Celestyn V, (ur. w
1215
w
Isernia
prowincji
Molise
– zmarł
19 maja
1296
na zamku
Fumone
).
Był jednym z jedenaściorga dzieci w ubogiej chłopskiej rodzinie. Zanim został papieżem znany był jako Pietro di Morrone (Piotr z Morrone) i był zakonnikiem
benedyktyńskim
. Początkowo w klasztorze w Faifoli, następnie
pustelnikiem
:
1235
-
1238
na górze Morrone,
1240
-
1243
na La Maiella, gdzie stworzył zręby zakonu celestynów. W latach
1276
-
1279
był opatem w Faifoli. Znany ze świętości i pokory.
Wybrany na papieża
5 lipca
1294
roku po śmierci
Mikołaja IV
przez
konklawe
, w którym, jako nie będący
kardynałem
, nie brał udziału. Został nim wskutek impasu religijno-politycznego. Upatrywano w nim męża opatrznościowego dla targanego sporami politycznymi Kościoła. Po namowach zgodził się przyjąć godność papieską.
Był politykiem uważanym za nieudolnego, pozostającego pod wielkim wpływem dworu
neapolitańskiego
i rodu
Andegawenów
, co przejawiło się zwłaszcza w nominacjach kardynalskich. Zdając sobie sprawę ze swojej nieudolności i nie dając sobie rady z przepychem, do którego jako zakonnik nie był przyzwyczajony, po kilku miesiącach[1]
pontyfikatu
13 grudnia
1294
r. złożył urząd w
Castel Nuovo w Neapolu
. Do końca życia przebywał w pustelni w pałacu w Fumone koło
Ferentino
. Jego następca,
papież Bonifacy VIII
, obawiał się, że jako były papież może stać się elementem manipulacji ze strony kościelnych środowisk radykalnych. Z tego powodu zabronił mu wracać do swojej pustelni.
Piotr Celestyn V zmarł śmiercią naturalną w wieku ponad osiemdziesięciu lat. Rozpowiadano, że został zgładzony przez swojego następcę. Plotek tych nigdy nie potwierdzono; wywodziły się one ze wspomnianych środowisk radykalnych.
Kanonizowany
przez
Klemensa V
w roku
1313
. Patron miasta
Isernia
w regionie
Molise
.
Przypisy