Jakub Fryderyk Fries (ur.
23 sierpnia
1773
r. w
Barby
nad
Łabą
, zm.
10 sierpnia
1843
r. w
Jenie
), niemiecki filozof, profesor uniwersytetów w
Heidelbergu
i w
Jenie
.
Zapomniany filozof, na którego nazwisko powołują się znakomitości współczesnej matematyki i fizyki.
W
1778
roku został wraz z młodszym bratem oddany do ochronki w
Niesky
, ponieważ jego ojciec z powodu wielu podróży nie miał dla nich czasu.
W
1792
rozpoczął studia na seminarium teologicznym w
Niesky
, które ukończył w trzy lata. Tam również zapoznał się z filozofią
Kanta
, który zachwycił go matematyczną klarownością swych wywodów.
Od
1795
rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w
Lipsku
, gdzie zetknął się z filozofią
Fichtego
, który zaabsorbował go do tego stopnia, że przeniósł się do
Jeny
, aby móc słuchać jego wykładów. W
Jenie
poznał chemika Scherera, z którym rozpoczął naukowo owocną współpracę.
Później obejmuje posadę nauczyciela domowego w
Zofingen
(
Szwajcaria
), aby jednocześnie pracować nad swoim krytycznym dziełem.
W
1800
wrócił do Jeny jako docent. W tym czasie stał się znany jako autor dzieł: "Reinhold, Fichte, Schelling" oraz "System der Philosophie". W pierwszej pracy wypowiada się bardzo krytycznie o Reinholdzie, Fichtem, Schellingu i Heglu. Heglowi poświęcił później jeszcze jedno krytyczne pismo "Nichtigkeit der Hegelschen Dialektik" (
1828
).
W roku
1805
został powołany na stanowisko profesora filozofii w
Heidelbergu
. Na ten czas wypada również jego ślub z Karoliną Erdmann. Zawiązuje przyjaźń z de Wettem i Jacobim. W tym czasie powstaje "Neue Kritik der Vernunft", a także powieść "Julius und Evagoras".
W
1816
roku wrócił do
Jeny
.
Rok
1819
był dla Friesa tragiczny, jego żona umiera, zaś były student Friesa - Karol Sand - zasztyletował pisarza i rosyjskiego szpiega
August von Kotzebue
. Na podstawie przeinaczonej treści listu Friesa władze zakazują mu nauczania. Otrzymuje jednocześnie profesurę fizyki i matematyki. Jednak dopiero po latach jest mu dane wrócić w ograniczonym stopniu do nauczania filozofii. Resztę życia poświęcił studiom filozoficznym i fizykalnym. Napisał "Psychische Anthropologie" (1820/21), "Mathematische Naturphilosophie" (
1822
) oraz "Geschichte der Philosophie" (1837/40).
W pierwszy dzień Nowego Roku
1843
doznał ataku serca, niedługo potem 10 sierpnia po raz drugi, tym razem zakończonego śmiercią.