Heart of Midlothian Football Club – szkocki zawodowy klub piłkarski z siedzibą w Edynburgu, założony w 1874. Czterokrotny
mistrz Szkocji
, czterokrotny zdobywca
Pucharu Ligi
, sześciokrotny zdobywca
Pucharu Szkocji
oraz ćwierćfinalista
Pucharu UEFA
. Lokalny rywal
Hibernian F.C.
. Zespół posiada rozbudowaną sieć fanklubów.
Założony w 1874, zespół ma głębokie tradycje patriotyczne - szesnastu piłkarzy służyło w trakcie I wojny światowej, z czego siedmiu poległo. W 1890 Hearts był jednym z założycieli
Scottish Football League
. We wczesnej fazie rozwoju klub odnosił sukcesy na arenie narodowej - był mistrzem Szkocji w latach 1895 i 1896, czterokrotnie triumfował w
Pucharze Szkocji
. W niedokończonym sezonie w 1914 zespół znajdował się na 1. miejscu w lidze, do 1954 klub nie odniósł żadnych sukcesów. Najlepszy okres dla Hearts przypadł w latach 1954-1963 - zespół zdobył Puchar Szkocji (1956), dwukrotnie mistrzostwo Szkocji (1958, 1960) oraz czterokrotnie
Puchar Ligi Szkockiej
. W latach 70. zespół kilkakrotnie spadał do niższych rozgrywek ligowych, by w 1984 powrócić do ekstraklasy. Hearts kilkakrotnie awansowywali do Pucharu UEFA (np. w 1987 ulegli
Dukli Praga
; najlepszym wynikiem klubu w tych rozgrywkach jest ćwierćfinał w sezonie
1988/1989
). W latach 90. władze klubu zatrudniały kilku trenerów, zespół zaś awansował do finału Pucharu Szkocji (1996), zdobył Puchar (1998) oraz odpadł w 1. rundzie
Pucharu UEFA (1999)
. W 2006 klub został wicemistrzem Szkocji oraz zdobył Puchar Szkocji.
Stadionem domowym zespołu jest
Tynecastle Stadium
. Głównym udziałowcem klubu jest
rosyjski
biznesmen i bankier
Władimir Romanow
, posiadający
obywatelstwo litewskie
. Od sezonu
2009/2010
trenerem piłkarzy pierwszego składu jest Szkot
Jim Jefferies
.
Historia
Założenie klubu
Tom Purdie - pierwszy kapitan Hearts. Grał w barwach Jambos od 28 sierpnia 1875 do 12 lutego 1881
Heart of Midlothian Football Club został założony w 1874[2]. Nazwa klubu została zainspirowana nazwą klubu tanecznego w
Edynburgu
, który natomiast zapożyczył ją z tytułu
powieści
Sir
Waltera Scotta
- The Heart of Midlothian (polski tytuł: Więzienie w Edynburgu).
Pierwszym kapitanem Hearts został Tom Purdie, wybrany w wyniku demokratycznego głosowania[3]. Początkowo klub rozgrywał swoje mecze na
The Meadows
, Powburn oraz Powderhall, zanim przeniósł się do dzielnicy Gorgia w 1881. Pięć lat później Hearts przenieśli się na obecny obiekt
Tynecastle
.
Najwcześniejsza wzmianka o Heart of Midlothian, w kontekście sportowym, pojawiła się w gazecie
The Scotsman
20 lipca 1864. Artykuł dotyczył
meczu krykieta
pomiędzy Scotsman i Heart of Mid-Lothian. Nie jest znane czy był to ten sam klub, który w późniejszym czasie wszedł w skład grona założycieli Heart of Midlothian Football Club[4].
Hearts był jedynym klubem ze wschodniej
Szkocji
, który razem z kilkoma innymi drużynami z zachodniej części kraju założył
Scottish Football League
w 1890. To właśnie w początkowych latach działalności tych rozgrywek klub odnosił znaczące sukcesy, zdobywając
mistrzostwo Szkocji
w sezonie
1894/1895
[5]. Ponadto w 15-letnim okresie, od 1891 do 1906, klub czterokrotnie triumfował w
Pucharze Szkocji
- w latach: 1891[6], 1896[6], 1901[6] oraz 1906[6].
Za największy sukces klubu w tamtych czasach uważa się zwycięstwo w
Pucharze Szkocji
14 marca 1896[7]. W finale tych rozgrywek spotkały się dwie drużyny mające siedzibę w
Edynburgu
: Heart of Midlothian oraz
Hibernian
. Drużyna Hearts, w meczu rozegranym na Logie Green, w jedynym finale rozegranym poza
Glasgow
, pokonała lokalnego rywala 3:1. Jednym z najwybitniejszych piłkarzy, grających w bordowej koszulce był 29-krotny
reprezentant Szkocji
Bobby Walker. W 222 meczach, rozegranych w latach 1896-1919, strzelił 142 bramki[8].
Pierwsza połowa XX wieku
W listopadzie 1914 Hearts przewodzili w
pierwszej lidze
, zmierzając po kolejny tytuł mistrzowski. Na drodze do triumfu stanął jednak wybuch
pierwszej wojny światowej
, która znacząco wpłynęła na historię zespołu. Szesnastu piłkarzy wstąpiło do Armii Brytyjskiej, służąc w: 16th Royal Scots[9] (McCrae Batalion) oraz The First Royal Scots. Oprócz piłkarzy w jednostkach tych służyło wielu trenerów, działaczy oraz samych sympatyków klubu. Już w
bitwie nad Sommą
w 1916 trzech piłkarzy Hearts poległo na linii frontu[10]. Ogólny bilans walk
Wielkiej Wojny
zamknął się liczbą siedmiu poległych zawodników Hearts[10][11]
Po wojnie, zawodnicy, którzy przeżyli grali dalej w zespole. W 1922 uhonorowano poległą siódemkę, stawiając dla uczczenia ich ofiarności memoriał. Pomnik znajduje się w Haymarket, w pobliżu biura, w którym gracze zaciągnęli się do wojska[12][13].
Z wydarzeniami na kontynencie zbiegł się długi okres niepowodzeń Hearts w rozgrywkach ligowych i
pucharowych
, trwający od 1906 do 1954[14].
