Zakaz handlu w niedziele i święta – przepis, stosowany w niektórych krajach świata, zakazujący otwierania placówek handlowych w niedziele i święta. Obowiązuje m.in. w
Niemczech
(także w krajach niemieckojęzycznych –
Austria
,
Szwajcaria
), gdzie nazywany jest Sonntagsruhe i jest częścią ogólniejszej grupy przepisów zwanych Ladenschlussgesetz (w wolnym tłumaczeniu "prawem zamykania sklepów"; czasem nazywa się je Ladenöffnungsgesetz – "prawem otwierania sklepów"), szczegółowo określających terminy, w jakich dozwolony jest handel w poszczególnych
krajach związkowych
.
W krajach, gdzie obowiązuje zakaz handlu w niedziele, od zasady tej stosowane są liczne wyjątki, pozwalające na sprzedaż określonych grup towarów (np. nabiał i pieczywo, słodycze, paliwa), w określonych miejscach (np. miejsca imprez masowych,
piekarnie
,
stacje benzynowe
) lub w określony sposób (np. sprzedaż z
automatów
).
W Niemczech od wielu lat trwała dyskusja nad zliberalizowaniem zasad Ladenschlussgesetz i Sonntagsruhe, szczególnie nasilona po
zjednoczeniu Niemiec
, kiedy mieszkańcy wschodnich landów, nieprzyzwyczajeni do sklepów zamkniętych w niedziele, wymuszali odstępowanie od tych przepisów.
W
Polsce
niektóre koła polityczne przychylają się ku projektowi wprowadzenia zakazu handlu w niedziele. Argumenty za wprowadzeniem tego zakazu najczęściej opierają się na optyce prorodzinnej i prochrześcijańskiej, podają także przykłady z krajów sąsiednich – m.in. niemieckiej Sonntagsruhe. Argumenty wytaczane przeciw wprowadzeniu zakazu wskazują m.in. na niebezpieczeństwo wzrostu
bezrobocia
, spadku
popytu
, a także na te kraje, w których przepisy państwowe nie ingerują w wolność handlu. W rezultacie wielomiesięcznej dyskusji publicznej w roku 2007 uchwalona została ustawa, zakazująca handlu w niektóre święta, ale nie zakazująca handlu w niedziele[1]. Ustawa weszła w życie
26 października
2007
, a pierwszym dniem objętym zakazem był dzień
Wszystkich Świętych
1 listopada
2007
.
Ustawa zakazuje pracy osób zatrudnionych na podstawie
stosunku pracy
we wszelkich placówkach handlowych, bez żadnych wyjątków. Za placówki handlowe
Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej
uważa wszelkie instytucje i zakłady, których działalność główna polega na kupowaniu towarów w celu ich dalszej odsprzedaży, w tym
sklepy
,
apteki
,
stacje benzynowe
, składy węgla i materiałów budowlanych, a także handel za pomocą
internetu
. Potem jednak uznano, że
apteki
i
stacje benzynowe
jako instytucje wyższej użyteczności publicznej są spod zakazu wyjęte[2]. Handel (według interpretacji Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej) może też być prowadzony przez właścicieli jednoosobowych firm, osoby zatrudnione na
umowy cywilnoprawne
(jak
umowa zlecenia
), a także
franczyzobiorców
oraz zatrudnionych na podstawie
umowy agencyjnej
. Ministerstwo Pracy wydało w tej sprawie komunikat o treści:
z komunikatu Ministerstwa[3] |
Nie ma przeszkód prawnych, aby w placówkach handlowych w święta pracę wykonywali ich właściciele lub inne osoby pracujące na podstawie umów cywilnych. (...) Nowela [ustawowa] dopuszcza możliwość pracy w placówkach handlowych przy wykonywaniu prac koniecznych ze względu na użyteczność społeczną lub codzienne potrzeby ludności |
Zakaz obejmuje następujące
święta ustawowo wolne od pracy
[2]:
Przypisy
Zobacz też