Imperial College London (właśc. Imperial College of Science, Technology and Medicine, motto: Scientia imperii decus et tutamen. [Wiedza ozdobą i ostoją państwa.]) - brytyjski
uniwersytet
o specjalności politechniczno-medycznej mieszczący się w centrum
Londynu
w dzielnicy
South Kensington
. Dawniej był częścią
Uniwersytetu Londyńskiego
, uzyskał pełną niezależność akademicką i prawną
8 lipca
2007
roku z okazji stulecia swego istnienia.
Jest to dziewiąty[1] najlepszy uniwersytet świata w rankingu Times Higher Education i trzecia najlepsza uczelnia w Europie. Zazwyczaj plasuje się w pierwszej trójce najlepszych uniwersytetów
Wielkiej Brytanii
i
Europy
, zaraz po
Oksfordzie
i
Cambridge
.
Oprócz wydziałów politechnicznych, uczelnia ma też w swoim składzie kilka instytucji, zajmujących się kształceniem lekarzy i badaniami medycznymi, które zostały wydzielone z Uniwersytetu Londyńskiego Są to:
- St Mary's Hospital Medical School,
- The National Heart and Lung Institute,
- Charing Cross and Westminster Medical School,
- The Royal Postgraduate Medical School,
- dawny Wye College (obecnie Imperial College at Wye)
- The Kennedy Institute of Rheumatology.
Ponadto Imperial College posiada też jeden wydział humanistyczny i szkołę ekonomiczną (Imperial College Business School). W Imperial College London studiuje około 12500 studentów, w tym 4500 na studiach drugiego i wyższego stopnia[].
Historia
Imperial College London powstał w
1907
z połączenia Royal College of Science, City and Guilds College i Royal School of Mines. W
1988
do Imperial College London przyłączyła się St Mary's Hospital Medical School, a w
1995
National Heart and Lung Institute. W
1997
przyłączyły się Charing Cross and Westminster Medical School oraz Royal Postgraduate Medical School. W
2000
przyłączyły się Wye College oraz The Kennedy Institute of Rheumatology[].
Przypisy