1954-1963: Złota dekada
Herb Heart of Midlothian na chodniku na ulicy Royal Mile w Edynburgu
Złoty okres klubu nastąpił w latach: 1954-1963. Wówczas menedżer
Tommy Walker
doprowadził w 1956 do zdobycia
Pucharu Szkocji
[6]. Ponadto w tym okresie Jambos dwukrotnie zdobyli
mistrzostwo Szkocji
w sezonach:
1957/1958
[15] oraz
1959/1960
[16]. Sezon
1957/1958
w wykonaniu Heart of Midlothian, okazał się być jednym z najlepszych w historii
szkockiej ligi
. Hearts w 32 spotkaniach zdobyli 62 punkty[17], 29 spotkań wygrywając, 4 remisując oraz jedno przegrywając. Na zakończenie sezonu ich przewaga nad drugimi w tabeli
Glasgow Rangers
wyniosła 13 punktów. Niewątpliwym wyczynem było również strzelenie 132 bramek (jest to nadal niepobity rekord szkockiej pierwszej ligi) przy stracie zaledwie 29 goli. Do tych sukcesów należy dodać również czterokrotny triumf w
Pucharze Ligi Szkockiej
w sezonach: 1954/1955, 1955/1956, 1958/1959, 1959/1960 oraz 1962/1963[18].
Sukcesy krajowe nie przełożyły się jednak na wyniki w europejskich pucharach. W
sezonie 1958/59
klub zadebiutował w rozgrywkach o
Puchar Europy
. W eliminacjach Hearts spotkali się z ówczesnym
mistrzem Belgii
-
Standardem Liège
. W pierwszym spotkaniu w
Liège
, Hearts ulegli 1:5. Strzelcem honorowej bramki, a zarazem pierwszego gola dla Heart of Midlothian w europejskich pucharach był Ian Crawford[19]. W rewanżu rozegranym na
Tynecastle Stadium
, w obecności 39 500 widzów, po bramkach Williego Baulda Hearts wygrali 2:1. Rywalizacja między drużynami zakończyła się stosunkiem bramek 6:3 dla
Standardu
, który awansował do dalszych rozgrywek[19].
Po wywalczeniu
mistrzostwa Szkocji
w
1959/1960
[20], klub zakwalifikował się ponownie do rozgrywek o
Puchar Europy
w sezonie
1960/1961
. W rundzie eliminacyjnej Jam Tarts zmierzyli się z
SL Benfica
- późniejszym triumfatorem całych rozgrywek. Pierwszy mecz w
Edynburgu
wygrała
Benfica
2:1 (bramka dla Hearts: Alex Young). W rewanżu w
Lizbonie
,
portugalski
klub pokonał Hearts 3:0[21].
Lata 1965-1983
Od połowy lat 60. sytuacja Hearts, jak wielu innych
szkockich
klubów, uległa pogorszeniu. Oprócz
Celtiku
i
Rangers
, kluby szkockie nie były w stanie rywalizować na płaszczyźnie finansowej z
angielskimi
drużynami. Kluby z
Anglii
podkupywały młodych, utalentowanych zawodników oferując im umowy na lepszych warunkach finansowych. Zjawisko to nasiliło się w latach siedemdziesiątych oraz na początku lat osiemdziesiątych[22].
Skutkiem tego zjawiska była nieustabilizowana forma Jambos. W sezonie
1975/1976
klub zajął 5 pozycję w lidze[23], docierając równocześnie do finału
Pucharu Szkocji
. W finałowej rozgrywce Hearts ulegli drużynie
Rangers F.C.
1:3[6]. Przegrany finał
Pucharu Szkocji
zapewnił jednak klubowi ze stolicy Szkocji start w rozgrywkach
Pucharu Zdobywców Pucharów
w kolejnym sezonie[24].
Początkowo nic nie zwiastowało, że sezon
1976/1977
okaże się jednym z najsłabszych sezonów w historii klubu. W 1/16
Pucharu Zdobywców Pucharów
, Hearts pokonali w dwumeczu drużynę
Lokomotive Lipsk
. Mimo iż w
NRD
spotkanie zakończyło się wygraną gospodarzy 2:0, to w rewanżu Szkoci rozgromili swoich przeciwników 5:1. W 1/8 rozgrywek klub okazał się gorszy od
Hamburgera SV
i odpadł z dalszej rywalizacji, tracąc łącznie 8 bramek[25]. Słabsza postawa zespołu w Puchar Zdobywc[26]ów Pucharów w piłce nożnej|Pucharze Zdobywców Pucharów, przełożyła się również na rozgrywki ligowe, które klub zakończył na dziewiątej pozycji[27]. 27 punktów[17][28] zgromadzonych pod koniec rozgrywek Scottish Premier Division, nie zapewniło utrzymania drużynie z
Edynburga
, która spadła do
Scottish League Division One
(odpowiednik II ligi)[24].
W następnym sezonie, (1977/1978) Jambos zdobywając 58 punktów[17], zajęli drugie miejsce gwarantujące powrót do Premier Division[29]. W
1978/1979
klub ponownie opuścił najwyższą klasę rozgrywek, plasując się na przedostatnim, dziewiątym miejscu[30]. W rok później Hearts triumfowali w
Scottish League Division One
zdobywając 53 punkty[31][17]. Nie wystarczyło to jednak, aby utrzymać się w następnym sezonie w
pierwszej lidze
, z której Hearts spadli zajmując ostatnie, dziesiąte miejsce[32]. W 32 spotkaniach piłkarze Hearts zgromadzili zaledwie 18 punktów[17], przegrywając 24 spotkania[33]. W kolejnym sezonie spędzonym w
II lidze
, zespołowi nie udało się awansować, gdyż przegrał rywalizację z
Motherwell F.C.
oraz
Kilmarnock F.C.
. Zajmując trzecie miejsce, klub przegrał awans z drugim
Kilmarnock
zaledwie jednym punktem różnicy[24].
Sezon 1982/1983 okazał się lepszym w wykonaniu Hearts, którzy zajęli 2 miejsce dające awans[34]. W 39 meczach Hearts zgromadzili 54 punkty[17], ustępując o jeden punkt
St. Johnstone F.C.
