Książka "Rząd" autorstwa Josepha Franklin Rutherforda wydana w 1928 roku
Książka Miliony obecnie żyjących nigdy nie umrą! z roku 1920
Joseph Franklin Rutherford, (ur.
8 listopada
1869
w Morgan, zm.
8 stycznia
1942
w
San Diego
), znany jako Sędzia Rutherford – prawnik, kaznodzieja religijny, drugi prezes
Towarzystwa Biblijnego i Traktatowego "Strażnica"
. Od roku
1917
kierował ruchem religijnym
Badaczy Pisma Świętego
(
Świadków Jehowy
– nazwa od
1931
).
Wczesne lata
Rutherford urodził się 8 listopada
1869
roku w rodzinie farmerów
baptystów
w Morgan, w stanie
Missouri
w
USA
. Jego ojcem był James Rutherford i Lenora (z domu Strickland). Pozwolenie na praktykę adwokacką otrzymał w roku
1892
, po zdaniu egzaminu państwowego. Przez następne cztery lata pracował jako prokurator w firmie prawniczej Draffen and Wright w Boonville (Missouri). W wieku 16 lat rozpoczął studia prawnicze. W wieku 20 lat został protokolantem w sądach Czternastego Okręgu Sądowniczego w Missouri. Zastępczo pełnił funkcję sędziego nadzwyczajnego w Ósmym Okręgu Sądowniczym w Missouri.
W roku
1894
Rutherford nawiązał kontakt z
Badaczami Pisma Świętego
i Towarzystwem Strażnica kierowanym przez
Charlesa T. Russela
. W
1900
roku po raz pierwszy spotkał Russella. W roku
1906
ochrzcił się
jako Badacz Pisma Świętego. W następnym roku został radcą prawnym Towarzystwa Strażnica. W
1909
roku został członkiem korporacji prawniczej w Nowym Jorku. Następnie został członkiem zarządu Watch Tower Bible and Tract Society oraz jednej z oficjalnych organizacji Badaczy - Peoples Pulpit Association [of New York]. W związku z nasilającą się krytyką Charlesa Russella (zarówno jego życia osobistego jak i działań religijnych) przez prasę i organizacje chrześcijańskie, Rutherford wydał w
1915
roku w Nowym Jorku książkę broniącą go - "A Great Battle in the Ecclesiastical Heavens".
Przywództwo we wspólnocie
Po śmierci Russella, który w swym testamencie wyraził nadzieję na kierowanie organizacją przez grupę pięciu osób, Joseph F. Rutherford został wybrany przez walne zgromadzenie nowym prezesem Towarzystwa Strażnica (dnia 6 stycznia
1917
roku). Tuż po wyborze Rutherford rozpowszechnił w trakcie śniadania zarządu organizacji na Brooklynie 736 - stronicową
publikacje
"
The Finished Mystery
" (wydana
17 lipca
1917
roku pod redakcją Claytona J. Woodwortha i Georg’a H. Fishera [1][2]. Była komentarzem do
biblijnych
ksiąg:
Apokalipsy
,
Pieśni nad Pieśniami
i
Ezechiela
. Publikacja ta miała być kontynuacją
Wykładów Pisma Świętego
. Jako że nie miał zgody osób odpowiedzialnych za publikacje w łonie Towarzystwa Strażnica na rozpowszechnianie tej książki, wywołało to ostry sprzeciw wielu czołowych działaczy. Publikacja ta z racji na silnie antywojenny wydźwięk została zakazana najpierw w
Kanadzie
, a później również w USA. Przyczyniła się również do późniejszych prześladowań świadków i aresztowań ich czołowych działaczy.
Wybór Rutherforda i jego pierwsze decyzje wywołały niezadowolenie kilku członków Zarządu, którzy podjęli nieudaną próbę przejęcia tego stanowiska. W listopadzie 1917 wybór Rutherforda na prezesa został potwierdzony w kolejnym głosowaniu. Działania nowego prezesa spowodowały odłączenie się części Badaczy Pisma Świętego od Towarzystwa.
Pod koniec
1917
roku władze
Stanów Zjednoczonych
nasiliły kampanię przeciwko Badaczom. 7 maja
1918
sąd wydał nakaz aresztowania Josepha F. Rutherforda i siedmiu innych członków Zarządu. Aresztowania miały miejsce następnego dnia; osadzono ich w więzieniu federalnym w Atlancie w stanie
Georgia
. Oskarżono ich o szpiegostwo na rzecz Niemiec. 21 czerwca siedmiu z ośmiu oskarżonych otrzymało wyrok 20 lat więzienia. W efekcie przeprowadzonej przez Badaczy kampanii na rzecz ich uwolnienia, 25 marca
1919
roku Rutherford i pozostali więźniowie wyszli z aresztu za kaucją po decyzji sędziego Sądu Najwyższego USA Louisa Brandeisa. 5 maja
1920
roku wycofano oskarżenia i oczyszczono z zarzutów.
W latach
1918
-
1922
Joseph Rutherford na szeregu
zgromadzeń Badaczy Pisma Świętego
przeprowadził kampanię (nazywaną "Millions Now Living Will Never Die" ["Miliony obecnie żyjących nigdy nie umrą"], a rozpoczętą 24 lutego 1918) zachęcania wszystkich uczestników do
głoszenia
dobrej nowiny o królestwie. Jego motto brzmiało: "Rozgłaszajcie, rozgłaszajcie, rozgłaszajcie wieść o Królu i Jego Królestwie!". W wyniku tych zachęt wszyscy Badacze Pisma Świętego starali się pracować w wolnych chwilach jako
kaznodzieje
głoszący od domu do domu
. Jako pomoc w tej pracy wprowadzono w 1919 roku nowe czasopismo "Złoty Wiek" (obecnie
Przebudźcie się
) dla osób nie będących członkami Towarzystwa Strażnica. W roku
1920
Rutherford wprowadził obowiązek meldowania przez członków organizacji sprawozdań ze swojej działalności ewangelizacyjnej.
