Szkoła Główna Handlowa w Warszawie |
---|
Nazwa łacińska | Schola Princeps Scientiarum Œconomicarum et Commercii |
Nazwa angielska | Warsaw School of Economics |
Zdjęcie głównego gmachu |
Data założenia | 13 października 1906 |
Typ uczelni |
publiczna
|
Lokalizacja |
Polska
,
Warszawa
|
Liczba pracowników | 1 400 (2010)[1] |
- pracowników naukowych | 900 (2010)[1] |
Liczba studentów | ok. 18 000 (2010)[1] |
Rektor | prof. dr hab.
Adam Budnikowski
|
Adres | al. Niepodległości 162 02-554 Warszawa |
Członkostwo |
CEMS
,
Socrates-Erasmus
,
EUA
[2], PIM |
Położenie na mapie Polski
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie |
|
Strona internetowa uczelni
|
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie[3] (SGH, w latach 1949–1991 Szkoła Główna Planowania i Statystyki, SGPiS) – najstarsza
uczelnia
ekonomiczna
w
Polsce
, a zarazem jeden z wiodących uniwersytetów ekonomicznych w Europie[4][5]. Jej siedziba mieści się na
warszawskim
Mokotowie
, przy
alei Niepodległości
, w bezpośrednim sąsiedztwie stacji metra
Pole Mokotowskie
.
Szkoła istnieje nieprzerwanie od 1906 i rocznie wydaje ponad 2,5 tys. dyplomów ukończenia studiów wyższych [1]. Szacuje się, że od początku istnienia, uczelnia wykształciła ponad 70 000 absolwentów wszystkich typów studiów (stacjonarnych, niestacjonarnych, doktoranckich i podyplomowych)[1].
Inne, historyczne nazwy uczelni to: Prywatne Kursy Handlowe Męskie Augusta Zielińskiego, Wyższe Kursy Handlowe im. Augusta Zielińskiego, Wyższa Szkoła Handlowa, Miejska Szkoła Handlowa, Kursy Akademickie w Częstochowie[6]. Angielska nazwa statutowa uczelni to Warsaw School of Economics.
Historia
Po zawieszeniu działalności Szkoły Handlowej Leopolda Kronenberga (istniała w latach 1875–1900) Polacy z
zaboru rosyjskiego
oczekiwali momentu osłabienia zaborcy. Po niepokojach rewolucyjnych lat 1904–1905 nadeszła taka chwila.
15 października 1906 odbyła się uroczysta inauguracja roku akademickiego na Prywatnych Kursach Handlowych Męskich Augusta Zielińskiego. Po śmierci założyciela nazwę szkoły zmieniono na Wyższe Kursy Handlowe im. Augusta Zielińskiego. Do
I wojny światowej
przez mury szkoły przewinęło się 689 słuchaczy. W 1916 zmieniono nazwę na Wyższą Szkołę Handlową, a dwa lata później przyjęto pierwsze studentki. Na pierwszym posiedzeniu Senatu na rektora wybrano
Bolesława Miklaszewskiego
. W 1931 powstał gmach
uczelnianej biblioteki
; uczelnia liczyła wtedy 1 600 studentów.
Od 1933 zaczęto używać nazwy Szkoła Główna Handlowa, co było nawiązaniem do pomysłu
Stanisława Staszica
z 1821.
SGH obecnie
Obecnie na uczelni kształci się ponad 16 000 studentów, w tym 6 000 na studiach stacjonarnych. Oprócz tego na uczelni kształci ponad 5 000 osób w ramach studiów podyplomowych oraz ponad 1 400 słuchaczy na studiach doktoranckich[1].
SGH zatrudnia obecnie ogółem ok. 1 400 pracowników, w tym ok. 900 nauczycieli akademickich. Stopnie doktora nauk ekonomicznych otrzymało dotychczas ponad 1 700 osób, a habilitacje ok. 500 osób[1].