. Była to zasługa Wallace Mercera - nowego prezesa klubu mianowanego w 1981[24].
Powrót do I ligi
Sezon
1983/1984
był prawdziwym wyzwaniem i ważnym sprawdzianem, dla klubu który spędził 3 lata rozgrywając swoje mecze w
II lidze
. Jako beniaminek, Hearts zajęli 5 lokatę, ponadto wyróżniającym się piłkarzem był
John Robertson
[35].
Równocześnie klub zakwalifikował się do rozgrywek
Pucharu UEFA
sezonu
1984/1985
. W 1/32 Hearts zmierzyli się z
francuskim
Paris Saint-Germain
ulegając na wyjeździe 0:4. Spotkanie na
Tynecastle Stadium
zakończyło się wynikiem 2:2[24].
Dopiero sezon
1985/1986
ukazał prawdziwą siłę i możliwości zespołu, który podjął równorzędną walkę o tytuł mistrzowski z
Celtikiem
. Rywalizacja tych drużyn była bardzo zacięta i wyrównana. Po rozegraniu 35 z 36 kolejek ligowych, prowadzili Hearts, którzy zgromadzili 50 punktów[17], Celtowie zaś zdołali zgromadzić 48 oczek. O
tytule mistrzowskim
zadecydować miała ostatnia kolejka w której Hearts grali z
Dundee F.C.
na
Dens Park
, natomiast
Celtic
przeciwko
St. Mirren F.C.
na
St. Mirren Park
. "Sercom" do zdobycia upragnionego trofeum wystarczał remis. Hearts przegrali jednak 0:2. Ich rywal w walce o mistrzostwo wykorzystał nadarzającą się szansę, gromiąc St Mirren 5:1. Mimo iż obie drużyny zgromadziły taką samą ilość punktów - 50[17], to tytuł mistrzowski przypadł drużynie z
Glasgow
. Zadecydował o tym korzystniejszy bilans bramkowy[36]. "Serca" musiały się zadowolić się wyłącznie wicemistrzostwem ligi, co było dużym wyczynem zważywszy na fakt, że trzy lata wcześniej klub grał w II szczeblu rozgrywek ligowych.
W związku z zajęciem drugiej lokaty, klub wystąpił w europejskich pucharach, kwalifikując się do rozgrywek
Pucharu UEFA
sezonu
1986/1987
. W 1/32 przeciwnikiem Hearts był
czeski
klub
Dukla Praga
. Spotkanie na
Tynecastle Stadium
zakończyło się zwycięstwem 3:2. W rewanżu w
Pradze
lepsi okazali się Czesi, którzy wygrali 1:0 i awansowali do następnej rundy[37].
W kolejnym sezonie "Serca" uplasowały się poza czołówką zajmując 5 miejsce w lidze. W sezonie
1987/1988
klub wywalczył wicemistrzostwo
Szkocji
, ponownie ustępując miejsca na podium
Celtom
.
Tytuł wicemistrzowski dał szansę drużynie z
Edynburga
na start w rozgrywkach
Pucharu UEFA
. Sezon
1988/1989
okazał się najlepszym sezonem w wykonaniu Hearts w
europejskich
pucharach. Klub pokonując kolejno:
St. Patrick’s Athletic Dublin
(1/32),
Austrię Wiedeń
(1/16) oraz
Velež Mostar
(1/8) dotarł do ćwierćfinału tych rozgrywek. W 1/4 finału przeciwnikiem
szkockiej
drużyny był utytułowany
Bayern Monachium
. Pierwszy mecz został rozegrany na
Tynecastle
28 lutego 1988. Hearts pokonali Bawarczyków 1:0 po bramce Iaina Fergusona[38]. W rewanżu "Serca" uległy
niemieckiemu
klubowi 0:2 na
Stadionie Olimpijskim
w
Monachium
. Niemniej jednak, ćwierćfinał
Pucharu UEFA
oraz triumf nad
Bayernem Monachium
uważa się za największe sukcesy w europejskich pucharach w całej historii klubu[39].
Lata 90.
Początek lat 90. w wykonaniu Hearts zapowiadał się obiecująco, szczególnie po tym jak w sezonie
1991/1992
ponownie wywalczyli wicemistrzostwo
Szkocji
, przegrywając jedynie z
Rangers F.C.
. W następnych latach nie udało się jednak powtórzyć podobnego sukcesu. Sytuację w klubie pogarszał fakt, że Hearts na kolejny triumf w rozgrywkach ligowych bądź pucharowych, czekali od ponad 30 lat. Za przyczynę braków upatrywano kolejnych szkoleniowców "Serc".
Joe Jordan
, Sand Clark oraz
Tommy McLean
zostali kolejno zwolnieni w ciągu dwóch lat (1993-1995) z funkcji trenera. Kryzys szkoleniowy połączony był ze wzrostem pozycji hegemonów z
Glasgow
:
Celtic F.C.
oraz
Rangers F.C.
, z którymi większości
szkockich
klubów trudno było rywalizować na płaszczyźnie sportowej i finansowej.
Mimo że Hearts nie zdobyli w tym okresie żadnego trofeum, to kibice byli z nich dumni z jednego powodu: piłkarze Heart of Midlothian rozegrali 22 kolejne mecze ligowe bez porażki z rywalem zza miedzy -
Hibernian F.C.
.
W 1995 zatrudniono
Jima Jefferiesa
, byłego piłkarza Hearts w latach 1967-1981, na stanowisku trenera. Decyzja ta przyniosła oczekiwane efekty już w następnym sezonie 1995/1996. "Serca" dotarły wtedy do finału rozgrywek
Pucharu Szkocji
. w finale, rozegranym 18 maja 1996 Hearts nie sprostali jednak drużynie
Rangers F.C.
ulegając 1:5. Przegrany finał był jednak zapowiedzią powrotu Hearts do czołówki
Scottish Premier League
[40].
Przełamanie złej passy bez trofeów nastąpiło w 1998 roku. W finałowym meczu
Pucharu Szkocji
, rozegranym na
Celtic Park
16 maja 1998, Hearts wygrali z
Rangers F.C.
