Dmitrij (Nikołajewicz) Szadrin (ur.
1906
roku - zm. ?),
Generał major
, wysoki wieloletni funkcjonariusz
radzieckich organów bezpieczeństwa państwowego
OGPU
/
NKWD
/
NKGB
/
MGB
/
KGB
, m.in. naczelnik 3 Oddziału Specjalnego
NKWD
od
1939
do lutego
1941
roku.
Rosjanin
, urodzony
1906
roku pod koniec lat dwudziestych wstąpił do
Wszechzwiązkowego Leninowskiego Komunistycznego Związku Młodzieży
czyli Komsomołu, którego członkiem był do 1930 roku. W tym samym roku został członkiem Komitetu Centralnego
WKP(b)
.
Swoją 25-letnią pracę (karierę) w organach bezpieczeństwa rozpoczoł w styczniu
1929
roku od kursu w dywizji specjalnego przeznaczenia przy Kolegium
OGPU
. Następnie do
1932
roku, był dowódca oddziału w jednym z pułków tej dywizji i pomocnikiem pełnomocnika Oddziału w Zarządzie Ekonomicznym przy
Zjednoczonym Państwowym Zarządzie Politycznym
, przez następne 2 lata (do
1934
) sprawował to samo stanowisko lecz w Oddziale Specjalnym (OO - odpowiedzialnym za kontrwywiad w armii i flocie) w
OGPU
ZSRR
, i później w Wydziale 1 Oddziału Specjalnego OGPU ZSRR.
3 lipca
1939
roku zastąpił na stanowisku naczelnika Wydziału 3 Specjalnego odpowiedzialnego za przeszukania, aresztowania i obserwacje,
Aleksandra Paniuszkina
, późniejszego szefa wywiadu zagranicznego
MWD
/
KGB
. Stanowisko to sprawował do 26 lutego
1941
roku, czyli do czasu reorganizacji
NKWD
która polegała na wyodrębnieniu pionu bezpieczeństwa (
GUGB
) i przemianowania go na odrębny
Ludowy Komisariat Bezpieczeństwa Państwowego
(NKGB). Po utworzeniu
NKGB
Szadrin został naczelnikiem Wydziału 3-go tej instytucji, co było odpowiednikiem dawnego Wydziału 3 Specjalnego w NKWD. Miesiąc po napaści
III Rzeszy
na
ZSRR
w radzieckich organach b.p nastąpiła kolejna reorganizacja.
NKGB
zostało zlikwidowane i jego piony wywiadu kontrwywiadu i policji politycznej zostały z powrotem włączone do NKWD. Przez następne lata Dmitrij Szadrin służył w pionie kolejno NKGB, NKWD, ponownie NKGB i
MGB
, zajmujących się ochroną władz partii i państwa jako zastępca naczelnika. Czyli kolejno od
26 kwietnia
do
31 lipca
1941
roku był zastępcą naczelnika Wydziału 1
NKGB
Nikołaja Własika
, od
22 lipca
1941
roku do
17 maja
1943
roku zastępcą naczelnika Wydziału 1 NKWD także Nikołaja Własika, a po jego odejściu
Wsiewołoda Mierkułowa
.
Następnie w latach
1943
-
1946
, był ponownie zastępcą Nikiłaja Własika, wówczas naczelnika Zarządu 6 NKGB a po reorganizacji z
1946
roku
Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego
. Po utworzeniu
MGB
ochroną rządu zajmowały się dwa odrębne zarządy, Zarząd Ochrony Nr 1 i Zarząd Ochrony Nr 2. Zarząd Ochrony Nr 1 był odpowiedzialny za bezpieczeństwo tylko
Józefa Stalina
, jego osobista ochrona, ochrona
Kremlowskiego
gabinetu i daczy w Kuncewie. A Zarząd Ochrony Nr 2 ochroną reszty rządu. Więc od kwietnia do końca grudnia
1946
roku, Szadrin był zastępcą naczelnika Zarządu Ochrony Nr 2
Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego
ZSRR
następnie naczelnikiem Zarządu Ochrony Nr 2.
Pod koniec grudnia 1946 roku w MGB przeprowadzono reorganizację. W jej wyniku piony Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego (MGB) odpowiedzialne za ochronę przedstawicieli partii i państwa czyli Zarządy Ochrony Nr 1 i Nr 2, oraz Zarząd Komendanta Moskiewskiego Kremla, zostały połączone w jeden pion o nazwie Główny Zarząd Ochrony MGB ZSRR (GUO MGB ZSRR), którego naczelnikiem został już wówczas 40-sto letni
Generał major
Dmitrij Szadrin.
Inne źródła podają że naczelnikiem Głównego Zarządu Ochrony MGB był cały czas
Nikołaj Własik
.
Pod koniec
1949
roku został oddany do dyspozycji ówczesnego ministra b.p
Wiktora Abakumowa
, czyli pozostawał w dyspozycji Zarządu Kard MGB. jeszcze przed końcem
1949
roku został wysłany do
Kujbyszewa
na stanowisko zastępcy Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (UMGB) tamtejszego regionu. Pozostał tam prawie do końca lat 50-tych, będąc zastępcą szefa tamtejszego Zarządu bezpieczeństwa Państwowego UMGB
1949
-
50
, po likwidacji MGB, zastępcą szefa Zarządu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych UMWD
1953
-
54
i po kolejnej reorganizacji w kwietniu
1954
roku zastępcą szefa Zarządu Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego U
KGB
. Czyli był zastępca szefa organów bezpieczeństwa, kolejno: MGB, MWD i KGB w obwodzie kujbyszewskim w latach 1949-?, dzisiejsza
Samara
.
Źródła
m.in:
- Norman Polmar and Thomas B. Allen – Spy Book: The Encyclopedia of Espionage, 1997
- Christopher Andrew and Oleg Gordievsky - KGB the inside story of its Foreign Operations from Lenin to Gorbachev - Harper Collins Publishers