Jacques Lucien Monod (ur.
9 lutego
1910
w
Paryżu
, zm.
31 maja
1976
w
Cannes
,
Francja
) – francuski
biochemik
, laureat
Nagrody Nobla
z dziedziny
fizjologii
i
medycyny
w
1965
roku za odkrycie mechanizmów
genetycznej
kontroli działania komórek[1].
Od
1945
roku pracownik działu biochemii komórki
Instytutu Pasteura
w Paryżu (od
1971
dyrektor), od
1959
roku profesor
Uniwersytetu Paryskiego (Sorbony)
, od 1967 roku w College de France. Członek
Royal Society
Towarzystwa Królewskiego w
Londynie
i innych narodowych akademii nauk (m.in. Amerykańskiej Akademii Nauk w
Waszyngtonie
i in.)[2].
W latach 40.
XX w.
prowadził badania nad chemiczną naturą
genów
i ich rolą w
biosyntezie białek
i
metabolizmie
.
W
1961
roku Jacques Monod wraz z
F. Jacobem
odkryli istnienie informacyjnego
RNA
(mRNA) oraz przedstawili model regulacji działania genów (
operon
), a w
1963
roku odkrywają allosteryczne hamowanie
enzymów
.
Profesor Jacques Monod prowadził prace z
fizjologii
, kinetyki reakcji
metabolizmu
bakterii
oraz dotyczące procesów regulacji metabolizmu i mechanizmów
dziedziczenia
w komórce. W otrzymał
1965
Nagroda Nobla
(razem z
F. Jacobem
i
A. Lwoffem
).
Napisał książkę Przypadek i konieczność (
1970
, wyd. pol.
1979
). Esej o
filozofii
biologii
współczesnej, która spowodowała ożywioną dyskusję naukową, a także filozoficzno – polityczną.
Profesor
Monod rozważał w niej związki zachodzące między właściwościami
organizmów
żywych, poznanymi na podstawie pierwszych badań molekularnych, głównie na
mikroorganizmach
, a
ewolucją organizmów żywych
i
wszechświata
oraz wpływ badań naukowych na koncepcje
etyczne
i polityczne tworzone przez
człowieka
[2].
Przypisy
Bibliografia
- Beata Tarnowska (red.): Nagrody Nobla, Leksykon PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. .