2:1, biorąc rewanż za porażkę sprzed dwóch lat[41]. Był to pierwszy tytuł wywalczony przez klub po 35-letniej przerwie[42].
Przez następne kilka lat forma Hearts wahała się. Dzięki zajęciu trzeciego miejsca w sezonie
1999/2000
klub mógł wystąpić w rozgrywkach
Pucharu UEFA
. Mimo że zespół odpadł w 1 rundzie, był bliski wyeliminowania
niemieckiego
zespołu
VfB Stuttgart
, wygrywając na
Tynecastle Stadium
3:2[43].
W grudniu 2000 były kapitan zespołu -
Craig Levein
, zastąpił
Jima Jefferiesa
na stanowisku trenera. Nowy menedżer powtórzył sukces poprzednika, doprowadzając Hearts do trzeciego miejsca w lidze w sezonie
2002/2003
, dającego kwalifikacje do
Pucharu UEFA
. Tam "Serca" trafiły na
francuski
klub
Girondins Bordeaux
. Mimo że na
Parc Lescure
Hearts wygrali 1:0, to na
Tynecastle Stadium
zespół z
Bordeaux
odrobił straty, wygrywając 2:0[44]. Kolejny sezon przyniósł ponownie trzecie miejsce w lidze oraz start w
Pucharze UEFA
, tym razem w nowej formule. W pierwszej rundzie drużynie z
Edynburga
przyszło się zmierzyć z
portugalskim
klubem
SC Braga
. W meczu na
Tynecastle
Jambos pokonali
SC Bragę
3:1. W rewanżu zaś uzyskali korzystny dla siebie remis 2:2. W fazie grupowej
Pucharu UEFA
klub wylosował:
Feyenoord
,
Schalke 04
,
Ferencvárosi TC
oraz
FC Basel
. W czterech meczach klub odnotował zaledwie jedną wygraną - z
FC Basel
- oraz 3 porażki[45]. Z powodu słabej postawy swojej drużyny do dymisji podał się trener
Craig Levein
, który odszedł do
Leicester City
. Stało się to w październiku 2004, w trakcie rywalizacji o
Puchar UEFA
[46].
Działacze klubu byli zmuszeni rozpocząć poszukiwania nowego menedżera. Nie było zaskoczeniem, że został została nim legenda klubu -
John Robertson
. Był on tak związany z Hearts, że zrezygnował z posady w
Inverness Caledonian Thistle
, aby dołączyć do drużyny. Pod jego wodzą Hearts odnotowali jedyne zwycięstwo w fazie grupowej, wygrywając w
Bazylei
.
W 2004,
manager zarządzający
, Chris Robinson ogłosił plany sprzedaży
Tynecastle Stadium
, który "nie dostosowuje się do zakładanych celów". W związku z tym klub zakładał wynajęcie obiektu
Murrayfield
od Scottish Rugby Union[47]. Działania te były wymuszone narastającym zadłużeniem Heart of Midlothian, a były bardzo niepopularne wśród kibiców. Zorganizowali oni kampanię "Save Our Hearts" (
pl.
"Uratujcie nasze serca"), której celem było zmuszenie zarządu do odstąpienia od sprzedaży obiektu[48] Robinson przeforsował jednak plan sprzedaży, zawierając wstępną umowę kupna z firmą deweloperską, opiewającą na 20 milionów funtów[49].
Od 2004: Władimir Romanow prezesem klubu
Problemy finansowe Hearts w 2004 sprawiły, że w działalność klubu włączył się
rosyjski
biznesmen z
litewskim
obywatelstwem -
Władimir Romanow
, którego posunięcia ochrzczono mianem "Rewolucji Romanowa". Po tym, jak Romanow rozpoczął negocjacje w sprawie przejęcia pakietu akcji Hearts, zagrożenie sprzedaży
Tynecastle Stadium
, ku uciesze kibiców zostało oddalone. W lutym 2005
Rosjanin
zdołał zakupić akcje Leslie Deansa i Chrisa Robinsona. Jego grupa inwestycyjna zdobyła pulę 29,9% akcji klubu, powiększając ją w grudniu do 80%. W ten sposób
Romanow
stał się właścicielem pakietu większościowego Heart of Midlothian F.C..
Na początku działalności wyłożył 4 500 000 funtów na bieżącą działalność klubu i spłatę zobowiązań wobec wierzycieli. Równocześnie
Romanow
ogłosił, że celem Hearts jest triumf w rozgrywkach
Ligi Mistrzów
. Działania te pociągnęły za sobą również zmiany kadrowe w spółce. Dyrektor do spraw sportowych - Chris Robinson zrezygnował ze stanowiska. Jego zwierzchnika na stanowisku Chief Executive Officer - Siergejusa Fedotowasa zastąpił były szef Szkockiego Związku Rugby - Phil Anderton, mianowany 3 marca 2005. 9 maja
John Robertson
, zrezygnował z zajmowanego stanowiska trenera. Rezygnacja
Robertsona
spotkała się z zaniepokojeniem wśród kibiców. Były szkoleniowiec
Ipswich Town
i
Derby County
-
George Burley
, został 30 czerwca 2005 zatrudniony na jego miejsce.
Sezon 2005/06
Na początku sezonu, wielu fanów Hearts wierzyło, że przy finansowym wsparciu
Romanowa
i doświadczeniu
Burleya
, klub jest w stanie sięgnąć po mistrzostwo ligi w sezonie
2005/2006
.
Udany start w rozgrywkach ligowych pokazał, że marzenia kibiców nie były mrzonkami. Klub z
Edynburga
w odnotował serię 8 kolejnych zwycięstw, włączając w to wygraną 1:0 na ówczesnym mistrzem - zespołem
Rangers F.C.
[50].
Po 10 spotkaniach bez porażki oraz objęciu fotelu lidera, zarząd klubu Heart of Midlothian postanowił zwolnić
Burleya
. Odbyło się to 22 października 2005, na godziny przed ligowym meczem z
Dunfermline Athletic
[51] w atmosferze skandalu. Krążyły pogłoski, że Burley nie miał dobrych stosunków w właścicielem klubu -
Władimirem Romanowem
i to było powodem jego zwolnienia. John McGlynn został tymczasowo wyznaczony na stanowisko trenera. Pod jego wodzą Hearts rozegrali 4 spotkania, odnosząc pierwszą ligową porażkę z
Hibernian F.C.
