Dynamo Kijów (
ukr.
Футбольний Клуб «Динамо» Київ, Futbolnyj Kłub "Dynamo" Kyjiw,
ros.
Футбольный Клуб «Динамо» Киев, Futbolnyj Kłub "Dinamo" Kijew) –
ukraiński
klub
piłkarski
z siedzibą w
Kijowie
, założony w
1927
, najbardziej utytułowany ukraiński klub, wielokrotny
mistrz ZSRR
i niepodległej
Ukrainy
, dwukrotny zdobywca europejskiego
Pucharu Zdobywców Pucharów
.
Występuje w rozgrywkach ukraińskiej
Premier Lihi
.
Historia
1927-1946
Klub sportowy Dynamo Kijów powstał 13 maja 1927 jako Kijowskie Proletariackie Stowarzyszenie Sportowe "Dynamo" (
ros.
Киевское пролетарское спортивное общество «Динамо», Kijewskoje proletarskoje sportiwnoje obszczestwo "Dinamo")[1].
5 kwietnia 1928 z inicjatywy naczelnika Okręgowego Oddziału
OGPU
w
Kijowie
Semena Zapadnego zaczęto formować drużynę piłkarską. Jego zastępca Siergiej Barminski rozpoczął od rekrutowania do zespołu funkcjonariuszy OGPU oraz piłkarzy innych
kijowskich
drużyn. Pierwszy oficjalny mecz odbył się 17 lipca 1928, a przeciwnikiem była drużyna
Dynamo Odessa
(2:2). W lipcu 1928 Dynamo gościło mistrzów
Moskwy
– drużynę
Dynamo Moskwa
(2:6). W 1929 Dynamo rozegrało pierwszy mecz międzynarodowy z
austriacką
drużyną robotniczą.
W pierwszych latach istnienia klubu, do momentu utworzenia
I ligi ZSRR
, klub występował w rozgrywkach Towarzystwa Sportowego "Dynamo".
W 1936 Dynamo Kijów wystartowało w rozgrywkach I ligi Radzieckiej w najwyższej klasie rozgrywkowej – grupie A. Mecz otwarcia sezonu rozegrano 24 maja 1936 na stadionie przy Alei Petrowskiej w
Kijowie
. Gospodarze ulegli piłkarzom Dynama Moskwa 1:5. Pierwszą bramkę dla Dynama Kijów w historii rozgrywek I ligi ZSRR zdobył
Mykoła Machynia
. W pierwszym sezonie zespół z Kijowa uzyskał drugie miejsce.
W latach 1937-1941 przebudowano kijowski Stadion Czerwony. Nadano mu wówczas nazwę
Stadion Republikański
.
Po rozpoczęciu wojny w 1941 większość piłkarzy zmobilizowano do wojska. Jeńcami wojennymi zostali Ołeksij Kłymenko, Mykoła Korotkyh, Iwan Kuźmenko,
Mykoła Trusewicz
. Po wyjściu z niewoli razem z innymi piłkarzami z Kijowa w zakładzie piekarskim zorganizowali drużynę
Start Kijów
. W 1942 piłkarze rozegrali dziewięć meczów towarzyskich. Później trafili do
obozu koncentracyjnego
, w którym stracono: Ołeksija Kłymenkę, Iwana Kużmienkę,
Mykołę Trusewicza
. Mykoła Korotkych jako funkcjonariusz
NKWD
został zamordowany przez
Gestapo
.
1946-1961
Po zakończeniu wojny wrócili do drużyny tylko
Anton Idzkowski
,
Mykoła Machynia
, Makar Honczarenko. W 1946 Dynamo zajęło przedostatnie miejsce i według regulaminu miało spaść do niższej ligi. Jednak ze względu na wielkie straty podczas wojny drużynę pozostawiono w lidze.
Od 1946 do 1951 dziewięciokrotnie zmieniano trenera. Dopiero od 1951 roku, kiedy zaproszono szkoleniowca Olega Oszenkowa, drużyna zaczęła odnosić oczekiwane sukcesy. Już w następnym sezonie (1952) klub zdobył drugie miejsce po raz drugi w historii, a w 1954 roku pierwszy
Puchar ZSRR w piłce nożnej
.
