Bitwa pod Legnano - bitwa stoczona
29 maja
1176
r. w trakcie
piątej wyprawy italskiej
Fryderyka Barbarossy
1174
-
1177
.
Chcąc opanować miasta północnych Włoch Fryderyk Barbarossa na czele 4000[1] jazdy wyruszył w maju 1176 znad jeziora Como, by połączyć się z siłami włoskich sprzymierzeńców. Z Mediolanu ruszyła przeciwko niemu armia
Ligi Lombardzkiej
licząca 12 000[2] żołnierzy, którą dowodził
Alberto da Giussano
.
Mimo iż pod
Legnano
przewaga przeciwnika była przytłaczająca, Fryderyk zdecydował się na atak. Liczący 300 rycerzy niemiecki oddział wpadł na liczącą 700 jezdnych szpicę
Lombardczyków
. Wtedy na pomoc swoim ruszył cesarz. Niemieckie rycerstwo z całą siłą uderzyło na lombardzką jazdę, która w trakcie ucieczki stratowała szeregi własnych wojsk.
Niemieccy
rycerze prowadzeni przez
cesarza
dotarli do głównego sztandaru Lombardczyków, którzy uznali bitwę za przegraną i wycofali się do
Mediolanu
. Rycerze Barbarossy uderzyli wówczas na mediolańską piechotę opartą o
carroccio
, ale fala ich uderzenia załamała się na włóczniach Mediolańczyków. Wówczas do boju powróciła jazda mediolańska, która wspólnie z rycerstwem
Brescii
uderzyła na skrzydło rycerzy niemieckich, związanych czołową walką z piechotą. Podczas ataku doszło do upadku konia cesarza, który przygniótł Fryderyka. Widząc to Niemcy, myśląc że cesarz zginął, rzucili się do ucieczki. Podczas odwrotu wielu rycerzy niemieckich zostało zabitych, inni utonęli w rzece Ticino. Dopiero po trzech dniach Fryderyk niespodziewanie pojawił się w
Pawii
cały i zdrowy (kroniki milczą o tym, co się z nim działo od momentu upadku z konia).
Porażka pod Legnano stała się powodem do podjęcia rokowań pokojowych z
papieżem Aleksandrem III
.
Przypisy
- ↑ Mała Encyklopedia Wojskowa
- ↑ Mała Encyklopedia Wojskowa; niektóre źródła przesadnie oceniały armię miast lombardzkich na kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy
Literatura
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2