. Spotkanie z lokalnym rywalem poprzedzone zostało dymisją
dyrektora zarządzającego
Phila Andertona. Na znak protestu do dymisji podał się również ówczesny prezes klubu George Foulkes, którego zastąpił na tym stanowisku syn
właściciela
-
Roman Romanow
[52].
7 listopada 2005 zatrudniono na stanowisku szkoleniowca
Grahama Rixa
, byłego trenera
Chelsea
,
Portsmouth
,
Oxford United
. Podobnie jak McGlynn z Hearts nie odniósł z nimi znaczących sukcesów. W dziewiętnastu rozegranych meczach "Serca" wygrały jedynie dziewięć razy spadając z pozycji lidera na drugie miejsce w tabeli, co było spowodowane porażką z
Celtikiem
2:3 w Nowy Rok.
Trzy miesiące po objęciu stanowiska, 7 lutego 2006, na światło dzienne wypłynęła informacja o atmosferze panującej w szatni. Według zawodników, trener
Graham Rix
miał powiedzieć, że skład ustala osobiście
Romanow
, który "pociąga za sznurki" (
ang.
"pulling the strings")[53]. Ostatecznie
Anglik
pożegnał się z
Edynburgiem
22 marca 2006[54]. Jego miejsce zajął były szkoleniowiec
FBK Kowno
,
Valdas Ivanauskas
.
Zwycięstwo 4:0 nad lokalnym rywalem
Hibernian F.C.
w półfinale
Pucharu Szkocji
zagwarantowało sercom występ w finale tych rozgrywek. 13 maja 2006 na stadionie
Hampden Park
, Hearts zmierzyli się z zespołem
Gretna F.C.
.
Po regulaminowym czasie gry oraz dwóch dogrywkach utrzymywał się wynik 1:1, a o losie pucharu zadecydować miały rzuty karne. W karnych lepszy okazał się zespół z
Edynburga
pokonując
Gretna F.C.
4:2.
Zasługą
litewskiego
trenera było również wywalczenie wicemistrzostwa
Szkocji
, które zagwarantowało "Sercom" udział w kwalifikacjach do
Ligi Mistrzów
w następnym sezonie.
Sezon 2006/07
Przed rozpoczęciem sezonu
2006/2007
, w przerwie letniej, z klubu odeszli
Rudolf Skácel
(do
Southampton
) oraz, po konfliktach w klubie,
Andy Webster
[55] (do
Wigan
). Wypożyczeno natomiast
chilijskiego
napastnika
Mauricio Pinillę
oraz
Christosa Karipidisa
z
PAOK
. Skład zespołu został uzupełniony poprzez wypożyczenie
Mariusa Žaliūkasa
,
Kęstutisa Ivaškevičiusa
,
Andriusa Velički
oraz
Romana Bednářa
z
FBK Kowno
, klubu będącego również własnością
Romanowa
. Wskutek tego liczba
litewskich
piłkarzy w szkockim klubie wzrosła do dziewięciu[56].
Hearts na arenę rozgrywek pucharowych wybrali stadion
Murrayfield
. Decyzja ta kierowana była względami finansowymi, ponieważ
Murrayfield Stadium
posiadał większą widownię niż
Tynecastle
, co oznaczało wzrost wpływów z biletów dla klubu.
W drugiej rundzie eliminacji
Champions League
Hearts trafili na mistrza
Bośni i Hercegowiny
-
Široki Brijeg
. W pierwszym spotkaniu rozegranym w
Edynburgu
"Serca" wygrały 3:0. W rewanżu, w
Bośni
, padł bezbramkowy remis, dający awans
Szkotom
. W kolejnej rundzie rywalami Hearts był klub
AEK Ateny
. W meczu na
Murrayfield Stadium
do 85 minuty utrzymywał się korzystny dla gospodarzy, wynik 1:0. Spotkanie to zakończyło się jednak porażką Jambos 1:2, po tym jak
Grecy
strzelili 2 bramki w ostatnich 5 minutach. W rewanżu rozegranym na zmodernizowanym
Stadionie Olimpijskim
w
Atenach
,
AEK
odniósł zwycieśtwo 3:0. Porażka klubu w kwalifikacjach
Ligi Mistrzów
oznaczała, że "Serca" dołączyły do drużyn biorących udział w rozgrywkach
Pucharu UEFA
. W meczu 1 rundy
Pucharu UEFA
z
czeską
Spartą Praga
, rozegranym na
Murrayfield
14 września 2006, Hearts ulegli 0:2. Remisując 0:0 w
Pradze
, klub odpadł z dalszych rozgrywek pucharowych.
W lidze forma Hearts była niestabilna. Drużyna odnotowała porażki na
Ibrox Park
oraz z
St. Mirren F.C.
na
Tynecastle Stadium
, jak również dwa zwycięstwa nad
Motherwell
(1:0) i
Aberdeen
(3:1).
23 października 2006 szkoleniowiec
Valdas Ivanauskas
wziął dwutygodniowy urlop w związku z chorobą.
Władimir Romanow
stwierdził: Mam pełne zaufanie do Valdasa i spodziewam się jego powrotu[57]. Dyrektor sportowy,
Eduard Małofiejew
, zastąpił Ivanauskasa, stając się 7 trenerem Hearts w ciągu zaledwie 20 miesięcy. 27 listopada
Litwin
powrócił na zajmowane stanowisko piastując je przez następne 4 miesiące. 20 marca 2007 za obopólną zgodą: klubu i
Ivanauskasa
, rozwiązano jego kontrakt z klubem.
