Alain Madelin |
|
Data i miejsce urodzenia |
26 marca
1946
Paryż
|
Minister gospodarki i finansów Francji |
Okres urzędowania | od maja
1995
do sierpnia
1995
|
Przynależność polityczna |
UDF
|
Poprzednik | Edmond Alphandéry |
Następca |
Jean Arthuis
|
Alain Madelin (ur.
26 marca
1946
w
Paryżu
) –
francuski
polityk, były minister, eurodeputowany i parlamentarzysta, założyciel
Demokracji Liberalnej
.
Życiorys
Z wykształcenia prawnik. W trakcie studiów, od 1964 stał na czele paramilitarnej, antykomunistycznej organizacji Occident[1].
Praktykował jako
adwokat
w Paryżu. Od 1978 do 2007 z wyjątkiem okresów pełnienia funkcji rządowych sprawował mandat deputowanego do
Zgromadzenia Narodowego
. W trakcie swojej kariery politycznej pełnił także różne funkcje w administracji terytorialnej. Od 1995 do 2001 był
merem
Redonu
. Zasiadał w radzie regionu
Bretania
i departamentu
Ille-et-Vilaine
.
Trzykrotnie wchodził w skład francuskich rządów. Od 1986 do 1988 był ministrem przemysłu i turystyki w gabinecie
Jacques'a Chiraca
, zaś od 1993 do 1995 ministrem przedsiębiorczości i rozwoju gospodarczego w gabinecie
Édouarda Balladura
. W 1995 przez kilka miesięcy sprawował urząd ministra gospodarki i finansów w rządzie
Alaina Juppé
.
Przez wiele lat działał w centrowej
Unii na rzecz Demokracji Francuskiej
, a w jej ramach w Partii Republikańskiej. W 1997 stanął na czele republikanów, w tym samym roku zainicjował jej przekształcenie w
Demokrację Liberalną
, której został przewodniczącym. Rok później doprowadził do wyjścia DL z UDF[2].
W 1989 po raz pierwszy przez kilka miesięcy zasiadał w
Parlamencie Europejskim
, był członkiem Grupy Liberalnej, Demokratycznej i Reformatorskiej oraz wiceprzewodniczącym Komisji ds. Gospodarczych i Walutowych oraz Polityki Przemysłowej. Mandat europosła sprawował ponownie w okresie 1999-2002, zasiadając we frakcji
Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów
[3].
W 2002 wystartował w
wyborach prezydenckich
, mimo braku poparcia wśród posłów swojej partii, z których około 3/4 podpisało się pod apelem wspierającym już w pierwszej turze
Jacques'a Chiraca
. Alain Madelin otrzymał w głosowaniu poparcie na poziomie około 4%. Kilka dni po głosowaniu był jednym z zaledwie 4 deputowanych liberałów, którzy nie wsparli deklaracji o przystąpieniu do
Unii na rzecz Większości Prezydenckiej
[2]. Ostatecznie wraz ze swoim ugrupowaniem przeszedł do UMP, w 2002 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję do Zgromadzenia Narodowego, a następnie został członkiem
Unii na rzecz Ruchu Ludowego
.
Uważany był za najbardziej
proamerykańskiego
polityka we Francji. W 2003 w "
Le Figaro
" opublikował tekst jednoznacznie popierający
interwencję USA
w
Iraku
[4]. Alain Madelin nie uzyskał istotnej pozycji w nowym ugrupowaniu, w
wyborach w 2007
zrezygnował z ubiegania się o reelekcję. W tym samym roku stanął na czele międzynarodowej
fundacji
Digital Solidarity Fund.
Przypisy
Źródła