W 1961 roku przyszedł kolejny sukces. Dynamo Kijów na czele z Wiaczesławem Sołowiowem został Mistrzem ZSRR. Pierwszy raz klub spoza
Moskwy
osiągnął podobny sukces.
1962-1975
W radzieckiej piłce nożnej nastąpiła era Dynama Kijów. W 1964 roku klub prowadzony przez
Wiktora Masłowa
zdobył kolejny puchar kraju. Jako pierwszy radziecki klub wystartował w europejskich Pucharach. 2 września 1965 roku zespół zadebiutował w
Pucharze Zdobywców Pucharów
pokonując na wyjeździe
irlandzki
Coleraine
(6:1).
W 1966 klub znowu wygrał Puchar Związku Radzieckiego a w 1966, 1967, 1968 tytuł Mistrza ZSRR. 20 września 1967 roku w
Glasgow
Dynamo Kijów zadebiutował w
Pucharze Europy Mistrzów Klubowych
, najpierw wygrywając z miejscowym klubem
Celtic
(2:1, 1:1,) a w następnej rundzie przegrywając z
Górnikiem Zabrze
(1:2, 1:1). W 1971 roku zdobywa już 5. mistrzostwo kraju.
W listopadzie 1973 roku trenerem został "Wielki Mistrz"
Walery Łobanowski
. Już w następnym, 1974, roku klub wygrał rozgrywki I ligi ZSRR oraz zdobył Puchar ZSRR.
W 1975 roku Dynamo ponownie zdobył tytuł mistrzowski I ligi radzieckiej oraz odniósł pierwszy wielki sukces na arenie międzynarodowej –
Pucharze Zdobywców Pucharów
i
Superpucharze UEFA
. Piłkarz Dynama
Ołeh Błochin
otrzymał
Złotą Piłkę
od France Football.
1976-1991
Po triumfie 1975 Dynamo uzyskuje Mistrzostwo ZSRR jeszcze w roku 1977, 1980, 1981, a w 1978 i 1982 Puchar ZSRR. Przez ten czas nie odnosi sukcesów w pucharach europejskich.
Już w następnym 1985 roku klub został mistrzem ZSRR oraz zdobył kolejny Puchar ZSRR. Klub po raz drugi zdobył
Puchar Zdobywców Pucharów
. Następny piłkarz Dynama
Ihor Biełanow
otrzymał
Złotą Piłkę
od France Football (1986). Rok później drużyna znowu została Mistrzem ZSRR, a w 1987 zdobyła Puchar ZSRR.
W 1990 roku Dynamo Kijów w Mistrzostwach ZSRR zdobył ostatni, 13. tytuł Mistrza ZSRR oraz po raz dziewiąty Puchar ZSRR.
Dynamo Kijów nigdy nie spadło z najwyższej klasy rozgrywkowej Mistrzostw ZSRR (Dynamo Moskwa również osiągnęło podobny sukces).
1992-2002
Po rozpadzie
ZSRR
w 1991, klub zaczął swoją przygodę w nowo utworzonej
lidze ukraińskiej
. W finale
play-off
Dynamo Kijów przegrał z
Tawriji Symferopol
0:1. Potem dziewięć razy z rzędu został
Mistrzem Ukrainy
.
W 1993 klub przejął na własność
Hryhorij Surkis
. Nowy właściciel zbudował nową bazę klubu w
Koncza-Zaspie
, oraz zmodernizował jego infrastrukturę. W 1996 roku
Hryhorij Surkis
, po wybraniu na stanowisko prezesa Zawodowej Ligi Piłkarskiej Ukrainy, zrzekł się stanowiska prezesa Dynama Kijów na rzecz swojego młodszego brata,
Ihora
.
W połowie lat 90' Dynamo zaczęło odnosić sukcesy w rozgrywkach europejskich. Doszedł do 1/4 finału w
Lidze Mistrzów UEFA sezonu 1997/1998
oraz do półfinału
rok później
. Po tych sukcesach klub sprzedał swoich liderów do czołowych klubów europejskich.
Andrij Szewczenko
trafił do
A.C. Milanu
,
Serhij Rebrow
do
Tottenham Hotspur
,
Ołeh Łużny
do
Arsenalu Londyn
.
W maju 2002 roku podczas ligowego meczu z klubem
Metałurh Zaporoże
trener drużyny
Walery Łobanowski
dostał ataku serca i zmarł. Klub po nieprzerwanym dziewięcioletnim paśmie sukcesów został zdetronizowany przez klub z górniczego
Doniecka
–
Szachtar
.
