Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska, właśc. Antonina Wiłucka (ur.
28 października
1890
w
Warszawie
, zm.
28 listopada
1946
w
Felicjanowie
) – przełożona generalna
Zgromadzenia Sióstr Mariawitek
,
biskupka
Starokatolickiego Kościoła Mariawitów
w latach
1929
-
1935
, biskupka
Kościoła Katolickiego Mariawitów
w latach
1935
-
1940
,
arcykapłanka
i Przewodnicząca Rady Przełożonych Kościoła Katolickiego Mariawitów w latach
1940
-
1946
.
Młodość
Antonina Wiłucka pochodziła z
rodziny ziemiańskiej
. Była córką Adama Wiłuckiego i Marii Antoniny z domu Horn. Przez kilka lat uczęszczała do
gimnazjum
rosyjskiego w Warszawie, a następnie wstąpiła do IV klasy wyróżniającego się wysokim poziomem nauczania Zakładu Wychowawczo-Naukowego Żeńskiego Marty Łojkówny w Warszawie. Ukończyła go w
1909
roku. W następnym roku na prośbę znanej poleskiej rodziny ziemiańskiej Ordów, wyjechała do jednego z ich majątków o nazwie Perekale na
Polesiu
, gdzie przez rok miała być nauczycielką ich starszych dzieci. Pobyt ten przedłużył się do czterech lat. Jeden z Ordów ubiegał się nawet o jej rękę. Posiadała gruntowną znajomość języków: angielskiego, francuskiego, niemieckiego i rosyjskiego oraz była uzdolniona muzycznie.
Powołanie
Po wybuchu
I wojny światowej
i śmierci właściciela majątku, została, wraz z rodziną Ordów, wywieziona na
Krym
, skąd po trzech latach, w
1918
, wróciła do
Polski
, do rodziny w
Warszawie
. W tym samym roku, będąc u rodziny w
Płocku
poznała
mariawityzm
i jego założycielkę
Feliksę Kozłowską
. Wkrótce po tym zdarzeniu, mimo oporu ze strony rodziny, wstąpiła do
Zgromadzenia Sióstr Mariawitek
. W
1920
przyjęła imię zakonne Maria Izabela, złożyła śluby wieczyste i
8 września
1922
roku, zgodnie z zaleceniami zmarłej rok wcześniej Feliksy Kozłowskiej, została wybrana jako jej następczyni na przełożoną generalną
Zgromadzenia Sióstr Mariawitek
. W tym samym roku, po wprowadzeniu
małżeństw zakonnych
w Kościele Mariawitów, Izabela Wiłucka zawarła związek małżeński ze zwierzchnikiem Kościoła Mariawitów,
arcybiskupem
Janem Marią Michałem Kowalskim
.
Biskupka mariawicka
W
1929
roku po wprowadzeniu w Starokatolickim Kościele Mariawitów
kapłaństwa kobiet
Antonina Maria Izabela Wiłucka wraz z 11 innymi siostrami zakonnymi została wyświęcona na mariawicką kapłankę.
28 marca
1929
roku w
Płocku
otrzymała
konsekrację biskupią
. Od tego czasu z tytułem arcykapłanki wchodziła w skład zarządu Starokatolickiego Kościoła Mariawitów obok biskupów:
Jakuba Próchniewskiego
,
Filipa Feldmana
i
Bartłomieja Przysieckiego
. Do jej obowiązków należało m.in. roztaczanie szczególnej opieki nad kapłaństwem sióstr. W
1926
roku Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska uczestniczyła w delegacji biskupów mariawickich na
Bałkany
i
Bliski Wschód
. Brała udział w przedstawianiu
Kościołom wschodnim
działalności Kościoła Mariawitów i jego posłannictwa.
Po rozłamie w Kościele Mariawitów w
1935
roku opowiedziała się za arcybiskupem Janem Marią Michałem Kowalskim i wraz z nim zmuszona została do przeprowadzenia się do Felicjanowa. Pełniła nadal urząd przełożonej Zgromadzenia Sióstr Mariawitek i uczestniczyła w zarządzie
Kościoła Katolickiego Mariawitów (denominacja felicjanowska)
.
Gdy w lipcu
1936
roku zwierzchnik Kościoła Katolickiego Mariawitów arcybiskup Jan Maria Michał Kowalski został osadzony na półtora roku w
więzieniu
w
Rawiczu
dla odbycia
wyroku sądowego
z 1931 roku, Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska sprawowała w tym czasie urząd przełożonej
Kościoła
. W latach
1936
-
1939
wznowiła i prowadziła w
Felicjanowie
dwutygodnik
religijno-społeczny Królestwo Boże na Ziemi.
Arcykapłanka Kościoła Katolickiego Mariawitów
Od stycznia
1940
roku, po aresztowaniu arcybiskupa Jana Marii Michała Michała Kowalskiego przez
Gestapo
i wywiezieniu go najpierw do więzienia płockiego, a następnie do obozu w
Dachau
, arcykapłanka Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska przejęła i pełniła do swej śmierci obowiązki zwierzchnika Kościoła Katolickiego Mariawitów.
W marcu
1941
roku, wraz ze wszystkimi mieszkańcami ośrodka kościelnego w Felicjanowie została wywieziona do obozu koncentracyjnego
KL Soldau
w
Działdowie
, a następnie do obozu w
Forcie III
w
Pomiechówku
. Po zwolnieniu z więzienia z powodu rozproszenia zgromadzenia zakonnego arcykapłanka Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska zamieszkała w
Płońsku
, gdzie część sióstr zatrudniono w
szpitalu
. Stąd w miarę możliwości kierowała całym Kościołem Katolickim Mariawitów oraz utrzymywała korespondencję z uwięzionym w
KL Dachau
arcybiskupem Janem Marią Michałem Kowalskim.
Po przejściu frontu wiosną
1945
roku wróciła do zniszczonego Felicjanowa. Zmarła
28 listopada
1946
roku. Pochowana została w
parku
przed
dworem
w Felicjanowie. Po śmierci została uznana przez wiernych Kościoła Katolickiego Mariawitów za
świętą
.
Z małżeństwa z Janem Marią Michałem Kowalskim miała jednego syna.
Ciekawostka
Zobacz też
Linki zewnętrzne