Jan VIII, (ur. w
Rzymie
[1] - zm.
16 grudnia
882
) -
papież
w okresie od
14 grudnia
872
do
16 grudnia
882
.
W czasie jego pontyfikatu trwały spory z Konstantynopolem odnowione po przywróceniu[1]
Focjuszowi
godności patriarchy po śmierci
Ignacego I
. Dodatkowo musiał poradzić sobie z wewnętrzną opozycją, który to problem rozwiązał
ekskomunikując
w
876
[1] roku swojego głównego oponenta i kontrkandydata na papieża
Formozusa
.
Jan VIII ponownie zezwolił
św. Metodemu
na stosowanie
języka słowiańskiego
w liturgii. Gdy
Rzymowi
zagroziły wojska
Saracenów
, którzy osiedlili się na Sycylii, nie mogąc liczyć na pomoc ani rozpadającego się państwa
Karolingów
ani
Bizancjum
, zbudował flotę i objął nad nią dowództwo. Pokonał wrogów w bitwie koło przylądka Circe.
Dążył do wzmocnienia swej pozycji wobec rodów arystokratycznych, które prawie dziedzicznie sprawowały najważniejsze urzędy Kościoła. W sporze Karolingów o koronę cesarską najpierw popierał
Karola II Łysego
, a następnie uznał
Karola III Grubego
.
Jan VIII zmarł otruty[] i dobity młotem[] 16 grudnia 882 r. Był pierwszym z ośmiu średniowiecznych
papieży
, którzy zostali zamordowani.
Według
XIII-wiecznej
legendy imienia Jan VIII miała używać około pół wieku wcześniej
papieżyca Joanna
.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 551. .