Hiryū |
|
Historia | | Japanese Navy Ensign |
|
---|
Położenie stępki |
8 lipca
1936
|
Wodowanie |
15 listopada
1937
|
Wejście do służby |
5 lipca
1939
|
Wycofanie ze służby |
5 czerwca
1942
|
Los okrętu | zatopiony w
bitwie pod Midway
|
Stocznia |
Yokosuka
,
Japonia
|
Dane taktyczno-techniczne |
---|
Wyporność | standardowa - 17 300
ton
, pełna - 21 900 ton |
Długość | 227,4
m
|
Szerokość | 22,3 m |
Zanurzenie | 7,84 m |
Napęd | 153 000
KM
|
Prędkość | 34,3
węzłów
|
Zasięg | 10 330 mil morskich przy prędkości 18 węzłów |
Załoga | 1100 |
Uzbrojenie | 12 dział uniwersalnych (przeciwlotniczych) kal. 127 mm, 31 działek przeciwlotniczych kal. 25 mm |
Wyposażenie lotnicze | 73 samoloty |
| Logo Wikimedia Commons | |
---|
Hiryū (
jap.
飛龍, Hiryū, pol. "Lecący Smok") -
japoński
lotniskowiec
z okresu
II wojny światowej
. Został zatopiony w
bitwie o Midway
, 5 czerwca
1942
.
Historia
Doświadczenia zdobyte podczas eksploatacji lotniskowca "
Ryūjō
" wykazały, że lotniskowiec aby był efektywną jednostką musi mieć wyporność co najmniej 15 900 ton. Już na przełomie lat
1931
/
1932
Cesarska Marynarka Wojenna
opracowała kolejny program rozwoju floty, który przewidywał m.in. budowę dwóch lotniskowców. Pierwszy z nich "
Sōryū
" wykorzystywał doświadczenia zdobyte podczas eksploatacji dotychczasowych lotniskowców i posiadał, według Japończyków, wszystkie cechy idealnego lotniskowca (Japończycy przywiązywali dużą wagę do prędkości i siły uderzeniowej okrętu, mniej uwagi skupiali na opancerzeniu jednostki)."Hiryū" bazował na projekcie "
Sōryū
", lecz większy tonaż oraz doświadczenia zebrane w trakcie budowy poprzedniej jednostki, pozwoliły na dokonanie licznych zmian. Według niektórych specjalistów, "Hiryū" należałoby traktować jako jednostkę odrębnego typu.
Opis budowy
Kształt obu lotniskowców był wzorowany na kadłubie ciężkiego krążownika. Opancerzenie chroniło okręt przed ogniem krążowników i niszczycieli, lecz było zupełnie nieodpowiednie w przypadku trafienia pokładu lotniczego bombą przeciwpancerną. Ochrona przeciwtorpedowa dawała także dużo do życzenia. Okręty nie były wyposażone w "bąble" przeciwtorpedowe. Pokład lotniczy był odeskowany i nieopancerzony. "Hiryū" miał dwa hangary mogące pomieścić 73 samoloty. Dla porównania brytyjskie lotniskowce
typu "Illustrious"
(23 000 ton) miały tylko jeden pokład hangarowy i mogły zabrać na pokład jedynie 33 samoloty. Miały one jednak nieporównywalny system opancerzenia. W trosce o szybkie przygotowanie maszyn do startu Japończycy wyposażyli swoje lotniskowce w trzy windy lotnicze. Odbiło sie to ujemnie na powierzchni hangarowej. Główną zewnętrzną cechą odróżniającą "Hiryū" od "
Soryu
" była lokalizacja nadbudówki.
