Położenie obwodu białostockiego na mapie
BSRR
w 1940
Obwód białostocki (
biał.
Беластоцкая вобласць (Biełastockaja wobłasć),
ros.
Беластокская область) – jednostka podziału administracyjnego w granicach
Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej
, powstała w wyniku "zjednoczenia Zachodniej i Wschodniej Białorusi". Formalnie istniała w latach 1939–1945, de facto 1939–1941, 1945.
Obwód utworzono
4 grudnia
1939
roku z części terytorium
II Rzeczypospolitej
[1][2] zajętych przez
Armię Czerwoną
po
kampanii wrześniowej
. Po sfałszowanym referendum ziemie te przyłączono do BSRR i utworzono z nich obwód białostocki.
Do 1940 roku zachowany był podział na
powiaty
. Następnie w ich miejsce stworzone zostały 24 rejony:
augustowski
, białostocki, bielski, brański, ciechanowiecki, czyżewski, dąbrowski, grajewski,
grodzieński
, jedwabieński, kolneński, krynecki, łapski, łomżyński, moniecki (przemianowany w 1940 na knyszyński),
porzecki
(w 1940 w większej części przekazany
Litewskiej SRR
), skidelski, sokólski,
sopoćkiński
, śniadowski, świsłocki,
wołkowyski
, zabłudowski i zambrowski. W 1944 r. wschodnie rejony obwodu przekazano do nowopowołanego
obwodu grodzieńskiego
.
Stolicą obwodu, zgodnie z jego nazwą, był
Białystok
.
Od czerwca 1941 tereny te znajdowały się pod okupacją
III Rzeszy
. Po ponownym zajęciu terytorium obwodu przez
Armię Czerwoną
we wrześniu 1944 wróciły pod administrację BSSR, ale na mocy
umowy granicznej pomiędzy Polską a ZSRR z 16 sierpnia 1945 roku
obwód zlikwidowano – 17 rejonów obwodu białostockiego wraz z 3 rejonami obwodu brzeskiego oddano
Rzeczypospolitej Polskiej
, a resztę przekazano do
obwodu grodzieńskiego
.
Przypisy