|
Gil - Gimla'ey Yisrael LaKneset גיל - גימלאי ישראל לכנסת
|
Lider |
Rafi Eitan
|
Data założenia | Lata 90.
XX wieku
|
Ideologia polityczna | obrona praw osób starszych, walka z
ageizmem
|
Deklarowane poglądy gospodarcze |
państwo opiekuńcze
|
Barwy | żółte |
Gil - Gimla'ey Yisrael LaKneset (
hebr.
: גיל - גימלאי ישראל לכנסת, "Gil - Emeryci Izraela do Knessetu") - pozaparlamentarna
izraelska
partia polityczna
emerytów, utworzona na krótko przed wyborami z
28 marca
2006
roku do siedemnastego
Knessetu
. Akronim nazwy Gil - to w języku hebrajskim "wiek". Gil skupia się na ochronie interesu ludzi starszych oraz polepszaniu ich sytuacji i kultywowaniu tradycyjnych
żydowskich
wartości.
Liderem i głównym twórcą partii jest
Rafi Eitan
.
Początki
Ugrupowanie powstało w latach 90.
XX wieku
, jego głównymi założycielami byli Moshe Sharoni i Nava Arad. Partia nosiła wówczas nazwę Emeryci Izraela (Gimla'ey Yisrael, גימלאי ישראל) i startowała w wyborach w
1996
roku. Nie udało jej się jednak przekroczyć
progu wyborczego
i nie zapewniło sobie ani jednego mandatu w Knessecie. Partia nie startowała w
wyborach 1999
i
2003 roku
.
Wybory 2006 roku
Gdy kierownictwo partii obwieściło, że ugrupowanie to będzie ubiegać się o miejsca w Knessecie podczas wyborów w 2006 roku, część sondaży wskazywała na to, że Gil może przekroczyć 2 proc.
próg wyborczy
. Pomimo tego nie było ono traktowane jako pretendent do uzyskania znaczącej liczby miejsc w parlamencie. Ostatecznie na Gil zagłosowało niemal 186 tys. wyborców, co dało partii 7 miejsc w Knessecie[1].
Na Gilgłosowali w większości emeryci. Jednak wielu pośród wyborców partii stanowili ludzie młodzi, zwłaszcza z
Tel Awiwu
, gdzie niemal 10 proc. głosujących wybrało właśnie to ugrupowanie. Oddawanie głosu na Gil stanowiło rodzaj protestu wobec stylu uprawiania polityki, jaki dominuje w Izraelu. Liderzy partii samo zachęcali, aby głosować właśnie na nią, a nie wrzucać do urny niewypełnione karty[2]. Innym czynnikiem zwiększającym liczbę głosów oddanych na Gil była wygrana
Armira Peretza
w wewnątrzpartyjnych wyborach na lidera
Partii Pracy
. Przyciągnęło to do partii emerytów starszych
Żydów aszkenazyjskich
, dotychczas tradycyjnie głosujących na Partię Pracy. Powodzenie wyborcze Gil było sporym zaskoczeniem dla izraelskiej opinii publicznej[3][4].
Po wyborach na partię nałożono karę w wysokości 62 tys.
szekli
za złamanie prawa finansowego. Ugrupowanie przyjęło niedozwolone fundusze, które zostały przeznaczone na kampanię wyborczą[5].
W koalicji z Kadimą
Po zakończeniu rozmów koalicyjnych ze zwycięskim ugrupowaniem,
Kadimą
, partia emerytów zgodziła się wejść do rządu
Ehuda Olmerta
, w zamian za objęcie kontroli nad ministerstwami: zdrowia i ds. emerytów. Ten drugi reosort utworzono specjalnie dla Gil, a kierownictwo nad nim objął Rafi Eitan. Ministrem zdrowia został
Yaakov Ben Yezri
. Ten ostatni, nałogowy palacz, wywołał kontrowersje, paląc podczas udzielania wywiadu telewizyjnego[6].
