Iwan Koniew
Iwan KoniewIwan Stiepanowicz Koniew Иван Степанович Конев | | Marszałek Iwan Koniew |
Marszałek Iwan Koniew | | Marszałek Związku Radzieckiego |
Marszałek Związku Radzieckiego
| Data i miejsce urodzenia |
28 grudnia
1897
Łodejno | Data i miejsce śmierci |
21 maja
1973
Moskwa
| Przebieg służby | Lata służby |
1916
–
1918
(
armia carska
),
1918
–
1973
(
RKKA
) | Siły zbrojne |
armia carska
Armia Czerwona
| Stanowiska | dowódca 19. Armii, dowódca Frontów:
dowódca Zjednoczonych Sił Zbrojnych Układu Warszawskiego
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa
,
wojna domowa w Rosji
,
II wojna światowa
,
Wielka Wojna Ojczyźniana
: | Odznaczenia | | Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego | | Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego | | Złota Gwiazda Bohatera Republiki Czechosłowackiej | | Bohater Mongolii |
| Order Zwycięstwa |
| Order Lenina | | Order Lenina | | Order Lenina | | Order Lenina | | Order Lenina | | Order Lenina | | Order Lenina | | Order Rewolucji Październikowej | | Order Czerwonego Sztandaru | | Order Czerwonego Sztandaru | | Order Czerwonego Sztandaru | | Order Kutuzowa I klasy | | Order Kutuzowa I klasy | | Order Czerwonej Gwiazdy | | Medal 100-lecia urodzin Lenina | | Medal za Obronę Moskwy | | Medal za Zdobycie Berlina | | Medal za Wyzwolenie Pragi | | Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 | | Medal 20-lecia Zwycięstwa nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 | | Medal 20-lecia Radzieckich Sił Zbrojnych | | Medal 40-lecia Radzieckich Sił Zbrojnych | | Medal 50-lecia Radzieckich Sił Zbrojnych | | Order Suche Batora (Mongolia) | | Order Suche Batora (Mongolia) | | Order Białego Lwa (Czechosłowacja) | | Order Klementa Gottwalda (Czechosłowacja) | | Krzyż Wojenny (Czechosłowacja) | | Order Partyzanckiej Gwiazdy I klasy (Jugosławia) | | Krzyż Wielki Orderu Wojennego Virtuti Militari (Polska) | | Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski | | Order Krzyża Grunwaldu I Klasy (Polska) | | Legia Honorowa II klasy (Francja) | | Order Wyzwolenia (Francja) | | Krzyż Wojenny (Francja) | | Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Łaźni (Wielka Brytania) | | Krzyż Wojenny (Wielka Brytania) | | Legia Zasługi USA (Commander) | | Srebrny Order Zasług dla Ojczyzny (NRD) |
| |
Marsz. Iwan Koniew w
Pradze
, 1945 Pomnik marsz. Iwana Koniewa w Pradze Znaczek Poczty
Kirgistanu
z marsz. Iwanem Koniewem, 2005 Iwan Stiepanowicz Koniew,
ros.
Иван Степанович Конев (ur.
28 grudnia
1897
we wsi Łodejno, zm.
21 maja
1973
w
Moskwie
) – radziecki dowódca wojskowy,
Marszałek Związku Radzieckiego
(1944),
pierwszy dowódca Zjednoczonych Sił Zbrojnych
Państw Stron
Układu Warszawskiego
(1955–1960), dwukrotny
Bohater Związku Radzieckiego
(1944, 1945), Bohater Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej (1970) oraz Bohater Mongolii (1971),
deputowany
do
Rady Najwyższej ZSRR
1., 2., 3., 4., 5., 6., 7. i 8. kadencji. ŻyciorysUrodził się we wsi Łodejno k. Podosinowca (ob.