Atmosfera w klubie stawała się coraz bardziej napięta za sprawą samego właściciela. 27 października 2006,
Romanow
ostrzegł swoich piłkarzy, że jeżeli nie wygrają najbliższego spotkania z
Dunfermline Athletic F.C.
zostaną wystawieni na listę transferową. Kapitan Hearts -
Steven Pressley
w wydanym oświadczeniu, przed meczem z
Dunfermline
, wyraził zaniepokojenie piłkarzy panującą sytuacją w klubie. Piłkarz wspomniał o "znaczącym niepokoju", który panuje w szatni Hearts[58]. Spotkanie zakończyło się remisem 1:1. 13 listopada 2006,
Pressley
został odsunięty od meczu w
Falkirk
, z
Falkirk F.C.
Inny zawodnik "Serc" -
Paul Hartley
, który był obecny podczas odczytania oświadczenia, został posadzony na ławkę rezerwowych[59]. Pressley powrócił do składu 19 listopada w przegranym 0:1 meczu z
Rangers
.
Hartley
wystąpił w tym spotkaniu przejmując od Pressleya opaskę kapitańską[60]. 9 grudnia kontrakt
Stevena Pressleya
został rozwiązany za porozumieniem stron. Zawodnik przeszedł na zasadzie wolnego transferu do
Celticu
i już 1 stycznia 2007, wraz z nowymi kolegami pokonał swój dawny zespół 2:1. W przerwie zimowej,
Paul Hartley
został sprzedany za kwotę 1 100 000 funtów i również przeszedł do
The Bhoys
.
Porażka 1:0 z
Dunfermline Athletic F.C.
poniesiona 3 lutego 2007, ostatecznie pogrzebała szanse klubu na wywalczenie
Pucharu Szkocji
. 2 marca
Anatolij Koroboczka
ogłosił, iż rezygnuje ze stanowiska dyrektora sportowego, jednocześnie obejmując stanowisko tymczasowego trenera. Ostatecznie Hearts z 61 punktami uplasowali się na 4. miejscu w
Scottish Premier League
.
24 kwietnia
hiszpański
klub
FC Barcelona
w trakcie okresu przygotowawczego do sezonu
2007/08
rozegrał 28 lipca 2007 mecz towarzyski z Hearts na stadionie
Murrayfield
, w
Edynburgu
. Spotkanie cieszyło się dużym zainteresowaniem wśród kibiców, którzy wykupili wszystkie 20 000 biletów dostępnych w sprzedaży[61]. Mecz zakończył się wynikiem 1:3. Strzelcami bramek byli: dla Hearts -
Juho Mäkelä
, dla
FC Barcelona
-
Ronaldinho
(2 gole) oraz
Giovani dos Santos
[62].
Sezon 2007/08
Po spotkaniach w pre-sezonie, kilku litewskich piłkarzy powróciło do swojego klubu. Natomiast z FBK Kowno zostało wypożyczonych dwóch zawodników:
Audrius Kšanavičius
i
Ričardas Beniušis
. Kontrakty podpisali także:
Rubén Palazuelos
z
hiszpańskiego
RS Gimnástica de Torrelavega i
Michael Stewart
, który wrócił do klubu po dwóch sezonach spędzonych w
Hibernian F.C.
. Przed rozpoczęciem rozgrywek w sezonie do Jambos przyszedł
Stephen Frail
, którego mianowano asystentem
Koroboczki
[63]. Nowy sezon piłkarze Hearts rozpoczęli od porażki z zespołem
Hibernian
0:1. Drużyna kontynuowała sezon, remisując z
Gretna F.C.
1:1, i przegrywając z przedsezonowymi triumfatorami rozgrywek,
Celtic F.C.
, 0:5. Postawa klubu oburzyła kibiców, dlatego zdecydowano się, za pośrednictwem Szkota Stephena Fraila, porozmawiać z zawodnikami[64].
31 grudnia 2007 Władimir Romanow ogłosił, iż w związku z pięcioma kolejnymi porażkami w lidze, które spowodowały, że klub spadł na przedostatnią lokatę w tabeli - jedenastą, wyznaczyć brytyjskiego menedżera, który miałby kontrolę nad wydarzeniami w drużynie[65]. Po tym wydarzeniu, Stephen Frail został tymczasowym menedżerem. Po zakończeniu sezonu, w którym klub zajął ósmą pozycję w tabeli ligi, nie przedłużył umowy z klubem[66][67]. W Pucharze Szkocji Hearts poniosło porażkę 0:1 w pierwszym meczu czwartej rundy, natomiast w rewanżu, który odbył się 22 stycznia 2008, padł wynik 2:2, który oznaczał odpadnięcie Jambos z rywalizacji o krajowy puchar. W półfinale Pucharu Ligi Szkockiej, 30 stycznia 2008,
Rangers F.C.
pokonał Serca 2:0. Najskuteczniejszy napastnik -
Andrius Velička
, który strzelił w sezonie jedenaście goli, został sprzedany do
Viking Stavanger
za 1 mln funtów[68].
Sezon 2008/09
W związku z ósmą pozycją w tabeli na koniec poprzedniego sezonu, do klubu zdecydowano zakupić
Davida Obuę
, Mike'a Tullberga,
Adriana Mrowca
i Janosa Balogha. Po okresie poszukiwań nowego szkoleniowca, 11 lipca 2008 władze klubu poinformowały opinię publiczną, że nowym szkoleniowcem został węgierski trener o
rumuńskich
korzeniach,
Csaba László
[69]. Klub rozpoczął sezon od wygranej 3:2 przeciwko
Motherwell F.C.
[70]. Dzięki dobrym rezultatom, drużyna uplasowała się na drugim miejscu w tabeli SPL po siedmiu rozegranych meczach[71]. We wrześniu, z powodu błędów technicznych, piłkarze Hearts jak i sztab szkoleniowy zespołu nie otrzymali na czas pensji, co zostało następnie uregulowane[72].
Po niekorzystnym dla Hearts październiku (dwa remisy, jedna porażka[73][74][75]), w listopadzie drużyna odniosła pięć zwycięstw z rzędu, kończąc passę 13 grudnia 2008, gdzie zremisowała z
Celtic F.C.
1:1[76]. Podczas styczniowego okienka transferowego za 2,5 mln funtów został sprzedany
Christophe Berra
do
Wolverhampton Wanderers
, natomiast opaskę kapitańską przejął od niego
Robbie Neilson
[77]. Klub zakończył sezon ligowy na trzeciej pozycji w tabeli; w ramach ostatniej, 38. kolejki, zremisował 0:0 z
Celtic F.C.
