Hans Jürgen Eysenck, (ur.
4 marca
1916
w
Berlinie
– zm.
4 września
1997
w
Londynie
) –
psycholog
angielski
pochodzenia
niemieckiego
.
Badacz i teoretyk
osobowości
. Prowadził badania nad strukturą osobowości metodą
analizy czynnikowej
. Posługując się metodami eksperymentalnymi wskazał na
neurotyczność
i
dychotomię
introwersji
-
ekstrawersji
(do których potem dołączył
psychotyczność
) jako podstawowe wymiary osobowości. Autor prac z zakresu
psychopatologii
i
psychoterapii
. Jeden z twórców systemu terapii behawioralnej, krytyk
psychoanalizy
.
W
1934
roku Eysenck opuścił
narodowo-socjalistyczne
Niemcy, przenosząc się do
Francji
, a następnie osiedlając się w
Wielkiej Brytanii
. W
1940
roku obronił w Londynie
doktorat
. Od
1955
profesor Instytutu Psychiatrii
Uniwersytetu w Londynie
, wykładał do
1983
.
Hans Eysenck prowadził również badania z zakresu
grafologii
(5 publikacji) i
astrologii
(19 publikacji), m.in. prace wraz Jeffem Mayo (
zodiak
) i
Michelem Gauquelin
(wpływy planetarne) oraz
parapsychologii
.
Napisał przeszło 50 książek i 900 artykułów akademickich. Pod koniec swojego życia, Eysenck był psychologiem o największej liczbie cytowań w literaturze naukowej.[1]
Wybrane książki
- Sens i nonsens w psychologii (
1957
, wydanie polskie
1965
)
- Zmierzch i upadek imperium Freuda ( wydanie polskie
2002
)
- Dimensions of Personality (
1947
)
- The Scientific Study of Personality (
1952
)
- The Psychology of Politics (
1954
)
- Personality Structure and Measurement (
1967
)
- Personality Genetics and Behaviour (
1982
)
- Astrology Science or Superstition? (
1982
)
Przypisy
- ↑ Haggbloom, S.J. (2002). The 100 most eminent psychologists of the 20th century. Review of General Psychology, 6, 139–152.
Linki zewnętrzne