Javier Clemente Lázaro (ur.
12 marca
1950
w
Barakaldo
) – były
hiszpański
piłkarz a obecnie trener piłkarski narodowości
baskijskiej
.
Największe sukcesy szkoleniowe osiągał w
latach 80.
, kiedy zdobył dwukrotnie mistrzostwo Hiszpanii z
Athletic Bilbao
i doprowadził
Espanyol Barcelona
do finału
Pucharu UEFA
. W latach
1992
-
1998
był selekcjonerem
reprezentacji Hiszpanii
, którą prowadził w 62 meczach, notując 36 zwycięstw, 20 remisów i 6 porażek. Dotarł z nią do ćwierćfinału
mistrzostw świata
i
Europy
.
Od czasu rozstania z kadrą nie potrafi nawiązać do sukcesów z lat 80.; z wielu klubów, w których był zatrudniany, zwalniany był już w trakcie sezonu, a trzy z nich (
CD Tenerife
,
Real Murcia
i
Real Valladolid
) spadały do
Segunda División
. Niepowodzeniem zakończyła się także druga w jego karierze praca w charakterze selekcjonera - z
reprezentacją Serbii
przegrał eliminacje do
Euro 2008
.
Po raz trzeci został opiekunem drużyny narodowej w sierpniu
2010
roku, kiedy zastąpił
Paula Le Guena
na stanowisku selekcjonera
reprezentacji Kamerunu
.
Kariera piłkarska
W ciągu pięciu lat gry w
Athleticu Bilbao
wystąpił w 47 ligowych meczach, w których strzelił 5 goli. Z zespołem ze stolicy
Krainy Basków
zdobył w
1973
Puchar Hiszpanii. Kilka tygodni później, w wieku 23 lat, z powodu przewlekłej kontuzji musiał zakończyć piłkarską karierę.
Kariera szkoleniowa
Przygodę szkoleniową zaczynał w małych
baskijskich
klubach. W
1978
trafił do Athleticu, w którym przeszedł wszystkie szczeble trenerskiego wtajemniczenia, aby w trzy lata później objąć stanowisko pierwszego trenera.
W
1983
po prawie trzydziestoletniej przerwie odzyskał dla Bilbao tytuł mistrza kraju. Wynik ten powtórzył rok później, dokładając Puchar Hiszpanii. Młoda drużyna z
Urquiagą
, De Andrésem, Urtubim, Argotem i bramkarzem
Zubizarretą
, wspierania doświadczonymi Danim i
Andonim Goikoetxeą
w kolejnych sezonach zajęła trzecie i czwarte miejsce w lidze. Znana była z ofensywnego i agresywnego stylu gry.
W
1986
Clemente przeniósł się do
Espanyolu Barcelona
. W sezonie
1987
-
88
dotarł z nim do finału
Pucharu UEFA
, w którym Espanyol uległ w dwumeczu (3:0 i 0:3, karne 2:3)
Bayerowi Leverkusen
z
Polakiem
Andrzejem Buncolem
w składzie.
Na początku lat 90. baskijski szkoleniowiec doprowadził do wicemistrzostwa kraju
Atlético Madryt
oraz ponownie, tym razem znacznie krócej i bez większych sukcesów, pracował w Athleticu i Espanyolu. W
1992
przejął od Vicentego Miery stery
reprezentacji Hiszpanii
.
Wystąpił z nią na trzech międzynarodowych turniejach – na
Mundialu 1994
i
Euro 1996
Hiszpanie odpadali w ćwierćfinale, a z
Mundialem 1998
, mimo iż byli wówczas jednymi z głównych faworytów do zdobycia Pucharu Świata, żegnali się już po rundzie grupowej. Clemente został zdymisjonowany na początku eliminacji do
Euro 2000
po porażce z
Cyprem
. Szczególnie w ostatnim okresie swojej pracy z reprezentacją był wielokrotnie krytykowany, przede wszystkim za politykę personalną. Zarzucano mu zbytnie przywiązanie do niekórych piłkarzy, którym ufał bez względu na aktualną formę i pozycję w klubie (
Santiago Cañizares
był regularnie powoływany do kadry, choć w
Realu Madryt
był zaledwie rezerwowym). Podnoszono też zarzut faworyzowania w reprezentacji Hiszpanii rodaków selekcjonera (Zubizarreta, Rafel Alkorta,
Julen Guerrero
,
Julio Salinas
czy
Ismael Urzaiz
).
Po zakończeniu sześcioletniej pracy z kadrą pracował w
Betisie Sewilla
,
Realu Sociedad
,
Tenerifie
,
Olympique Marsylia
i po raz trzeci w Espanyolu, ale z każdego z tych klubów był zwalniany w trakcie sezonu. W
2002
zanotował największą porażkę w swojej trenerskiej karierze – spadek do
Segunda División
z Tenerife Santa Cruz.
31 października
2005
zastąpił José Luisa Mendilibara na stanowisku trenera Athleticu Bilbao. Został zdymisjonowany na początku lipca
2006
, po tym jak skrytykował plany transferowe władz klubu.
Po
Mundialu 2006
został selekcjonerem
reprezentacji Serbii
. Półtora roku później, kiedy przegrał eliminacje do
Euro 2008
, otrzymał wymówienie. Niedługo potem przyjął propozycję prowadzenia
kadry Iranu
. Ostatecznie jednak nie doszedł do porozumienia z tamtejszą federacją, ponieważ nie chciał przeprowadzić się do
Iranu
[1].
Powrócił do ligi hiszpańskiej; pracował w dwu klubach (
Real Murcia
i
Real Valladolid
), których nie zdołał utrzymać w ekstraklasie.
Sukcesy szkoleniowe
Ciekawostki
Przypisy