Ryūnosuke Akutagawa (
jap.
芥川 龍之介, Akutagawa Ryūnosuke, ur.
1 marca
1892
w
Tokio
, zm.
24 lipca
1927
tamże) –
japoński
pisarz i poeta. Jest nazywany "ojcem krótkich historii japońskich".
Uważa się, że według tradycyjnego kalendarza, Akutagawa przyszedł na świat w roku, miesiącu, dniu i godzinie smoka (tatsu). Z tego powodu nadano mu imię Ryūnosuke, związane ze smokiem (ryū - sinojapońskie czytanie znaku "smok"). Ze względu na to jednak, że nie ma części dokumentów dotyczących dokładnej godziny urodzin, a miesiąc należał do "tygrysa", trudno przyjąć taką wersję, tym bardziej, że pisarz zmieniał pisownię swojego imienia.
Akutagawa urodził się w
Tokio
. Jego ojciec (Toshizō Niihara) był mleczarzem. Matka (Fuku Niihara) wkrótce po narodzinach syna zapadła w chorobę psychiczną i chłopiec wychowywał się w rodzinie swojego wuja, który po śmierci matki, usynowił go. Stąd też nazwisko pisarza jest panieńskim nazwiskiem jego matki.
W 1913 r. Akutagawa rozpoczął studia w dziedzinie literatury angielskiej na Uniwersytecie Cesarskim w Tokio. W
1915
r. opublikował Rashōmon, zyskując uznanie wybitnego pisarza
Natsume Sōseki
.
Akutagawa swoją twórczość skupił na krótkich historiach, uważając je za główne medium ekspresji. Podczas swojego krótkiego życia napisał ponad 150 krótkich historii, m.in.: Hana, Kumo no ito, Jigoku-hen. Na podstawie jego tekstów (głównie w oparciu o Yabu no naka)
Akira Kurosawa
nakręcił film Rashōmon.
Podczas studiów oświadczył się przyjaciółce z dzieciństwa – Yayoi Yoshida, ale jego rodzina nie udzieliła zgody na zawarcie związku. W
1916
r. oświadczył się Fumi Tsukamoto, którą poślubił w
1918
r. Miał trójkę dzieci: Hiroshi'ego, Takashi'ego i Yasushi'ego.
W 1921 r., będąc u szczytu popularności, Akutagawa przerwał swoją pisarską karierę, aby spędzić 4 miesiące w
Chinach
jako reporter Ōsaka Mainichi Shinbun. Podczas pobytu w Chinach cierpiał na wiele chorób i już nigdy nie powrócił do pełnego zdrowia. Wkrótce po powrocie opublikował swój najpopularniejszy utwór, Yabu no naka (
1922
).
Do końca życia cierpiał na nerwice i halucynacje. 24 lipca 1927 r. popełnił samobójstwo (przedawkował
Veronal
).
Akutagawa, podobnie jak jego mistrz
Sōseki Natsume
, był sumieniem Japończyków wrażliwych na krzywdę i rozczarowanych modernizacją swego kraju.
W 1935 r. jego przyjaciel, pisarz Kan Kikuchi, ustanowił
nagrodę Akutagawy
– najbardziej prestiżową nagrodę literacką dla nowych autorów w
Japonii
.
Utwory
- Rōnen (
1914
)
- Rashōmon (
1915
)
- Hana (Nos) (
1916
)
- Imogayu (1916)
- Tabako to akuma (1916)
- Gesaku-zanmai (Pasja twórcza) (
1917
)
- Kumo no Ito (
1918
)
- Jigokuhen (Piekieł wizerunek niezwykły) (1918)
- Jashūmon (1918)
- Majutsu (
1919
)
- Nankin no Kirisuto (
1920
)
- Toshishun (1920)
- Aguni no Kami (1920)
- Yabu no naka (W gąszczu) (
1921
)
- Torokko (
1922
)
- Genkaku-sanbō (
1927
)
- Shuju no kotoba (1927)
- Bungeiteki na, amarini bungeiteki na (1927)
- Kappa (1927)
- Haguruma (1927)
- Aru ahō no isshō (1927)
- Seihō no hito (1927)
Zobacz też
Linki zewnętrzne