2002-2007
Nowym renerem został
Ołeksij Mychajłyczenko
. W latach 2003 i 2004 Dynamo zostało Mistrzem Ukrainy; poza tym w 2003 zdobyło także
krajowy puchar
, a w 2004
Superpuchar
. Po tych sukcesach kolejnym trenerem został
Jożef Sabo
, a rok później zastąpił go
Łeonid Buriak
. Wtedy rozpoczął się okres słabej gry w
Lidze Mistrzów
– najpierw w 2005 klub nie zakwalifikował się do fazy grupowej, a w sezonie 2006/07 pod wodzą nowego trenera,
Anatolija Demjanenko
, nie wygrał żadnego meczu. W następnym roku było podobnie. Trenerem ponownie został
Jożef Sabo
, ale z nim klub również przegrał wszystkie 6 meczów w grupie.
2008-
W styczniu 2008 pierwszy raz w historii klubu został zaproszony trener spoza Ukrainy –
Jurij Siomin
z
Rosji
. Latem tego samego roku Dynamo zakwalifikował się do fazy grupowej Ligi Mistrzów, pokonując w 3 rundzie kwalifikacyjnej
Spartaka Moskwa
po wygranej 4:1 zarówno w Moskwie i Kijowie.
W 2009 Dynamo pokonało w fazie pucharowej Pucharu UEFA
Valencię
,
Metalist Charków
i
Paris Saint-Germain
. W półfinale nie zdołało jednak wygrać z przyszłym zwycięzcą tych rozgrywek –
Szachtarem Donieck
. Mimo to w tym samym sezonie Dynamo zostało
mistrzem Ukrainy
, o 15 pkt wyprzedzając Szachtara, który zajął drugie miejsce.
W maju 2009 Jurij Siomin z przyczyn osobistych powrócił do
Lokomotiwa Moskwa
, a jego następcą został Rosjanin
Walerij Gazzajew
.
Sukcesy
Ukraina
-
Mistrzostwa Ukrainy
:
- 1 miejsce (13x) (rekord):
1992/93
,
1992/93
,
1993/94
,
1994/95
,
1995/96
,
1996/97
,
1997/98
,
1998/99
,
1999/00
,
2000/01
,
2002/03
,
2003/04
,
2006/07
,
2008/09
- 2 miejsce (6x):
1992
,
2001/02
,
2004/05
,
2005/06
,
2007/08
,
2009/10
ZSRR
-
Mistrzostwa ZSRR
:
- 1 miejsce (13x) (rekord): 1961, 1966, 1967, 1968, 1971, 1974, 1975, 1977,
1980
,
1981
,
1985
,
1986
,
1990
- 2 miejsce (12x): 1936 (wiosna), 1952, 1952, 1960, 1965, 1969, 1972, 1973, 1976 (jesień),
1978
,
1982
,
1988
- 3 miejsce (3x): 1937,
1979
,
1989
-
Puchar ZSRR
:
- Zdobywca (9x): 1954, 1964, 1966, 1974, 1978, 1982, 1985, 1987, 1990
- Finalista (1x): 1973
Europa
Inne
- Zalai Hirlap Kupa (
Węgry
):
- Turniej Pokoju (
Shenyang
):
- Zdobywca (1x): 1990 (drużyna rezerwowa)
Piłkarze
- Napastnik Dynama
Ołeh Błochin
jest liderem klasyfikacji najskuteczniejszych (211 bramek) oraz piłkarzy z największą ilością występów (432 mecze) w lidze
ZSRR
.
Struktura klubu
Swoje mecze domowe klub rozgrywa na
im. stadionie "Dynamo" im. Walerego Łobanowskiego
, który jest położony w pięknym parku w centrum miasta, blisko brzegów
Dniepru
. Klub posiada również nowoczesny ośrodek treningowy w dzielnicy
Koncza-Zaspa
. Najważniejsze mecze są rozgrywane na 90-tysięcznym stadionie w należącym do miasta
Narodowym Kompleksie Olimpijskim
.
Dynamo Kijów utrzymuje także swoje własne szkółki piłkarskie dla dzieci i młodzieży, mające siedziby również w
Kijowie
. Rezerwowa drużyna Dynamo Kijów, inaczej zwana "dubl" (
ukr.