Służba bojowa
Lotniskowiec "Hiryū" został wodowany w
1937
roku, wszedł do służby w
1939
roku. Od 15 listopada służył w 4 dywizjonie lotniskowców. Do momentu wybuchu wojny na Pacyfiku "Hiryū" uczestniczył w opanowaniu
francuskich Indochin
oraz działaniach na
Morzu Południowochińskim
. W kwietniu
1941
razem z "
Sōryū
" został włączony do 1 Floty Lotniczej, której pierwszym zadaniem bojowym był atak na
Pearl Harbor
, 7 grudnia
1941
. W drodze powrotnej "
Sōryū
" i "Hiryū" wspierał japoński desant na wyspę
Wake
. 19 lutego
1942
oba bliźniaki uczestniczyły w nalocie na port
Darwin
w Australii. Rezultatem ich akcji było zatopienie kilku statków oraz zniszczenie licznych samolotów wroga. Kolejną akcją, w której uczestniczył "Hiryū" był
rajd japoński na Ocean Indyjski
. 5 kwietnia
1942
samoloty z "Hiryū" atakują port
Colombo
. Zatopiono w nim niszczyciel HMS "Tenedos", krążownik pomocniczy "Hector" oraz uszkodzono dwa statki. Oprócz tego zestrzelono ok. 30 brytyjskich samolotów. Po zakończeniu ataku japońskie samoloty zaatakowały i zatopiły dwa brytyjskie ciężkie krążowniki HMS
"Dorsetshire"
i "Cornwall". Samoloty z "Hiryū" zgłosiły aż 15 trafień bombami w cel. Cztery dni później "Hiryū" uczestniczy w ataku na Trincomalee. Po zakończonym nalocie, samoloty japońskie musiały startować ponownie. Tym razem celem był stary lotniskowiec
HMS "Hermes"
. Samoloty należące do "
Sōryū
" i "
Akagi
" zatopiły lotniskowiec, natomiast maszyny z "Hiryū" posłały na dno statek "Athelstone" i korwetę HMS "Hollyhock".
Hiryū manewruje dla uniknięcia bomb amerykańskich "Latających Fortec"
B-17
z wyspy Midway. 4 czerwca 1942
Zatopienie "Hiryū"
Ostatnią akcją "Hiryū" i jego bliźniaka "
Sōryū
" była
Bitwa o Midway
. 4 czerwca
1942
r. samoloty z "Hiryū" i "
Sōryū
" wraz z maszynami z "
Akagi
" dokonały nalotu na wyspę
Midway
, grupą lotniczą dowodził kpt. Joichi Tomonaga z lotniskowca "Hiryū". Po powrocie samolotów na lotniskowce, okręty zostały zaatakowane przez amerykańskie bombowce nurkujące. "Hiryū" przetrwał pierwszy atak, który unieszkodliwił trzy pozostałe japońskie lotniskowce: "
Akagi
", "
Kaga
" i "
Sōryū
". Dwa uderzenia odwetowe wykonane przez "Hiryū", który wziął na siebie cały ciężar walk, doprowadziły do zatopienia amerykańskiego lotniskowca
USS "Yorktown"
. W trakcie przygotowań do wysłania kolejnej grupy samolotów, "Hiryū" został zbombardowany przez amerykańskie bombowce pokładowe
Douglas SBD Dauntless
. Lotniskowiec otrzymał cztery trafienia 454 kg bombami, które przypieczętowały jego los. Wybuchy bomb spowodowały gwałtowne pożary. Na okręcie eksplodowały bomby i torpedy zgromadzone na pokładzie lotniczym i hangarowym. Nie działał system przeciwpożarowy. Okręt stał się pływającym wrakiem. Około godziny 18:00 "Hiryū" przeżył kolejny nalot. Grupa sześciu
B-17
z wyspy
Midway
zrzuciła bomby. Jedna z nich trafiła w stanowisko dział przeciwlotniczych. Około północy "Hiryū" miał już przechył 15°. Okręt był niesterowny, a wszelkie próby dotarcia do maszynowni nie powiodły się. Dwie i pół godziny później dowódca okrętu kontradm.
Tamon Yamaguchi
wydał rozkaz ewakuacji. 5 czerwca
1942
około godziny 5.00 "Hiryū" dobity został torpedami przez dwa amerykańskie niszczyciele. Dopiero o godzinie 9:00 okręt zatonął, zabierając ze sobą 416 marynarzy i oficerów wraz z dowódcą - kontradm. Yamaguchi.
Bibliografia
- Krzysztof Zalewski, Lotniskowce II wojny światowej, Warszawa
1994
,
- Grzegorz Barciszewski, Okręty lotnicze Japonii, Warszawa
2000
,