Zygmunt Jastrzębski (ur.
22 października
1875
w
Siedlcach
, zm.
13 marca
1925
w
Warszawie
) – bankowiec, minister skarbu.
W
1901
ukończył wydział prawa na
Uniwersytecie Warszawskim
. Za nielegalną działalność w Kole Oświaty Ludowej, w czasie studiów w
1898
po wykryciu organizacji został aresztowany i osadzony w X Pawilonie. W
1904
wyjechał do
Chin
i podjął pracę w Banku Rosyjsko-Chińskim, obejmując w nim wkrótce jedno z kierowniczych stanowisk. Do
1917
był dyrektorem wschodniej grupy oddziałów Banków Rosyjsko-Chińskiego w
Szanghaju
. Odegrał wybitną rolę w sferach finansowych
Rosji
i Chin. Sfinansował założenie Domu Polskiego w Szanghaju z przeznaczeniem na ośrodek dla Polaków powracających z
Syberii
. W
1918
na pierwszym zjeździe
Polaków
z Syberii Wschodniej został powołany na stanowisko prezesa Komitetu Polskiego, którego zadaniem było stworzenie oddziałów armii polskiej.
Po powrocie do kraju, jako wybitny finansista reprezentował Polskę na międzynarodowych konferencjach ekonomicznych w
Genui
i w
Hadze
. Na polecenie
Józefa Piłsudskiego
otrzymał stanowisko ministra skarbu. Nie spełnił pokładanych w nim nadziei, nie zdołał zahamować inflacji. Uważał, że aby uzdrowić skarb, należy wcześniej ożywić życie gospodarcze, a przede wszystkim rozwinąć przemysł. Nie zdołał zrównoważyć budżetu za pomocą specjalnie emitowanej pożyczki złotego zbojkotowanej przez bogate grupy społeczeństwa.
2 stycznia
1923
ustąpił ze stanowiska ministra skarbu. Zajmował się sprawami finansowymi kraju, był przeciwny możliwości naprawy skarbu za pomocą pożyczek zagranicznych.
W
1923
wydał pracę pt. "Eksperymenty czy naprawa skarbu". Był pierwszym prezesem Zarządu Głównego
Ligi Obrony Powietrznej Państwa
.
Bibliografia
- Siedlce 1448-1995 pod red. Edwarda Kospath-Pawłowskiego i Teresy Włodarczyk, Siedlce 1996