дубль), występuje w rozgrywkach Mistrzostw Ukrainy spośród młodzieży. Juniorskie drużyny są potocznie nazywane
Dynamo-2
i
Dynamo-3
występują w niższych ligach Mistrzostw Ukrainy.
Andrij Szewczenko
, jeden z najsłynniejszych byłych graczy Dynama, ukończył właśnie taką szkółkę.
Skład w sezonie
2010
/
2011
- Stan na 31 sierpnia 2010[2]
|
Skład Dynama Kijów na sezon 2010/11 |
Piłkarze na wypożyczeniu
Piłkarze
Trenerzy
Rekordy klubu
Najlepsi strzelcy klubu
Stan na 27 lipca 2010.
Najlepsi strzelcy w najwyższych ligach ZSRR i Ukrainy
Stan na 27 lipca 2010.
Najwięcej występów w najwyższych ligach ZSRR i Ukrainy
Stan na 27 lipca 2010.
Uwaga: czcionką pogrubioną wydzielono piłkarzy, którzy jeszcze grają w klubie.
Statystyka
Związek Radziecki
Sezon | Rozgrywki | Miejsce/ (Ilość drużyn) | M. | Z. | R. | P. | B+ | B- | Pkt. |
Puchar
| Europa | Uwagi |
---|
1936 (Wiosna) | I (Grupa A) | 2/(7) | 6 | 4 | 0 | 2 | 18 | 11 | 14 | | | | 3 pkt za zwycięstwo, 2 – remis, 1 – porażkę |
1936 (Jesień) | I (Grupa A) | 6/(8) | 7 | 1 | 3 | 3 | 16 | 19 | 12 | 1/32 finału | | | 3 pkt za zwycięstwo, 2 – remis, 1 – porażkę |
1937 | I (Grupa A) | 3/(9) | 16 | 7 | 6 | 3 | 33 | 24 | 36 | 1/4 finału | | | 3 pkt za zwycięstwo, 2 – remis, 1 – porażkę |
1938 | I (Grupa A) | 4/(26) | 25 | 15 | 6 | 4 | 76 | 35 | 36 | 1/16 finału | | | 2 pkt za zwycięstwo, 1 – remis, 0 – porażkę |
1939 | I (Grupa A) | 8/(14) | 26 | 9 | 8 | 9 | 39 | 44 | 26 | 1/16 finału | | | 2 pkt za zwycięstwo, 1 – remis, 0 – porażkę |
1940 | I (Grupa A) | 8/(13) | 24 | 6 | 9 | 9 | 32 | 49 | 21 | Nie wystartował | | | 2 pkt za zwycięstwo, 1 – remis, 0 – porażkę |
1941 | I (Grupa A) | 8/(15) | 9 | 4 | 2 | 3 | 16 | 14 | 10 | Nie wystartował | | | Rozgrywki nieukończone |
1942
| | | | | | | | | | | | | Rozgrywki nie odbyły się |
1943
| | | | | | | | | | | | | Rozgrywki nie odbyły się |
1944
| | | | | | | | | | | | | Rozgrywki nie odbyły się |
1945 | I (1 Grupa) | 11/(12) | 22 | 1 | 6 | 15 | 13 | 50 | 8 | 1/16 finału | | | |
1946 | I (1 Grupa) | 12/(12) | 22 | 4 | 5 | 13 | 18 | 39 | 13 | Półfinał | | | |
1947 | I (1 Grupa) | 4/(13) | 24 | 9 | 9 | 6 | 27 | 31 | 27 | 1/4 finału | | | |
1948 | I (1 Grupa) | 10/(14) | 26 | 7 | 6 | 13 | 32 | 50 | 20 | 1/4 finału | | | |
1949 | I (1 Grupa) | 7/(18) | 34 | 17 | 6 | 11 | 48 | 47 | 40 | 1/8 finału | | | |
1950 | I (Klasa A) | 13/(19) | 36 | 10 | 11 | 15 | 39 | 53 | 31 | 1/16 finału | | | |
1951 | I (Klasa A) | 8/(15) | 28 | 9 | 9 | 10 | 43 | 39 | 27 | 1/8 finału | | | |
