Wyspy Świętego Piotra i Pawła (
port.
Arquipélago de São Pedro e São Paul) (0°56’N, 29°21’W) –
archipelag
niewielkich, skalistych
wysepek
należących do
Brazylii
, leżący ok. 1000
km
na wschód od jej wybrzeża, na
Oceanie Atlantyckim
. Archipelag składa się z 5 wysepek i wielu skał:
- Belmonte Island (Sudoeste, Southwest): 5 380 m²
- Challenger Island (São Paulo, Sudeste, Southeast): 3 000 m²
- Nordeste Island (São Pedro, Northeast): 1 440 m²
- Cabral Islet (Noroeste, Northwest): 1 170 m²
- South Islet: 943 m²
Średnica archipelagu nie przekracza 250 m. Na największej wysepce znajduje się sezonowa stacja naukowa. Wysepki nie są zamieszkane, nie ma na nich źródeł wody. Archipelag został odkryty
20 kwietnia
1511
przez armadę
karawel
, dowodzonych przez kapitana D. Garcia de Noronha, kiedy to jeden ze statków ‘Saint Peter’ wpadł na skałę.
16 lutego 1832 wyspy odwiedził
Charles Darwin
, podczas pierwszego etapu podróży dookoła świata na
HMS Beagle
. Darwin słusznie zauważył, że wysepki te nie są pochodzenia wulkanicznego, lecz wyniesionym uskokiem tektonicznym.
Wyspy odwiedził również
Ernest Shackleton
podczas ostatniej wyprawy do
Antarktyki
w 1921–1922.
13 października 1965 wyspy odwiedziła załoga polskiego jachtu sy. ŚMIAŁY, w drodze do Brazylii, podczas wyprawy Polskiego Towarzystwa Geograficznego dookoła Ameryki Południowej.