obwód kirowski
) w rodzinie chłopskiej. W 1912 ukończył szkołę ziemską w sąsiedniej wsi Puszma. Służbę wojskową rozpoczął w 1916, jako szeregowiec w
armii carskiej
. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej został skierowany na
Front Południowo-Zachodni
. Zdemobilizowany w 1918. W 1918 wstąpił do partii komunistycznej
WKP(b)
i
Armii Czerwonej
, w szeregach której walczył w
wojnie domowej
. W 1934 ukończył Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego. Cztery lata później objął dowództwo 2. Samodzielnej Armii Dalekiego Wschodu, a później Zabajkalskiego i Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego. W czasie
wojny niemiecko-radzieckiej
dowodził 19. Armią, a potem
Frontem Zachodnim
. 17 października objął dowództwo
Frontu Kalinińskiego
. Współwinny klęski na przedpolach
Moskwy
, omal nie stanął przed plutonem egzekucyjnym. Uratowało go wstawiennictwo
gen. Gieorgija Żukowa
. Samodzielne dowództwo objął ponownie w sierpniu 1942. Od czerwca 1943 był dowódcą
Frontu Stepowego
(później
2. Frontu Ukraińskiego
). Na jego czele brał udział w kontrofensywie radzieckiej na
łuku kurskim
. 20 lutego 1944 mianowany
Marszałkiem Związku Radzieckiego
. Pod jego dowództwem wojska radzieckie wyzwoliły
Charków
, sforsowały
Dniepr
i przeprowadziły operację kirowską. Jego imię nierozerwalnie związane jest ze słynną operacją korsuńsko-szewczenkowską. Iwan Koniew z powodzeniem dokonał także rozbicia humańskiego zgrupowania wojsk niemieckich. Przeprowadził lwowsko-sandomierską operację zaczepną. W rezultacie tych działań została zajęta Zachodnia Ukraina i rozpoczął się proces wypędzania hitlerowskiego okupanta z terytorium Polski. Od maja 1944 dowodził
1. Frontem Ukraińskim
, którego wojska doprowadził do
Berlina
. W końcowym etapie wojny marszałek przeprowadził błyskawiczną akcję, efektem której było wyzwolenie
Pragi
. Jednak mimo lepszej sytuacji strategicznej,
Józef Stalin
nie powierzył mu zaszczytu uderzenia na
Reichstag
, centrum miasta. Dokonał tego marsz.
Gieorgij Żukow
. W latach 1945–1946 był dowódcą Centralnej Grupy Wojsk Radzieckich i wysokim komisarzem w Austrii. W trakcie sporu Gieorgija Żukowa z Józefem Stalinem, wraz z innymi oficerami, poparł marszałka. Po jego dymisji ze stanowiska naczelnego dowódcy wojsk lądowych w 1946 objął tę funkcję. Został też zastępcą ministra obrony ZSRR. W latach 1950–1951 został głównym inspektorem Armii Radzieckiej. W roku 1950 był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR, a w roku 1952 – członkiem Komitetu Centralnego
KPZR
. W latach 1952–1955 pełnił funkcję dowódcy
Przykarpackiego Okręgu Wojskowego
. W 1955, po utworzeniu
Układu Warszawskiego
, był pierwszym dowódcą jego zjednoczonych sił. Funkcję tę pełnił do roku 1960. Od roku 1962 zajmował stanowisko generalnego inspektora grupy inspektorów w Ministerstwie Obrony ZSRR.[1]. Zmarł 21 maja 1973 w
Moskwie
i został pochowany pod
Murem Kremlowskim
na
Placu Czerwonym
. W jego pogrzebie uczestniczyła delegacja
Wojska Polskiego
z wiceministrem obrony narodowej – zastępcą ministra ds. ogólnych gen.
