jednak z popieranym przez część ludowców (w tym lokalnego senatora) niezależnym kandydatem prawicy, Lionelem Tardy'm. Po tej porażce ogłosił zakończenie działalności politycznej, rezygnując także ze stanowiska mera Annecy[2].
Przypisy
Źródła