Bitwa pod Wezuwiuszem II wojna latyńska 340 p.n.e. - 338 p.n.e.
Wezuwiusz
Data	340 p.n.e.
Miejsce	rejon Wezuwiusza
Wynik	zwycięstwo Rzymian
Terytorium	Italia
Strony konfliktu Latynowie Rzym Dowódcy  ? Publiusz Decjusz Mus, Tytus Manlisz Torquatus Siły nieznane nieznane Straty nieznane nieznane

Bitwa pod Wezuwiuszem miała miejsce w roku 340 p.n.e. w trakcie II wojny latyńskiej 340 p.n.e. - 338 p.n.e. .

Po zakończeniu w roku 341 p.n.e. I wojny samnickiej pomiędzy Rzymianami a Samnitami , w miastach latyńskich zaczęto obawiać się dominującej roli Rzymian, co zaowocowało zbrojnym wystąpieniem Latynów w roku 340 p.n.e. Przyłączyły się do nich także Kampania oraz Sydycynia. Po udanym początku wojny, w którym to Latynowie dotarli do Samnium , w roku 340 p.n.e. pod Wezuwiuszem doszło do pierwszej znaczącej bitwy tego konfliktu.

Rzymianami dowodzili konsulowie Publiusz Decjusz Mus oraz Tytus Manliusz Imperosius Torquatus. Doniesienia o samej bitwie owiane są legendą. Dla wzmocnienia dyscypliny w wojsku, Manliusz miał podobno zabić własnego syna walczącego po stronie rebeliantów. Decjusz natomiast miał poświęcić się w ofierze bogom, w celu zagwarantowania zwycięstwa Rzymianom. Jedyne co jest pewne, to fakt że Rzymianie potrafili wyjść zwycięsko z praktycznie przegranej bitwy. W rok później w wyniku bitwy pod Trifanum Latynowie zostaną ostatecznie pokonani.

Bitwą pod Wezuwiuszem określa się także niekiedy starcie pod Mons Lactarius , w wyniku którego Ostrogoci pokonani zostali przez Wschodnich Rzymian, a także jedno ze starć Powstania Spartakusa .

Literatura

• William C. Morey, Outlines of Roman History, New York, Cincinnati, Chicago: American Book Company (1901) (through Forum Romanum)
• Theodor Mommsen, History of Rome (through Classic Literature)