Nympenburska waza porcelanowa – przykład możliwości przemysłu ceramicznego (wyrób z ok. 1760–1765 roku)
Ceramika – w rozumieniu tradycyjnym, tworzywa i wyroby otrzymywane w wyniku wypalenia odpowiednio uformowanej
gliny
. Nazwa tych wyrobów wywodzi się z greckiego określenia κεραμικος (keramikos), które pochodzi z kolei od słowa κεραμος (keramos – ziemia, glina).
Obecnie, przez ceramikę rozumie się wszystkie tworzywa i wyroby nieorganiczno-niemetaliczne, w trakcie otrzymywania których istotnym procesem jest
obróbka cieplna
, np. spiekanie lub prażenie.
Proces produkcyjny
Klasyczny proces produkcji wyrobów ceramicznych polega na dokładnym wymieszaniu odpowiednich
surowców
,
formowaniu
,
wysuszeniu
i wypaleniu (jednokrotnym lub wielokrotnym). Proces wypalania odbywa się w piecach: tunelowych, komorowych (
ceramika budowlana
, sanitarna itp.) oraz w piecach grafitowych i innych, często o kontrolowanej atmosferze wypalania (ceramika specjalna). Temperatura wypalania mieści się w zakresie od 900 °C (ceramika budowlana) do 2000 °C (
ceramika węglikowa
). W wysokich temperaturach zachodzi zjawisko spiekania, w wyniku którego otrzymuje się
czerep
o pożądanej
gęstości
, znacznie mniejszej od gęstości surowca, ze względu na usunięcie wody podczas obróbki termicznej. Niektóre wyroby ceramiczne po wypaleniu pokrywa się
szkliwem
.
Zastosowanie
Ceramika znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach gospodarki, np. w budownictwie, elektronice, hutnictwie, a także w przemyśle kosmicznym itp. Powszechne są również ceramiczne elementy wyposażenia domu, zwłaszcza kuchni, takie jak: zastawa stołowa, niewielkie pojemniki i inne akcesoria oraz wyroby dekoracyjne. Wyroby ceramiczne bardzo często stosowane są w miejscach narażonych na działanie czynników atmosferycznych, agresywnych substancji, wysokich temperatur itp.
Zobacz też