Za pomocą
radia WBBR
(rozpoczęło działalność 24 lutego 1924) i płyt gramofonowych szerzono płomienne wykłady Rutherforda. Ich tematyka dotyczyła nauk biblijnych, praktyk wielkich religii (udział w I wojnie światowej, związki z faszyzmem) oraz proroctw biblijnych.
Niemal od początku 1930 roku (do śmierci), Rutherford mieszkał w Beth Sarim (
hebr
. Pałac Książąt), rezydencji wybudowanej w 1929 roku na jego polecenie. Miała ona służyć starotestamentowym prorokom, którzy wg opinii głoszonej od 1918 roku przez Rutherforda mieli zstąpić na ziemię w 1925 roku (później Rutheford przesuwał kilkakrotnie datę ich pojawienia się). W związku z niepochlebnymi opiniami części wspólnoty dyrektor działu publikacji Towarzystwa Robet J. Martin wyjaśnił współwyznawcom (w artykule w "The Golden Age" z 19 marca 1930), że Rutherford ma tylko jedno funkcjonujące płuco i przeprowadzka miała miejsce na skutek usilnych próśb członków najwyższych władz organizacji.[3] Nieco później pojawiły się kolejne głosy krytyki dotyczące wystawnego trybu życia, częstych podróży do Europy i posiadania dwóch
Cadillaców
przez Rutheforda mimo panującego w USA
Wielkiego Kryzysu
. Krytyka ta jednak zmniejszała się wydatnie wraz z podnoszeniem się gospodarki amerykańskiej z recesji.
26 lipca
1931
roku na
konwencji
w
Columbus
w stanie
Ohio
Rutherford przedstawił Badaczom Pisma Świętego rezolucję (powtórzoną na zjazdach Badaczy na całym świecie), która zmieniała nazwę organizacji na:
Świadkowie Jehowy
. W roku
1932
Rutherford zmienił doktrynę Świadków w zakresie
eschatologii
i zbawienia wprowadzając klasę Jonadabów- osób zbawionych nie będących Świadkami i żyjących po zbawieniu w "ziemskim raju" (doktrynę tę zmieniono już po śmierci Rutherforda 1 lipca 1942, kiedy to uznano Jonadabów za chrześcijan i "drugie owce")
W czerwcu 1933 roku Rutherford spotkał się z nadzorcą Świadków Jehowy w Niemczech Paulem Balzereitem aby przedyskutować z nim sprawy funkcjonowania Świadków w warunkach reżimu hitlerowskiego i kwestie bezpieczeństwa majątku organizacji w Niemczech. W tym samym roku większość czołowych postaci organizacji w Niemczech została aresztowana i wysłana do obozów koncentracyjnych. Za niepowodzenia w bataliach sądowych, Rutherford ekskomunikował Balzereita.
W 1935 roku Rutherford uściślił niezbyt wówczas precyzyjną wykładnię z 1929 roku dotyczącą zakazu oddawania honorów flagom narodowym i przysięgom państwowym (wcześniejsze wykładnie dotyczyły głównie tego, iż dla członka Towarzystwa lojalność wobec organizacji jest ważniejsza niż lojalność wobec kraju w którym mieszka). Wówczas to w audycji radiowej w WBBR stwierdził, iż
Księga Wyjścia
jednoznacznie zakazuje takich praktyk pochwalając Charletona B. Nichollsa Jr. z
Lynn
w
Massachusetts
, który został aresztowany za odmowę złożenia hołdu fladze USA.
W 1935 roku Rutherford ponownie uruchomił prawne skrzydło Towarzystwa Strażnica stawiając na jego czele Olina Moyle'a. Oddział prawny szczególnie przydał się już rok później, gdy z powodu pikiet przed kościołami w niedzielne poranki oraz dystrybucji przez Świadków Jehowy literatury bez zgody władz, 1149 z nich zostało aresztowanych. W ten sposób rozpoczęła się trwająca kilkanaście lat sądowa batalia Świadków w obronie ich wolności religijnych, prawa do dystrybucji publikacji i wolności słowa. W roku 1938 Rutherford wprowadził ostatecznie "rząd teokratyczny" w organizacji, likwidując w ten sposób kongregacjonistyczną strukturę Świadków Jehowy.
Śmierć
Joseph Franklin Rutherford zmarł 8 stycznia
1942
roku w
San Diego
w
Kalifornii
. Pragnął być pochowany w Beth Sarim, co jednak było niemożliwe, gdzyż władze Hrabstwa San Diego, nie wyraziły na to zgody. Nie pomogła szeroka kampania Towarzystwa oraz 14 000 zebranych w petycji podpisów. Rutherford został ostatecznie pochowany 25 kwietnia 1942 roku w Nowym Jorku, a rezydencja Beth Sarim została sprzedana przez organizację w 1948 roku. W miejsce Rutherforda kolejnym prezesem Towarzystwa Strażnica został wybrany
Nathan Knorr
.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Jonathan V. Wright: Shapers of the great debate on the freedom of religion: a biographical dictionary. Westport, Conn.: Greenwood Press, 2005, ss. 183-191. .
Przypisy
- ↑
Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego
, wyd. Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania ,
1995
, str.67,
- ↑ ’’Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki.’’, wyd. Towarzystwo Strażnica,
Nadarzyn
, str.42,
- ↑ Edmond C. Gruss: Jehovah's Witnesses: Their Claims, Doctrinal Changes, and Prophetic Speculation. What Does the Record Show. Xulon Press, ss. 215, 216. .