Karl Kuk
Karl Kuk - (ur. 1 grudnia 1853, Triest - zm. 26 listopada 1935, Wiedeń) - generał (Feldzeugmeister) c. i k. armii, generalny gubernator austriacko-węgierski w c. i k. strefie okupacyjnej Królestwa Polskiego od 1916 do 1917 rezydujący w Lublinie, pisarz austriacki.
Zarys biografii
Niekiedy błędnie pisany von Kuk (najwyraźniej nigdy się nie postarał o nobilitację, a podpisywał się zawsze, także w swych polskich proklamacjach, "Kuk") Karl Kuk pochodził z rodziny wojskowej o (sądząc po nazwisku) korzeniach słoweńskich lub chorwackich. W latach 1872 do 1876 uczęszczał do Akademii Wojskowo-Technicznej w Wiedniu, po jej ukończeniu został przydzielony jako porucznik saperów do 2. pułku saperów. W 1883, jako kapitan w sztabie wojsk technicznych opracowywał w Trydencie projekty fortyfikacji. Od 1895 był, już jako major, wykładowcą sztuki fortyfikacji w Wyższej Szkole Wojennej w Wiedniu. W 1904 otrzymał jako pułkownik dowództwo Wojskowego Urzędu Kolei Żelaznych, Poczty i Telegrafów, w następnych latach działał w stopniu generała majora jako komendant twierdz w Peterwardein (ob. Petrovaradin) i Komorn (ob. Komárom). Mianowany w 1912 feldmarszałkiem-lejtnantem przejął dowództwo ważnej Twierdzy Kraków i odniósł duże sukcesy militarne przy jej obronie po wybuchu I wojny światowej, za co w 1915 otrzymał awans na Feldzeugmeistra, czyli generała broni.
Po opuszczeniu Królestwa Polskiego przez wojska Imperium Rosyjskiego (1915) na terenie Królestwa stworzono dwie strefy okupacyjne- niemiecką z siedzibą w Warszawie, gdzie generalnym gubernatorem mianowano gen. von Beselera i austriacko-węgierską z siedzibą w Lublinie, gdzie gubernatorem został austriacki arystokrata, kawalerzysta baron Erich von Diller. W maju 1916 Dillera odwołano i Kuk przejął stanowisko gubernatorskie, co w arystokratycznych kołach Warszawy przyjęto z mieszanymi uczuciami.
Zadaniem Kuka stała się organizacja administracji na terenie swego gubernatorstwa. Jednocześnie był gorącym zwolennikiem utworzenia niepodległego, ale związanego z Austrią i Niemcami państwa polskiego oraz polskiej armii, która wkrótce powstała pod nazwą Polnische Wehrmacht. Wielki dzień w życiu generała Kuka nastąpił 5 listopada 1916, gdy wraz z Beselerem proklamował w Sali Wielkiej Zamku Królewskiego w Warszawie utworzenie niepodległego Królestwa Polskiego., odczytując w imieniu swego władcy (umierającego już Franciszka Józefa) Akt 5 listopada.
W roku 1917 Karl Kuk popadł z nieznanych bliżej powodów w niełaskę nowego władcy Austro-Węgier Karola I. W końcu kwietnia tego roku odwołano go ze stanowiska generała-gubernatora lubelskiego (następcą został hrabia, gen. Stanisław Szeptycki) i przerzucono w stan "do dyspozycji". Nowych stanowisk w wojsku Kuk już nie otrzymał (był w wieku emerytalnym), ale pod koniec roku 1917 został mianowany prezesem Wojskowej Kasy Zapomogi dla Wdów i Sierot. Resztę życia spędził w Wiedniu. O jego stosunkach rodzinnych nic nie wiadomo.
Oprócz licznych cenionych prac z dziedziny historii wojskowości Karl Kuk pozostawił także rozprawę o Fauście Goethego (wydaną pod pseudonimem Karl Willen) oraz monografię o architekturze wiedeńskiego Hofburgu.
Inne hasła zawierające informacje o "Karl Kuk":
Oddychanie komórkowe
...
1884
...
Karl Philipp Schwarzenberg
...
Boris Blacher
...
Bierutowice
...
1878
...
Herodot
...
1848
...
Karol I Habsburg
...
Pierwouste
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Karl Kuk":
144 I wojna światowa. Rewolucja w Rosji (plansza 13)
...
046. Aachen (plansza 3)
...
21. Myśl polityczna. Liberalizm (plansza 20)
...
|