[78].
Rozgrywki w Pucharze Ligi Szkockiej
w sezonie 2008/2009 piłkarze Hearts rozpoczęli od drugiej rundy, gdzie odpadli z
Airdrie United F.C.
0:0 (0:0 również w pierwszym meczu, 3:4 w karnych dla Airdrie[79]).
Natomiast w czwartej rundzie
Pucharu Szkocji
drużyna Hearts odniosła zwycięstwo w
Edynburgu
z miejscowym rywalem,
Hibernian F.C.
2:0[80]. Jambos zakończyli zmagania po piątej rundzie, gdzie przegrali na
Tynecastle Stadium
z
Falkirk F.C.
0:1[81].
Sezon 2009/10
13 sierpnia 2009 roku, przed rozpoczynającym się sezonem 2009/2010 trener
Csaba László
ogłosił, że kapitanem drużyny Hearts zostanie
Michael Stewart
, zaś wicekapitanem -
Marius Žaliūkas
[82][83] Z rozgrywek o
Puchar Ligi Europy
piłkarze Hearts odpadli w rundzie play-off, przegrywając na wyjeździe z
Dinamo Zagrzeb
0:4[84] oraz wygrywając u siebie 2:0[85].
Z powodu postawy piłkarzy Hearts w lidze (6 miejsce w SPL), 29 stycznia 2010 roku zwolniono
Csabę László
i zatrudniono nowego trenera –
Jima Jefferiesa
[86].
Sukcesy
- Wicemistrzostwo Szkocji (14): 1893/94, 1898/99, 1903/04, 1905/06, 1914/15, 1937/38, 1953/54, 1956/57, 1958/59, 1964/65, 1985/86, 1987/88, 1991/92, 2005/06[18]
Finały pucharów z udziałem klubu
Derby Edynburga
Za najsłynniejsze
derby
Szkocji
uznaje się
Old Firm
, czyli potyczki między klubami:
Celtic F.C.
i
Glasgow Rangers
. Jednak dużo starsze od nich są WeeTeam, czyli rywalizacja między
Hibernian F.C.
i Heart of Midlothian F.C.
Pierwszy raz obie drużyny natknęły się na siebie tuż po ich utworzeniu (drużyny powstały w 1875 i 1874 roku), dnia 24 grudnia 1875 roku. Mimo że gospodarzem meczu był
Hibernian F.C.
, to zwycięzcą meczu okazali się Hearts, którzy wygrali to spotkanie 1:0. Mecz rozegrany w Wigilię Bożego Narodzenia zapoczątkował długą tradycję pojedynków
derbowych
.
Derby Edynburga swym charakterem i kontekstami znacząco przypomina rywalizację
Old Firm
. Podłoże obu derbów ma charakter
religijny
.
Hibernian
, podobnie jak
Celtic
to klub utożsamiany z
katolicką
częścią
szkockiego
społeczeństwa, natomiast Hearts uważani są za klub
protestancki
[104]. Hearts zdobywali czterokrotnie
mistrzostwo Szkocji
, czterokrotnie
Puchar Ligi
, oraz sześciokrotnie
Pucharów Szkocji
. Natomiast
Hibernian
pomimo iż zdobył tyle samo
mistrzostw Szkocji
co "Serca", ma skromniejszy dorobek pucharowy - trzy
Puchary Ligi
oraz dwa
Puchary Szkocji
.
Podteksty te sprawiły, że mecze derbowe należą do widowiskowych spotkań, a każdy klub traktuje je bardzo prestiżowo[105].
Statystyki
stan na 15 lutego 2010
Wszystkie mecze[106] |
Mecze | Zwycięstwa Hearts | Remisy | Zwycięstwa Hibernian |
---|
613[107] | 271 | 138 | 198 |
Tynecastle Stadium
Hearts swoje mecze rozgrywają na
Tynecastle Stadium
, popularnie zwanym przez kibiców Tynie. Inauguracja stadionu odbyła się 10 kwietnia 1886[108]. W pierwszym spotkaniu na nowym obiekcie "Serca" w towarzyskim meczu pokonały
angielski
klub piłkarski
-
Bolton Wanderers F.C.
4:1[108]. Dzień ten rozpoczął długą i bogatą historię obiektu z Gorgie Road, w
Edynburgu
.
26 marca 1892, w sześć lat od otwarcia, na
Tynecastle
rozegrano pierwszy międzynarodowy mecz piłkarski pomiędzy:
reprezentacją Szkocji
i
reprezentacją Walii
, zakończony wygraną gospodarzy 6:1[109].
Na początku XX wieku dużym nakładem sił i środków klub rozbudowywał stadion, dostawiając kolejne trybuny w latach: 1903, 1911 oraz 1914. Wiązało się to z dużymi kosztami sięgającymi zawrotnej wówczas kwoty 12 000 funtów.
Rok 1927 przyniósł nowe możliwości dotarcia do kibiców, po tym jak
BBC
rozpoczęła nadawanie relacji sportowych z meczów Hearts[110]. W okresie międzywojennym padł również rekord frekwencji na stadionie. Mecz
Pucharu Szkocji
, który został rozegrany 13 lutego 1932 przeciwko drużynie
Rangers F.C.
obejrzało 53 396 widzów[111].
W latach 50. pojemność stadionu ograniczono do 49 000 miejsc, kierując się względami bezpieczeństwa[112][113]. Po katastrofach na
Ibrox Park
w 1971 oraz na
Hillsborough Stadium
w 1989, pojemność
Tynecastle Stadium
została ograniczona do 30 tysięcy widzów. Sam obiekt przeszedł gruntowną modernizację w połowie lat 90. wyniku której wybudowano od podstaw trybuny: Wheatfield Stand i Roseburn Stand[114].
W 2005 stadion został dostosowany do rygorystycznych norm bezpieczeństwa
UEFA
, w wyniku czego uzyskał obecny wygląd. Na dzień dzisiejszy pojemność obiektu wynosi 17 420 miejsc siedzących[115].