W 2006 r. SGH znalazła się po raz pierwszy w czołowej czterdziestce rankingu dziennika Financial Times, oceniającego studia magisterskie w dziedzinie zarządzania. W 2007 r. pozycja uczelni w rankingu wzmocniła się (awans z 35. na 31. miejsce[7]), a w 2008 SGH znalazła się na 25 miejscu[4]. Po nieobecności w rankingu w 2009 r. notowana jest w 2010 r. ponownie na 47 miejscu.
Kierunki studiów
SGH jest uczelnią bezwydziałową. W ramach studiów stacjonarnych i niestacjonarnych prowadzone są studia dwustopniowe. Pierwszym stopniem są sześciosemestralne Studium Licencjackie prowadzące do uzyskania tytułu zawodowego
licencjata
. Posiadacze tytułu licencjata mogą przystąpić do rekrutacji i rozpocząć czterosemestralne Studium Magisterskie prowadzące do uzyskania tytułu zawodowego
magistra
.
Do 2005 istniał inny podział: na Studium Podstawowe (3 semestry) dające ogólne podstawy wiedzy ekonomicznej oraz Studium Dyplomowe (7 semestrów), w którym można było uzyskać dyplom licencjata lub magistra.
Dla uzyskania dyplomu (a także dla zaliczenia semestrów) konieczne jest zdobycie wymaganego minimum punktowego. Poszczególne przedmioty podzielone są na obowiązkowe dla poszczególnych kierunków, fakultatywne dla tychże kierunków, przedmioty dodatkowe, dzięki którym rozwijać można wiedzę niepowiązaną z konkretnymi kierunkami oraz przedmioty wykształcenia wspólnego dla wszystkich ekonomistów. Poszczególne kierunki mogą mieć różne minima punktowe dla każdego z tych rodzajów przedmiotów.
Aby móc uzyskać tytuł licencjata, należy zrealizować program jednego z kierunków (lub kilku z nich):
Również z nich wszystkich otrzymać można tytuł magistra, ale wcześniej należy uzyskać tytuł licencjata i przystąpić do rekrutacji na studia drugiego stopnia.
Ponadto uczelnia oferuje studia
MBA
i liczne kursy podyplomowe m.in. z zakresu
administracji
,
rachunkowości
czy zarządzania.
Struktura uczelni
Struktura organizacyjna SGH znacznie różni się od struktur większości szkół wyższych w Polsce. Na początku lat 90-tych zlikwidowane zostały istniejące niegdyś wydziały, a odpowiedzialność za organizację nauczania oraz wdrażanie programów dydaktycznych na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych powierzona została Dziekanatom Studium Licencjackiego (dawniej Podstawowego) oraz Studium Magisterskiego (dawniej Dyplomowego).
Kolegia
Katedry i instytuty naukowo-badawcze zgrupowane zostały w Kolegiach. Stanowią one korporacje naukowców związanych wspólnymi zainteresowaniami badawczymi i realizujących ofertę dydaktyczną skierowaną do studentów wszystkich typów studiów prowadzonych w SGH – studiów stacjonarnych), niestacjonarnych, doktoranckich i podyplomowych. Na czele każdego z kolegiów stoi
dziekan
.
W SGH działa 5 kolegiów:
- Kolegium Analiz Ekonomicznych (KAE)
- Kolegium Ekonomiczno-Społeczne (KES)
- Kolegium Gospodarki Światowej (KGŚ)
- Kolegium Nauk o Przedsiębiorstwie (KNoP)
- Kolegium Zarządzania i Finansów (KZiF)
Na uczelni działają również jednostki pozakolegialne jak Centrum Nauki Języków Obcych, Centrum Rozwoju Edukacji Niestacjonarnej, Centrum Wychowania Fizycznego i Sportu oraz Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej.
Współpraca międzynarodowa
Współpraca z zagranicą stanowi istotny element rozwoju oferty dydaktycznej i badawczej uczelni, wpływający na podniesienie jakości oraz wzmocnienie pozycji uczelni wśród szkół ekonomi i biznesu.
