Kazimierz Stanisław Czachowski, pseud. Kazimierz Cz., Dionizy, K. Czach, Adam Korabski, Ludowiec (ur.
28 listopada
1890
w Łyszkowicach koło
Łowicza
, zm.
17 sierpnia
1948
w
Krakowie
), polski historyk literatury, krytyk literacki.
Pochodził z rodziny inteligenckiej, był synem Leonarda i Heleny z Rutkowskich. Kształcił się w gimnazjach w
Warszawie
,
Lwowie
i Vevey, studiował w Szkole Rolniczej w Taborze (
1908
-
1912
); w latach 1912-
1913
odbył studia filologiczne w Towarzystwie Kursów Naukowych w Warszawie, m.in. pod kierunkiem
Bronisława Chlebowskiego
. W
1917
redagował tygodnik "Lud Miechowski"; pracował następnie jako urzędnik w spółdzielni robotniczo-handlowej (do
1919
), od
1929
zajmował się krytyką literacką w prasie codziennej i literackiej. W latach
1945
-
1946
był dyrektorem Departamentu Literatury i Biura Współpracy Kulturalnej z Zagranicą w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Od 1945 przewodniczył Oddziałowi Krakowskiemu Związku Zawodowego Literatów Polskich, 1946-
1947
pełnił funkcję prezesa całego Związku. Od 1945 był członkiem-korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Został m.in. uhonorowany Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury (
1937
) oraz odznaczony
Złotym Krzyżem Zasługi
(
1938
).
Szczególnie interesował się literaturą polskiego
pozytywizmu
i modernizmu. Zgromadził obszerne dane dotyczące twórczości w okresie międzywojennym (w tym dane bibliograficzne), przygotował syntezę życia i twórczości
Sienkiewicza
, był autorem monografii wielu pisarzy polskich przełomu
XIX
i
XX wieku
. Prowadził studia nad W poszukiwaniu straconego czasu
Prousta
, Czarodziejską Górą
Manna
, Sagą rodu Forsytów
Galsworthy'ego
. Był autorem przekładu m.in. Portretu Doriana Graya
Wilde'a
(1928).
Wybrane publikacje:
Źródła:
- Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983