Józefem Urbanowiczem
na czele. Udział w wyzwalaniu PolskiWojska 1. Frontu Ukraińskiego pod dowództwem marsz. Iwana Koniewa wyzwoliły uprzemysłowiony obszar
Górnego Śląska
w zasadzie bez strat. Ofensywa wojsk radzieckich, polegała na okrążeniu wojsk niemieckich w taki sposób, iż pozostawiono im wąską gardziel, którą mogli się ewakuować w kierunku na Żory, Wodzisław Śląski, Racibórz oraz Opawę.
Katowice
zostały wyzwolone w 27 stycznia 1945, Chorzów zaś 28 stycznia 1945. Kolejne miejscowości wąskiego gardła zostały wyzwolone: -
Żory
24 marca 1945 – zniszczenia wyniosły 80% zabudowy miasta;
-
Rybnik
26 marca 1945 – zniszczeniu uległo jedynie 25% zabudowy miasta;
-
Wodzisław Śląski
26 marca 1945 – zniszczenia wyniosły 80% zabudowy miasta;
-
Racibórz
w 31 marca 1945 został zdobyty – zniszczenia miasta wyniosły 85%[2].
-
Opawa
22–24 kwietnia 1945 – znaczna część miasta uległa uszkodzeniu lub całkowitemu zniszczeniu.
18 stycznia 1945 wojska
1. Frontu Ukraińskiego
wyzwoliły i ocaliły większą część
Krakowa
. Żołnierze Armii Czerwonej zostali poinformowani o najważniejszych i najcenniejszych obiektach zabytkowego miasta i wiedzieli, że ich zadaniem jest nie tylko wyzwolenie, ale i ocalenie Krakowa. W swojej książce Czterdziesty piąty Iwan Koniew pisał:[3] | Rzeczą niezmiernie ważną było osiągnięcie szybkości działań wszystkich wojsk uczestniczących w natarciu na Kraków. Tylko to mogło uratować miasto przed zburzeniem, a chcieliby zdobyć je nietknięte. Dowództwo Frontu zrezygnowało z uderzeń na nie artylerii i lotnictwa. |
Marszałek Iwan Koniew został odznaczony przez
Radę Państwa PRL
Krzyżem Wielkim Orderu Wojennego Virtuti Militari
za wyzwolenie i ocalenie
Krakowa
. Miejska Rada Narodowa w Krakowie na uroczystej sesji w dniu 23 kwietnia 1955 nadała marszałkowi Iwanowi Koniewowi honorowe obywatelstwo miasta Krakowa dając wyraz głębokiej wdzięczności mieszkańców miasta dowódcy 1. Frontu Ukraińskiego , którego bohaterskie wojska wyzwoliły Kraków spod okupacji hitlerowskiej i ocaliły go przed zniszczeniem. Odznaczenia- Medal
"Złota Gwiazda"
Bohatera Związku Radzieckiego
– dwukrotnie (29 lipca 1944, 1 lipca 1945)
-
Order Zwycięstwa
(30 marca 1945)
-
Order Lenina
– siedmiokrotnie (1945, 1945, 1947, 1956, 1957, 1967, 1972)
-
Order Rewolucji Październikowej
(1968)
-
Order Czerwonego Sztandaru
– trzykrotnie (1938, 1944, 1949)
-
Order Suworowa
I klasy – dwukrotnie (1943, 1944)
-
Order Kutuzowa
I klasy – dwukrotnie (1943, 1943)
-
Order Czerwonej Gwiazdy
(1936)
- Medal 100-lecia urodzin Lenina
-
Medal za Obronę Moskwy
(1944)
-
Medal za Zdobycie Berlina
(1945)
-
Medal za Wyzwolenie Pragi
(1945)
-
Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
(1945)
- Medal 20-lecia Zwycięstwa nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
- Medal "20 lat Radzieckich Sił Zbrojnych" (1938)
- Medal "30 lat Radzieckich Sił Zbrojnych" (1948)
- Medal "40 lat Radzieckich Sił Zbrojnych" (1958)