SGH współpracuje obecnie z przeszło 200 uczelniami zagranicznymi, a także wieloma organizacjami międzynarodowymi. W układzie geograficznym głównymi partnerami są uczelnie z krajów Unii Europejskiej oraz USA i Kanady. Co roku w międzynarodowej wymianie studenckiej bierze udział ok. 500 studentów SGH, a uczelnia gości ponad 300 studentów z uczelni zagranicznych[1].
Najważniejsze programy współpracy międzynarodowej to:
-
Socrates-Erasmus
-
CEMS
- Polsko-Niemieckie Forum Akademickie przy SGH
- podwójny dyplom SGH–
Sciences Po
- Partnership in International Management (PIM)[8]
- umowy bilateralne i inne
Dla uczelni ważna jest wymiana w ramach
CEMS
, organizacji zrzeszającej wiodące uczelnie ekonomiczne z wybranych krajów europejskich. Od listopada 2001 r. Szkoła Główna Handlowa jest jedynym polskim członkiem sieci wiodących szkół biznesu PIM[9] (Partnership in International Management) oraz programy
MBA
oferowane we współpracy z kanadyjskim University of
Quebec
at
Montreal
(UQAM) – Canadian Executive MBA (CEMBA) lub z Uniwersytetem
Minnesoty
– Warsaw Executive MBA (WEMBA).
Innymi inicjatywami na polu współpracy międzynarodowej lest program dla studentów amerykańskich realizowany we współpracy z CIEE (Council on International Educational Exchange) oraz program edukacyjny Inicjatywa Akademicka Wschód – realizowany od roku 1991 dla Europy Środkowej i Wschodniej w zakresie dyscyplin ekonomicznych i menedżerskich.
Działalność studencka
Na uczelni działa kilkanaście organizacji i stowarzyszeń studenckich, wśród których najbardziej aktywne to: Samorząd Studentów, Komitet Lokalny
AIESEC
SGH,
CEMS Club Warszawa
,
Niezależne Zrzeszenie Studentów
,
AEGEE
,
Akademicki Związek Sportowy
, Kluby Turystyczne
Tramp
i Oeconomicus, Stowarzyszenie Jeździeckie Szarża, Chór Akademicki, Klub Honorowych Dawców Krwi Wampirki,
Akademickie Stowarzyszenie Katolickie Soli Deo
oraz
Zrzeszenie Studentów Polskich
. Ponadto na uczelni działa ponad 70
studenckich kół naukowych
[1]. Zdaniem wielu studentów, a także wykładowców i zewnętrznych obserwatorów, właśnie to zaangażowanie świadczy o sile uczelni i kulturze w niej panującej.
W budynku głównym odbywają się liczne otwarte imprezy tematyczne i konferencje, a także projekcje filmów w
DKF
Overground. Od 1996 roku ukazuje się też miesięcznik studencki
Magiel
.
Baza dydaktyczna
Podstawowe zaplecze naukowo-dydaktyczne uczelni stanowi 5 budynków, w których znajduje się 10 auli wykładowych, 81 mniejszych sal dydaktycznych oraz 12 laboratoriów komputerowych. Ponadto szkoła posiada osobny budynek administracyjny, 3 domy studenckie, a także zabytkowy gmach mieszczący bibliotekę[1].
Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej
, jako specjalistyczna biblioteka naukowa, dysponuje największym w kraju księgozbiorem z zakresu problematyki społeczno-ekonomicznej. Zbiory biblioteki liczą ponad milion woluminów (na koniec 2009 r.: 1 033 343 wol., w tym 221 149 woluminów wydawnictw ciągłych). Liczba tytułów polskich i zagranicznych czasopism bieżących wynosi 1 107. Kilkadziesiąt tysięcy tytułów czasopism zagranicznych, z pełnym tekstem, dostępnych jest w komputerowych bazach danych[1].
