Konrad Świetlik (ur.
15 września
1911
Kolebiatino/ Koliubiakino, gubernia moskiewska, zm.
4 września
1998
w
Warszawie
) –
generał brygady
WP
, członek Komitetu Centralnego
PZPR
.
Życiorys
Był synem robotnika emigranta z Warszawy. Powrócił do Warszawy w 1919, ukończył ogrodniczą szkołę zawodową i pracował jako ogrodnik. W 1933 odbył służbę wojskową w 35 pułku piechoty. W kampanii wrześniowej walczył jako szeregowy. Nie poszedł do niewoli niemieckiej i pracował na Białostocczyźnie w leśnictwie. Od 1933 związany z ruchem komunistycznym. Od 1941 przebywał w
ZSRR
.
W 1941 był słuchaczem kursu
NKWD
w
Gorkim
. W 1943 wstąpił do 1 Dywizji Piechoty i został oficerem oświatowym 3 pułku piechoty. Uczestnik
bitwy pod Lenino
. W 1944 został zastępcą dowódcy 4 Zapasowego Pułku Piechoty do spraw polityczno-wychowawczych, później zastępca dowódcy 1 Dywizji Piechoty w stopniu majora, a w lipcu tego roku szefem Zarządu Polityczno-Wychowawczego
1 Armii WP
. Na tym stanowisku współpracował z
płk
Piotrem Jaroszewiczem
, zastępcą dowódcy armii do spraw polityczno-wychowawczych.
Brał udział w walkach o wyzwolenie Pragi. W okresie od lipca do listopada 1945 był zastępcą dowódcy Wojsk Lotniczych do spraw polityczno-wychowawczych, a od grudnia 1945 do listopada 1946 szefem
Głównego Zarządu Politycznego WP
. Podpułkownik i pułkownik z 1945.
10 października 1945 na Walnym Zgromadzeniu
Aeroklubu Rzeczypospolitej Polskiej
wybrany został wiceprezesem Zarządu Tymczasowego. 14 grudnia 1945 awansowany na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1946.
W latach 1946–1948 był dowódcą
Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego
. 31 sierpnia 1948 zaatakował
Władysława Gomułkę
za krytykę stosunku
KPP
do niepodległości Polski. W latach 1948–1959 był członkiem Komitetu Centralnego
PZPR
, a od 24 lutego 1949 także członkiem
Komisji Bezpieczeństwa KC PZPR
, nadzorującej aparat represji
stalinowskich
w
Polsce
. Od 1 sierpnia 1948 do 30 listopada 1954 był wiceministrem
Bezpieczeństwa Publicznego
. Później do 1958 wiceminister Spraw Wewnętrznych. Przeniesiony do rezerwy ukończył studia historyczne i ekonomikę rolnictwa i pracował w
Komitecie Centralnym PZPR
w dziedzinie rolnictwa. Od 1970 w stanie spoczynku. Mieszkał w Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany na
Cmentarzu Powązkowskim
.
Bibliografia
- Izydor Koliński – Lotnictwo Polski Ludowej 1944-1947, Wydawnictwo MON, Warszawa 1987, wyd. I,
ISBN 83-11-07271-X
.
- H. P. Kosk – Generalicja polska, t. 2 wyd. Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001.
Linki zewnętrzne