Czesław Bielecki (ur.
3 maja
1948
w
Warszawie
) –
polski
architekt
, publicysta i polityk, działacz opozycji w
PRL
, poseł na
Sejm
III kadencji
.
Życiorys
Urodził się w
Warszawie
w zasymilowanej rodzinie inteligencji
żydowskiej
[1][2]. W 1973 ukończył studia na
Wydziale Architektury
Politechniki Warszawskiej
. W 1997 uzyskał
stopień
doktora
nauk technicznych w zakresie architektury i urbanistyki na Wydziale Architektury
Politechniki Krakowskiej
na podstawie rozprawy pt. Gra w miasto.
Jako architekt pracował i odbywał staże zawodowe we
Francji
,
Izraelu
,
RFN
. W 1984 założył firmę architektoniczną "Dom i Miasto".
Działał w opozycji demokratycznej. W 1968 brał udział w
wydarzeniach marcowych
, został aresztowany za próby koordynowania protestu studentów Politechniki i
Uniwersytetu Warszawskiego
. W latach 1970–1979 był członkiem konspiracyjnej grupy "Polska Walcząca", a w latach 1979–1980
Polskiego Porozumienia Niepodległościowego
.
Od 1980 należał do
NSZZ "Solidarność"
. Zasiadał w Komisji Kultury MKZ Regionu Mazowsze. Po wprowadzeniu
stanu wojennego
ukrywał się. Zaangażował się w działalność
wydawnictw podziemnych
: był współautorem Małego Konspiratora, publikował m.in. w Tygodniku KOS (pod
pseudonimem
Maciej Poleski), w latach 1982–1989 był szefem Wydawnictwa CDN. Dwukrotnie aresztowany: w maju 1983 i kwietniu 1985, oskarżony o próbę obalenia ustroju. W 1989 uczestniczył w Konferencji Praw Człowieka w
Leningradzie
.
W latach 1990–1995 jako doradca prezydenta
Lecha Wałęsy
zasiadał w Radzie ds. Stosunków Polsko-Żydowskich oraz kierował Zespołem ds. Reformy Administracji Publicznej. W 1992 był doradcą w
rządzie Jana Olszewskiego
. W 1995 zakładał Komitet Stu, przekształcony następnie w partię
Ruch Stu
. W latach 1997–2001 sprawował mandat posła na Sejm
III kadencji
, wybranego w
Warszawie
z listy
Akcji Wyborczej Solidarność
. Przewodniczył
Komisji Spraw Zagranicznych
.
W 2001 wraz z pozostałymi działaczami Ruchu Stu przystąpił do
PPChD
. W tym samym roku bez powodzenia ubiegał się o reelekcję[3]. Później należał do
SKL-RNP
, a następnie wycofał się z bieżącej polityki i powrócił do pracy zawodowej w ramach swojej pracowni architektoniczno-budowlanej.
W 2010 został zarejestrowany jako kandydat
Prawa i Sprawiedliwości
na prezydenta Warszawy w
wyborach samorządowych
.
Należy do
Stowarzyszenia Wolnego Słowa
,
Stowarzyszenia Architektów Polskich
,
Stowarzyszenia Pisarzy Polskich
,
PEN Clubu
. Jest inicjatorem utworzenia w Warszawie SocLandu (Muzeum Pamięci Komunizmu).
Jest partnerem scenarzystki
Ilony Łepkowskiej
[4].
Odznaczenia
W 2006 został odznaczony przez prezydenta
Lecha Kaczyńskiego
Krzyżem Komandorskim
Orderu Odrodzenia Polski
.
Wybrane publikacje
- Mały konspirator (z
Janem Krzysztofem Kelusem
i Urszulą Sikorską, 1983)
- Mały jawniak (1988)
- Gra w miasto (1996)
- Plan akcji (1997)
- Głowa (2003)
- Więcej niż architektura. Pochwała eklektyzmu (2005)
- Wizja Polski (2007)
- Scenarzysta (2009)
Przypisy
Źródła
Linki zewnętrzne