Dino Borgioli (
15 lutego
,
1891
,
Florencja
-
12 września
,
1960
,
Florencja
) był
włoskim
tenorem
, kojarzonym głównie z rolami z repertuaru
Mozarta
,
Rossiniego
, i
Donizettiego
.
Biografia
Dino Borgioli studiował wraz z Eugenio Giachettim we Florencji, swój operowy debiut miał w 1914, jako Arturo w
I puritani
, w Teatro Corso in Milan. Zanim debiutował w 1918 w słynnej
La Scali
jako Ernesto w
Don Pasquale
wykonał min. partię Fernanda w
Faworycie
w Teatro Dal Verme.
Na scenie międzynarodowej Borgioli debiutował w 1925 w
londyńskiej
Royal Opera House
jako Edgardo w
Łucji z Lammermoor
u boku
Toti dal Monte
, i na
festiwalu w Glyndebourne
gdzie wykonywał partię Ottavio w
Don Giovanni
, oraz Ernesto. Występował również w
Paryżu
, w Opéra-Comique i
operze Garnier
, jako Almaviva w
Cyruliku sewilskim
, Ramiro w
Kopciuszku
, Il Duca w
Rigoletto
, Ottavio, Edgardo i des Grieux w Manon.
Jego rola Cavaradossiego w
Tosce
była premierową zarówno dla
opery w San Francisco
w
1932
, jak i Lyric Opera w
Chicago
w
1933
.
31 grudnia
1934
roku rolą Rodolfo w
La bohème
debiutował w
Metropolitan Opera
w
Nowym Jorku
. Występował tam tylko jeden sezon: jego innymi rolami były Ottavio i des Grieux (Massenet).
Borgioli był uwielbiany przez publiczność ze względu na swój atrakcyjny głos oraz elegancki i stylowy śpiew, który można usłyszeć w dwóch publikacjach z roku 1928 - Il barbiere di Siviglia i Rigoletto. Mimo wielkiego głosu i licznych ról na deskach najlepszych oper jego sukcesy przyćmił inny
tenore di grazia
swojej ery,
Tito Schipa
.
W
1949
, Borgioli został dyrektorem studiów wokalnych w New Opera Company of London, gdzie reżyserował Il barbiere di Siviglia i La bohème.
Bibliografia
- D. Hamilton (ed.),The Metropolitan Opera Encyclopedia: A Complete Guide to the World of Opera (Simon and Schuster, New York 1987).
- Roland Mancini and Jean-Jacques Rouveroux, (orig. H. Rosenthal and J. Warrack, French edition), Guide de l’opéra, Les indispensables de la musique (Fayard, 1995).