Położenie Ławicy Słupskiej
Ławica Słupska znajduje się około 25
mil morskich
od brzegu, na północ od
Ustki
. Pokryta jest zwartym, piaszczysto-żwirowym dnem, z porozrzucanymi polami kamieni i głazów (nawet kilkumetrowych) polodowcowych – stąd pochodzi jej określenie – "kamienna rafa". Podłoże to służy wielu organizmom za idealne środowisko życia – osiedliły się tu m.in.
krasnorosty
z gatunku Delesseria sanguinea,
omułki
, liczne
skorupiaki
jak np. miniaturowa (6mm) krewetka -piaszczyk,
babka piaskowa
,
turbot
,
dorsz
. Ławica jest także ostoją ptaków (m.in.
mewy srebrzystej
). Najpłytsze miejsca Ławicy Słupskiej sięgają ok. 8
metrów
[1], a umowna granica, do której sięga, wyznaczona jest na
izobacie
20 metrów.
Historia
Nieco na północ od Ławicy Słupskiej w przypadku "
MS Steuben
" (
54°40'59″N 16°51'00″E / 54.68306, 16.85
), i ok. 30
km
na wschód w przypadku "
MS Wilhelm Gustloff
" (
55°07'27.7″N 17°42'14.6″E / 55.124361, 17.704056
), w nocy z
30
na
31 stycznia
1945
i z
9
na
10 lutego
1945
,
radziecki
okręt podwodny
"
S-13
" zatopił dwa zmilitaryzowane transportowce
Kriegsmarine
wiozące razem około 15 tys. ludzi: 12 tys. uchodźców (głównie kobiet i dzieci) i 3 tys. żołnierzy, marynarzy (w tym kilkuset wyszkolonych specjalistów od broni podwodnej z 2. U-Boot-Lehrdivision (2 Flotylla Szkolna Okrętów Podwodnych z Gdyni) i dygnitarzy nazistowskich z
Prus Wschodnich
i
Pomorza Gdańskiego
. MS "Wilhelm Gustloff" miał pojemność 25.480
BRT
a SS "Steuben" 14.660 BRT. W sumie okręty eskortujące zdołały uratować tylko około 1200 osób.
16 kwietnia 1945, opodal miejsca zatopienia "Wilhelma Gustloffa", został zatopiony trzeci statek wypełniony
niemieckimi
uciekinierami, MS "
Goya
" (
55°12'N 18°18'E / 55.2, 18.3
), tym razem przez radziecki okręt podwodny "L-3" dowodzony przez
Władimira Konowałowa
. Zginęło wtedy co najmniej 6000 osób (niektóre źródła mówią o 7000), dokładna liczba ofiar nie jest znana. MS "Goya" miała pojemność 5230 BRT. Okręty eskortujące zdołały uratować tylko 165 osób.
Nazwę Ławica Słupska wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zmieniając poprzednią niemiecką nazwę Stolpe Bank[2].
Przypisy
- ↑ Kazimierz Łomniewski, Władysław Mańkowski, Jerzy Zaleski: Morze Bałtyckie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 21.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (
M.P. z 1949 r. Nr 17, poz. 225
, s. 7)
Linki zewnętrzne