Salomon (
bre.
Salaün, zm.
25 czerwca
874
), książę Bretanii, który po
868
r. używał tytułu królewskiego, ponadto hrabia Rennes, Nantes, Avranches i Coutances. Był synem Riwallona III z Poher. W
852
r., w zamian za przysięgę wierności złożoną
królowi zachodniofrankijskiemu
Karolowi Łysemu
, otrzymał hrabstwa Rennes i Nantes.
Był członkiem dworu księcia Bretanii
Erispoe
. W
857
r., obawiając się utraty swoich dóbr, stanął na czele spisku, który zakończył się zamordowaniem Erispoe. Salomon został kolejnym księciem Bretanii. W
858
r. wsparł rebelię możnych w Neustrii skierowaną przeciwko Karolowi Łysemu. Na wiosną bretońskie wojska zdobyły
Le Mans
. We wrześniu wysłannicy Salomona spotkali się pod
Orleanem
z
królem
Ludwikiem Niemieckim
. Salomon złożył przysięgę na wierność Ludwikowi. Wywołało to reakcję soboru w
Savonnières
w
859
r., który przypomniał Salomonowi o przysiędze z
852
r.
Oprócz walki z Karolem Łysym Salomon prowadził również wojnę z margrabią Neustrii
Robertem Mocnym
, w której korzystał z pomocy
wikingów
. Wspierał również militarnie
Ludwika Jąkałę
, syna Karola Łysego, który zbuntował się przeciw ojcu. W
863
r. król Karol zaatakował Bretanię, ale rychło rozpoczął rozmowy pokojowe. W ich wyniku Salomon otrzymał wschodnią Andegawenię. Musiał także złożyć hołd Karolowi.
Trwała natomiast wojna Salomona z Robertem Mocnym. W
866
r. Robert zginął pod Brissarthe w bitwie ze sprzymierzonymi z Salomonem wikingami. Wkrótce potem bretoński książę ponownie zbuntował się przeciwko Karolowi Łysemu. Nie pomogła interwencja
papieża
Mikołaja I
i Karol ruszył zbrojnie na Bretanię w
867
r. Salomon wysłał wówczas swojego zięcia,
Paskwetena
, na rozmowy z królem. Paskweten złożył w imieniu teścia przysięgę na wierność Karolowi co zakończyło konflikt.
Od tamtej pory Salomon pozostał wiernym lennikiem Karola. W
868
r. otrzymał od niego w darze złotą koronę. W późniejszym okresie Salomon posługiwał się tytułem królewskim, aczkolwiek nie odbył nigdy formalnej koronacji. Umocnienie więzów przyjaźmi między Salomonem a Karolem nastąpiło podczas chrztu 2-letniego syna Salomona, Wigo, którego ojcem chrzestnym został Karol.
W latach 60. IX w. Salomon próbował przekonać papieża Mikołaja, aby ten podniósł biskupstwo w Dol do rangi arcybiskupstwa, które stanęłoby na czele bretońskiej organizacji kościelnej. Starania te nie przyniosły efektu i bretońscy biskupi wciąż podlegali arcybiskupowi Tours, z czym nie godził się Salomon.
W
874
r. zawiązał się spisek w skład którego weszli Paskweten,
Gurvand z Rennes
i Wigo, syn Riwallona, hrabiego Cornuaille. Spiskowcy zamordowali Salomona, ale spory o władzę między nimi doprowadziły do wybuchu wojny domowej.
Następnego dnia po zabójstwie odnaleziono zwłoki Salomona, które złożono w Plélan. Zaczęto czcić go jako świętego. Poświęcono mu m.in. kościół w
Vannes
i kaplicę przy katedrze w
Rennes
[1].
Przypisy
- ↑ H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, t. 5, Kraków 2004, kolumna 179-180.
Linki zewnętrzne