1952 | I (Klasa A) | 2/(14) | 13 | 7 | 3 | 3 | 26 | 14 | 17 | 1/32 finału | | | |
1953 | I (Klasa A) | 8/(11) | 20 | 6 | 5 | 9 | 21 | 26 | 17 | 1/8 finału | | | |
1954 | I (Klasa A) | 5/(13) | 24 | 8 | 10 | 6 | 31 | 29 | 26 | Zwycięzca | | | |
1955 | I (Klasa A) | 6/(12) | 22 | 8 | 6 | 8 | 31 | 37 | 22 | 1/8 finału | | | |
1956 | I (Klasa A) | 4/(12) | 22 | 7 | 10 | 5 | 32 | 31 | 24 | Nie wystartował | | | |
1957 | I (Klasa A) | 6/(12) | 22 | 8 | 7 | 7 | 30 | 30 | 23 | 1/8 finału | | | |
1958 | I (Klasa A) | 6/(12) | 22 | 7 | 9 | 6 | 40 | 33 | 23 | 1/8 finału | | | |
1959 | I (Klasa A) | 7/(12) | 22 | 6 | 8 | 8 | 26 | 33 | 20 | 1/16 finału | | | |
1960 (Wiosna) | I (Klasa A, Podgrupa II) | 1/(11) | 20 | 13 | 2 | 5 | 46 | 23 | 28 | | | | Runda kwalifikacyjna |
1960 | I (Klasa A, Finał) | 2/(6) | 10 | 5 | 1 | 4 | 19 | 14 | 11 | Nie wystartował | | | |
1961 (Wiosna) | I (Klasa A, Podgrupa II) | 2/(11) | 20 | 12 | 5 | 3 | 41 | 19 | 29 | | | | Runda kwalifikacyjna |
1961 | I (Klasa A, Finał) | 1/(10) | 30 | 18 | 9 | 3 | 58 | 28 | 45 | 1/8 finału | | | Wiosennne wyniki włączone do tablicy finalowej. Każda zakwalifikowana drużyna grała tylko z drużyną z innej wiosennej grupy |
1962 (Wiosna) | I (Klasa A, Podgrupa I) | 1/(11) | 20 | 14 | 5 | 1 | 44 | 20 | 33 | | | | Runda kwalifikacyjna |
1962 | I (Klasa A, Finał) | 5/(12) | 22 | 8 | 9 | 5 | 36 | 28 | 25 | 1/8 finału | | | |
1963 | I (Klasa A, 1 Grupa) | 9/(20) | 38 | 16 | 12 | 10 | 68 | 48 | 44 | 1/8 finału | | | |
1964 | I (Klasa A, 1 Grupa) | 6/(17) | 32 | 10 | 16 | 6 | 42 | 29 | 36 | Zwycięzca | | | |
1965 | I (Klasa A, 1 Grupa) | 2/(17) | 32 | 22 | 6 | 4 | 58 | 22 | 50 | 1/16 finału | | | |
1966 | I (Klasa A, 1 Grupa) | 1/(19) | 36 | 23 | 10 | 3 | 66 | 17 | 56 | Zwycięzca |
PZPK
| 1/4 finału | |
1967 | I (Klasa A, 1 Grupa) | 1/(19) | 36 | 21 | 12 | 3 | 51 | 11 | 54 | 1/8 finału | | | |
1968 | I (Klasa A, 1 Grupa) | 1/(20) | 38 | 21 | 15 | 3 | 58 | 25 | 57 | 1/8 finału |
PEMK
| 1/8 finału (2 runda) | |
1969 (Wiosna) | I (Klasa A, Podgrupa I) | 1/(10) | 18 | 10 | 8 | 0 | 25 | 6 | 28 | | | | Runda kwalifikacyjna |
1969 | I (Klasa A, 1 Grupa) | 2/(14) | 26 | 16 | 7 | 3 | 37 | 13 | 39 | 1/4 finału |
PEMK
| | bojkot rozgrywek europejskich |
1970 | I (Wysshaja grupa A) | 7/(17) | 32 | 14 | 5 | 13 | 36 | 32 | 33 | Półfinał |
PEMK
| 1/8 finału (2 runda) | |
1971 | I (Wyższa Liga) | 1/(16) | 30 | 17 | 10 | 3 | 41 | 17 | 44 | 1/8 finału | | | |