- Medal "50 lat Radzieckich Sił Zbrojnych" (1968)
- Medal 800-lecia Moskwy (1947)
-
Krzyż Wielki Orderu Wojennego Virtuti Militari
(
Polska
)
-
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
(Polska)
-
Order Krzyża Grunwaldu I klasy
(Polska)
- Order Bułgarskiej Republiki Ludowej I klasy (1974,
Bułgaria
)
- Medal Przyjaźni Chińsko-Radzieckiej (
ChRL
)
- Złota Gwiazda Bohatera Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej (28 kwietnia 1970,
CSSR
)
-
Order Białego Lwa I klasy
(CSSR)
- Order Klementa Gottwalda (CSSR)
- Krzyż Wojenny (CSSR)
- Order Partyzanckiej Gwiazdy I klasy (
Jugosławia
)
- Bohater Mongolii (7 maja 1971,
Mongolia
)
-
Order Suche Batora
– dwukrotnie (1961, 1971, Mongolia)
- Оrder Czerwonego Sztandaru (Mongolia)
-
Srebrny Order Zasług dla Ojczyzny
(
NRD
)
- Order Wolności (
Węgry
)
- Order Zasługi Węgierskiej Republiki Ludowej (Węgry)
-
Wielki Oficer Legii Honorowej
(
Francja
)
- Order Wyzwolenia (Francja)
-
Krzyż Wojenny
(Francja)
-
Order Łaźni
(
Wielka Brytania
)
-
Krzyż Wojenny
(Wielka Brytania)
-
Wielka Komandorska Legia Zasługi
(
USA
)
- i inne
CiekawostkiW latach 80. XX w. ustawiono w Krakowie pomnik marsz. Iwana Koniewa, którego autorem był
prof. Antoni Hajdecki
. Pomnik zdemontowano w styczniu 1991. Został on na prośbę Rady Narodowej z
Kirowa
w
Rosji
przekazany do tego miasta. Zespół
Piwnicy pod Baranami
nagrał utwór pt. Marszałek Koniew, będący fragmentem wywiadu z prof. Antonim Hajdeckim[4]. Muzykę napisał
Zbigniew Preisner
. Przypisy Bibliografia- B. Potyrała, H. Szczegóła – Czerwoni marszałkowie. Elita Armii Radzieckiej 1935–1991, Wyd. WSP im. Tadeusza Kotarbińskiego, Zielona Góra 1997,
- B. Potyrała, W. Szlufik – Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940–1991, Wyd. WSP, Częstochowa 2001,
- Słownik biograficzny marszałków Związku Radzieckiego, t. II, Koszalin 2004
- Mała Encyklopedia Wojskowa, t. II, Wyd. MON, Warszawa 1971
- Encyklopedia II wojny światowej, Wyd. MON, Warszawa 1975
- (
ros.
) W. Jegorszyn – Feldmarszałkowie i marszałkowie, Moskwa 2000
- (
ros.
) K. Zalesskij – Imperium Stalina. Biograficzny słownik encyklopedyczny, Moskwa 2000
- (
ros.
) Radziecka Encyklopedia Wojskowa, Moskwa
- (
ros.
) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. 13, s. 20, Moskwa 1969–1978
- (
ros.
) Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986
-
Иван Степанович Конев – Герои страны
(
ros.
)
-
Иван Степанович Конев – Проект ХРОНОС
(
ros.
)
-
Wyżsi dowódcy Związku Radzieckiego
(
ros.
)
Inne hasła zawierające informacje o "Iwan Koniew":
1484
...
1499
...
Iwan IV Groźny
...
1362
...
1361
...
1468
...
1225
...
Armia Czerwona
...
1467
...
1377
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Iwan Koniew":
218b Sprawa polska podczas II wojny światowej (plansza 4)
...
114 b Europa Środkowowschodnia w XVI w. (plansza 9)
...
02. Człowiek jako istota społeczna (plansza 16)
...
|