2 czerwca
2008
r. trzech deputowanych Gil (Moshe Sharoni, Elhanan Glazer i Sarah Marom-Shalev) opuściło partię, tworząc nową frakcję - Sprawiedliwość dla Starszych[7]. Ugrupowanie to połączyło się ponownie ze starą partią
27 października
2008
[8]. Pomimo tego Glazer założył inną frakcję - Właściwą Drogę, nie chcąc wchodzić ponownie w skład partii emerytów[9].
21 września
2008
Ehud Olmert złożył oficjalną rezygnację ze stanowiska premiera na ręce prezydenta
Szimona Peresa
[10]. Ten przekazał misję uformowania nowego rządu Liwni. Zgodnie z ustawami zasadniczymi Izraela, w przypadku braku sukcesu po upływie 42 dni od uzyskania nominacji, rozpisywane są nowe wybory[11][12]. Liwni ostatecznie nie udało się utworzyć nowej koalicji. Jej propozycje odrzuciła większość dotychczasowych koalicjantów, w tym Gil, który uznał warunki zaproponowane przez Liwni jako nie do zaakceptowania[13]. Prezydent Peres rozpisał wybory do Knessetu na
10 lutego
2009
roku[14].
Podczas
przedterminowych wyborów parlamentarnych w lutym 2009 roku
ugrupowaniu nie udało się przekroczyć progu wyborczego i wprowadzić swoich przedstawicieli do Knessetu[15].
Przypisy
- ↑
Elections fot the 17th Knesset
(
ang.
). [dostęp 17 stycznia 2008].
- ↑
Israel's Elections
(
ang.
). The Economist, 26 marca 2006. [dostęp 7 listopada 2008].
- ↑ Eric Westervelt:
In Israel, Pensioners Party Surprises With Gains
(
ang.
). NPR, 2 kwietnia 2006. [dostęp 7 listopada 2008].
- ↑ Michael Matza:
Obscure `pensioners' party' surprises Israel
(
ang.
). Philadelphia Inquirer, 1 kwietnia 2006. [dostęp 7 listopada 2008].
- ↑ Zvi Zrahiya:
Pensioners Party fined for illegal campaign contributions
(
ang.
). Haaretz, 30 stycznia 2007. [dostęp 7 listopada 2008].
- ↑ Judy Siegel-Itzkovich:
Pack-a-day health minister puffs on idea to quit smoking
(
ang.
). Jerusalem Post, 18 maja 2006. [dostęp 7 listopada 2008].
- ↑ Mazal Mualem:
Pensioners Party officially splits
(
ang.
). Haaretz, 5 maja 2006. [dostęp 7 listopada 2008].
- ↑ Gil Hoffman:
Reunited pensioners: We're no coalition shoo-in
(
ang.
). Jerusalem Post, 15 października 2008. [dostęp 7 listopada 2008].
- ↑ Knesset:
Mergers and Splits Among Parliamentary Groups
(
ang.
). [dostęp 7 listopada 2008].
- ↑ Mazal Mualem, Shahar Ilan, Barak Ravid:
Olmert formally submits his resignation to Peres
(
ang.
). Haaretz, 21 września 2008. [dostęp 18 października 2008].
- ↑ Gil Hoffman, Greer Fay Cashman:
Peres entrusts Livni with forming gov't
(
ang.
). Jerusalem Post, 22 września 2008. [dostęp 18 października 2008].
- ↑ Gwen Ackerman, Jonathan Ferziger:
Netanyahu Calls for Elections in Israel, Rejects Livni Offer
(
ang.
). Jerusalem Post, 23 września 2008. [dostęp 18 października 2008].
- ↑
Israel's Livni to call for elections
(
ang.
). CNN, 25 października 2008. [dostęp 7 listopada 2008].
- ↑ Ethan Bronner:
Israeli Party Leader Seeks Early Elections
(
ang.
). New York Times, 25 października 2008. [dostęp 7 listopada 2008].
- ↑ Aviad Glickman:
Final election results in; no change
(
ang.
). Ynetnews, 12 lutego 2009. [dostęp 14 lutego 2009].
Wystąpił problem z bazą danych.
Spróbuj ponownie poprzez naciśnięcie przycisku "Odśwież".
Przepraszamy za powstały problem.