Odwzorowanie stożkowe to odwzorowanie geograficzne , w którym kula ziemska jest rzutowana na powierzchnię boczną stożka , która jest następnie rozwijana do płaszczyzny.

Stożek jest ułożony tak, że jego wierzchołek znajduje się nad pewnym punktem, np. jednym z biegunów i styka się (w tym wypadku) z kulą ziemską na pewnym równoleżniku .

Rzut jest dokonywany przez poprowadzenie półprostej od środka Ziemi przez rzutowane miejsce na punkt na powierzchni stożka. Równoleżniki będą rzutowane na równoległe łuki , południki zaś na półproste o równych kątach między sobą.

Najmniejsze deformacje uzyskuje się w okolicach równoleżnika który przylega do stożka, przy czym deformacje ściskają mapę w kierunku bieguna leżącego pod wierzchołkiem stożka, natomiast rozciągają w kierunku przeciwnego bieguna. Okolice przeciwnego bieguna w ogóle nie pojawią się na mapie (jednak, jako że projekcji tej nie wykonujemy fizycznie, można za pomocą odpowiednich wzorów matematycznych również i te obszary umieścić na mapie). Uzyskana płaszczyzna jest następnie odpowiednio rozciągana.

Oddalając wierzchołek od kuli ziemskiej, a tym samym zbliżając równoleżnik styku do równika, zbliża się do odwzorowania walcowego (które odpowiada nieskończenie odległemu wierzchołkowi).