Harold Clayton Urey (ur.
29 kwietnia
1893
w Walkerton,
Indiana
, zm.
5 stycznia
1981
w
La Jolla
,
Kalifornia
) - chemik
amerykański
, laureat
Nagrody Nobla
z dziedziny
chemii
w roku
1934
za odkrycie
deuteru
.
W latach
1923
-
1924
prowadził badania wspólnie z
Nielsem Bohrem
, następnie w latach
1924
-
1929
wykładał w
Uniwersytecie Johna Hopkinsa
w
Baltimore
. W latach
1929
–
1945
był profesorem
Uniwersytetu Columbia
w
Nowym Jorku
, a w latach
1945
–
1952
Uniwersytetu Chicagowiskiego
. Był członkiem Narodowej Akademii Nauk w
Waszyngtonie
.
Zajmował się badaniami składu
izotopowego
wielu
pierwiastków chemicznych
. Był autorem metod rozdzielania izotopów. Przyczynił się także do rozwoju prac nad
bombą atomową
rozdzielając izotopy
uranu
U-235 i U-238.
Wysunął hipotezę dotyczącą pochodzenia
planet
i
gwiazd
oraz
pochodzenia życia
na
Ziemi
. Opracował metodę szacowania temperatury wód oceanów (nawet do 180 mln lat wstecz).
W
1931
roku odkrył ciężki izotop
wodoru
– deuter wyodrębniając go z czystego chemicznie ciekłego
wodoru
, za co w
1934
roku otrzymał
Nagrodę Nobla
.
Publikacje
- The Planets. Their Origin and Development (
1952
)
Źródła
- Beata Tarnowska (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa 2001,
Linki zewnętrzne