1972 | I (Wyższa Liga) | 2/(16) | 30 | 12 | 11 | 7 | 52 | 38 | 35 | 1/8 finału | | | |
1973 | I (Wyższa Liga) | 2/(16) | 30 | 16 | 8 | 6 | 44 | 23 | 36 | Finalista |
PEMK
| 1/4 finału | za 4 remisy – 1 pkt, za inne 4 remisy – 0 pkt |
1974 | I (Wyższa Liga) | 1/(16) | 30 | 14 | 12 | 4 | 49 | 24 | 40 | Zwycięzca |
PU
| 1/8 finału (3 runda) | |
1975 | I (Wyższa Liga) | 1/(16) | 30 | 17 | 9 | 4 | 53 | 30 | 43 | 1/4 finału |
PZPK
| Zwycięzca | Zwycięzca Superpucharu UEFA |
1976 (Wiosna) | I (Wyższa Liga) | 8/(16) | 15 | 5 | 5 | 5 | 14 | 12 | 15 | | | | |
1976 (Jesień) | I (Wyższa Liga) | 2/(16) | 15 | 6 | 6 | 3 | 22 | 16 | 18 | 1/4 finału |
PEMK
| 1/4 finału | |
1977 | I (Wyższa Liga) | 1/(16) | 30 | 14 | 15 | 1 | 51 | 12 | 43 | 1/4 finału |
PEMK
| Półfinał | |
1978
| I (Wyższa Liga) | 2/(16) | 30 | 15 | 9 | 6 | 42 | 20 | 38 | Zwycięzca |
PU
| 1/32 finału (1 runda) | -1 pkt za przekroczenie limitu remisów |
1979
| I (Wyższa Liga) | 3/(18) | 34 | 21 | 5 | 8 | 51 | 26 | 47 | 1/4 finału |
PEMK
| 1/8 finału (2 runda) | |
1980
| I (Wyższa Liga) | 1/(18) | 34 | 21 | 9 | 4 | 63 | 23 | 51 | Półfinał |
PU
| 1/8 finału (3 runda) | |
1981
| I (Wyższa Liga) | 1/(18) | 34 | 22 | 9 | 3 | 58 | 26 | 53 | 1/4 finału |
PU
| 1/32 finału (1 runda) | |
1982
| I (Wyższa Liga) | 2/(18) | 34 | 18 | 10 | 6 | 58 | 25 | 46 | Zwycięzca |
PEMK
| 1/4 finału | |
1983
| I (Wyższa Liga) | 7/(18) | 34 | 14 | 10 | 10 | 50 | 34 | 38 | 1/4 finału |
PEMK
| 1/4 finału | |
1984
| I (Wyższa Liga) | 10/(18) | 34 | 12 | 13 | 9 | 46 | 30 | 34 | 1/8 finału |
PU
| 1/32 finału (1 runda) | -3 pkt za przekroczone remisy |
1985
| I (Wyższa Liga) | 1/(18) | 34 | 20 | 8 | 6 | 64 | 26 | 48 | Zwycięzca | | | |
1986
| I (Wyższa Liga) | 1/(16) | 30 | 14 | 11 | 5 | 53 | 33 | 39 | 1/8 finału |
PZPK
| Zwycięzca | Finalista Superpucharu UEFA |
1987
| I (Wyższa Liga) | 6/(16) | 30 | 11 | 10 | 9 | 37 | 27 | 32 | Zwycięzca |
PEMK
| Półfinał | |
1988
| I (Wyższa Liga) | 2/(16) | 30 | 17 | 9 | 4 | 43 | 19 | 43 | 1/8 finału |
PEMK
| 1/16 finału (1 runda) | |
1989
| I (Wyższa Liga) | 3/(16) | 30 | 13 | 12 | 5 | 44 | 27 | 38 | Półfinał | | | |
1990
| I (Wyższa Liga) | 1/(13) | 24 | 14 | 6 | 4 | 44 | 20 | 34 | Zwycięzca |
PU
| 1/8 finału (3 runda) | |
1991
| I (Wyższa Liga) | 5/(16) | 30 | 13 | 9 | 8 | 43 | 34 | 35 | 1/16 finału |
PZPK
| 1/4 finału | Zrezygnował z
Pucharu ZSRR
. Dalej awansował
Tekstilszczik Kamyszyn
|
Ukraina
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne