Ibrahim ibn Jakub
Ibrahim ibn Jakub - (X w.), podróżnik arabski. Jako członek poselstwa dyplomatycznego kalifatu kordobańskiego na dwór cesarza Ottona I Wielkiego odbył, około roku 965 - 966, podróż do Niemiec i krajów zachodniosłowiańskich (Nakona obodrzyckiego, Polski, Czech, Bułgarii).
Autor obszernej relacji o Słowianach, zachowanej w późniejszym (XI w.) przekazie pisarza arabskiego al-Bekriego, stanowiącej najstarsze źródło pisane do dziejów Polski za panowania Mieszka I. Według przekazu Ibrahima ibn Jakuba państwo Mieszka I graniczyło z Prusami i Rusią, Kraków należał do Czech, Mieszko I, opisany jako potężny władca, posiadał drużynę, którą utrzymywał z podatków. Relacja zawiera również ciekawe spostrzeżenia o zwyczaju kupowania żon oraz używaniu tkanin jako surogatu pieniądza. Wydanie polskie w serii Monumenta Poloniae Historica (seria II, t. 1, 1946).
Inne hasła zawierające informacje o "Ibrahim ibn Jakub":
Oddychanie komórkowe
...
1484
...
1499
...
XVI wiek
...
1972
...
1408
...
1398
...
1749
...
1411
...
1884
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Ibrahim ibn Jakub":
Algorytmy - podstawy i zastosowanie (plansza 2)
...
106 Walka o hegemonię w Europie w XVI w. (plansza 18)
...
022 Źródła pisane z czasów średniowiecza (plansza 18)
...
|