Centrum Nauki Języków Obcych SGH dysponuje własną biblioteką i czytelnią, których zbiory obejmują słowniki, leksykony, prasę obcojęzyczną, podręczniki oraz skrypty. W chwili obecnej Biblioteka CNJO posiada blisko 5 500 woluminów z zakresu beletrystyki oraz 16 obcojęzycznych tytułów prasowych. Medioteka CNJO oferuje materiały audiowizualne do indywidualnej pracy studentów[1].
Uczelnia dysponuje własną bazą sportową, na którą składają się 3 sale gimnastyczne. Ponadto Centrum Wychowania Fizycznego i Sportu prowadzi w gmachu G własny basen, z przyległą do niego sauną, a także ośrodek kulturystyczny[1].
SGH posiada jedną z największych lokalnych, heterogenicznych sieci komputerowych w Polsce. Objęte nią zostały wszystkie budynki uczelni. Do dyspozycji pracowników i studentów jest blisko 1 000 stanowisk komputerowych z dostępem do internetu, z czego ponad 330 komputerów w laboratoriach i ogólnodostępnych punktach na uczelni[1].
SGH oferuje studentom zakwaterowanie w 3 własnych domach studenckich; Sabinki, Hermes oraz Grosik.
Rektorzy SGH
-
Bolesław Miklaszewski
– dyrektor Wyższych Kursów Handlowych im. Augusta Zielińskiego (1912–1916), dyrektor Wyższej Szkoły Handlowej (1916–1925), rektor WSH (1925–1928, 1932–1933) i Szkoły Głównej Handlowej (1933–1937)
- Jan Dmochowski – rektor WSH (1928)
-
Bolesław Markowski
– rektor WSH (1928–1929)
-
Antoni Sujkowski
– rektor WSH (1929–1931)
- Aleksander Jackowski – rektor WSH (1931–1932)
-
Julian Makowski
– rektor SGH (1937–1940)
-
Edward Lipiński
– rektor Miejskiej Szkoły Handlowej (1941–1944)
-
Jerzy Loth
– rektor SGH (1945–1946)
- Aleksy Wakar – rektor SGH (1946–1947)
- Andrzej Grodek – rektor SGH (1947–1949), rektor Szkoły Głównej Planowania i Statystyki (1955–1959)
- Czesław Nowiński – rektor SGPiS (1949–1952)
-
Oskar Lange
– rektor SGPiS (1952–1955)
- Kazimierz Romaniuk – rektor SGPiS (1959–1965)
-
Wiesław Sadowski
– rektor SGPiS (1965–1978)
-
Stanisław Nowacki
– rektor SGPiS (1978–1983)
- Zygmunt Bosiakowski – rektor SGPiS (1983–1990)
-
Aleksander Müller
– rektor SGPiS (1990–1991), rektor SGH (1991–1993)
-
Janina Jóźwiak
– rektor SGH (1993–1999)
-
Marek Rocki
– rektor SGH (1999–2005)
-
Adam Budnikowski
– rektor SGH (od 2005)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13
Szkoła Główna Handlowa – Informacje ogólne
- ↑
EUA members directory
- ↑ Art. 2 ustawy z 5 kwietnia 1991 r. o zmianie nazw niektórych szkół wyższych (Dz. U. nr 41 z 1991 r., poz. 177): Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie nadaje się nazwę „Szkoła Główna Handlowa w Warszawie”.
- ↑ 4,0 4,1
Ranking europejskich uczelni ekonomicznych.
, Financial Times z 29 września 2008
- ↑
EDUNIVERSAL – The 2009 Rankings
- ↑ Nazwa ta była używana w latach 1944–1945, kiedy po upadku
Powstania Warszawskiego
uczelnię przeniesiono na krótko do
Częstochowy
.
- ↑
Ranking Masters in Management 2007.
Financial Times Deutschland, 20 września 2007
- ↑
Partnership in International Management
- ↑
SGH at Pimnetwork.org
Linki zewnętrzne