Trenerzy
Skład zespołu - sezon 2010/11
Kibice
Klub posiada rozbudowaną sieć fanów, którzy tworzą The Heart of Midlothian Supporters' Trust (HOMST) - oficjalny fanklub zespołu dofinsansowywany przez władze klubu[116]. Organizacja została założona w styczniu 2003, odpowiedzialna jest za transport fanów Hearts na miejsce spotkań[116]. HOMST jest członkiem Supporters Direct - organizacji zrzeszającej fankluby w całej Wielkiej Brytanii[116]. Fanklub jest wspierany przez Heart of Midlothian Shareholders' Association - lokalną organizację udziałowców klubu[117]. Oficjalna strona Heart of Midlothian oferuje forum internetowe przeznaczone dla fanów[118].
Kibice zespołu mają możliwość podania swoich danych adresowych w archiwum klubu - każdy zainteresowany może wstąpić do Federation of Hearts Supporters' Clubs, której przewodniczącym jest John Borthwick[119]. prowadzony jest również fanklub dla dzieci poniżej 16 lat - Hearts Juniors, któego szefem jest obecnie (kwiecień 2009) Eggert Jonsson[120]. Fankluby Hearts w porozumieniu z klubem prowadzą charytatywne aukcje internetowe (osadzone w serwisie
eBay
), na których sprzedawane są gadżety i pamiątki związane z zespołem[121].
Jedna z grup kibicowskich, Hearts Loyal, pozostaje w dobrych kontaktach z kibicami Rangers FC[122]. Dzieje się tak, ponieważ kibice obu drużyn to protestanci, a ich głównymi rywalami są katolicy: Celtic i Hibernian.
Zespół jest sponsorowany przez brytyjskie korporacje istotne dla rodzimej gospodarki. Głównym sponsorem Hearts jest
Clydesdale Bank
, koszulki swoim logiem sygnuje
Ūkio bankas
, zaś za sprzęt sportowy odpowiedzialna jest firma
Umbro
. Do sponsorów Hearts należą również: firma bukmacherska Ladbrokes, dostawcy usług informatycznych:
Microsoft
i
Dell
,
Coca-Cola Company
, producent wody Vittel, sieć hoteli
Marriott International
oraz dom handlowy Jenners w Edynburgu. Partnerami medialnymi Hearts są: BBC Radio Scotland, szkocka telewizja STV, agencja sportowa Sportfive, dziennik
The Sun
, stacja radiowa Talk 107 oraz stacja telewizyjna ITV Evening News. Do partnerów strategicznych należą:
Walkers
,
Nestlé
, rada miasta Edynburg oraz serwis oferujący bilety, Ticketmaster.
Symbole klubu
Pierwotnie stroje klubu byłby całkowicie białe z akcentami kasztanowymi koloru i sercem wyszytym na piersi - zespół występował w tych strojach do 1876[124]. Przez jeden sezon zespół grał w strojach z czerwonymi, niebieskimi i białymi paskami (byłby to kolory klubu St. Andrew, który zaczerpnął barwy z symboli St. Andrew's University, z którego pochodziło większość cżłonków zespołu). W wyniku modyfikacji obecnie barwy Hearts to przeważnie kasztanowy, kolor, z którym władze klubu identyfikowały się od momentu powstania. Przed sezonem 2008-2009 kolor strojów (kasztanowo-biały) ewoluował w stronę całkowicie kasztanowego.
Logo klubu zainspirowane zostało wyglądem mozaiki wmurowanej w kamienisty trakt na rynku w Edynburgu zwanej Heart of Midlothian[125].
Maskotkami klubu są Tynie i Teenie Tiger[126]. Maskotki po raz pierwszy zostały zaprezentowane 6 sierpnia 2006 po wygranym przez Hearts meczu z Celtikiem 2:1, w podziękowaniu dla strzelca zwycięskiej bramki,
Romana Bednářa
[127].
Autorem nieoficjalnego hymnu zespołu, Hearts Song, jest Hector Nicol, kibic
St. Mirren
. Utwór jest odśpiewywany przed każdym meczem na Tynecastle Stadium[128].
Statystyki
Rekordy klubowe
- Najwyższe zwycięstwo Hearts: 10:2[129]
- Najwyższa przegrana Hearts: 0:7[130]
- Najwyższa frekwencja na derbach: 65 860 (
Easter Road Stadium
, 2 stycznia 1950)[131]
- Najwyższa frekwencja: 53 396 osób, w meczu przeciwko
Rangers F.C.
, 3 runda
Pucharu Szkocji
, 13 lutego 1932[132]
- Najwyższa średnia frekwencja w sezonie: 28 195 osób na mecz, sezon 1948/49 (15 meczów)[133]
- Najwięcej rozegranych meczów:
Gary Mackay
, 640 (515 liga, 58 Puchar Szkocji, 46 Puchar Ligi, 21 europejskie puchary) 1980-1997[134]
- Najwięcej rozegranych meczów ligowych:
Gary Mackay
, 515[134]
- Najwięcej strzelonych goli w lidze:
John Robertson
, 214, 1983-1998[135]
- Najwięcej strzelonych goli w sezonie: Barney Battles, 44[136]
- Najbardziej utytułowany zawodnik: John Cumming (2
Mistrzostwa Szkocji
, 1
Puchar Szkocji
, 4
Puchary Ligi
) 1954-1962[137]
- Najdrożej kupiony zawodnik:
Mirsad Bešlija
, kupiony z
KRC Genk
za 850 000 funtów, 2006[138]
- Najdrożej sprzedany zawodnik:
Craig Gordon
, sprzedany do
Sunderland A.F.C.
za 9 000 000 funtów, 2007[139]
Europejskie puchary
Dotychczas Hearts wystąpili w 19 sezonach
europejskich
pucharów, grając 10-krotnie w
Pucharze UEFA
, 3-krotnie w
Pucharze Europy
, 3-krotnie w
Pucharze Miast Targowych
3-krotnie w rozgrywkach
Pucharu Zdobywców Pucharów
, oraz 1 raz w
Lidze Europy
[140].
Za największy sukces klubu w
europejskich
rozgrywkach uznaje się dojście do ćwierćfinału
Pucharu UEFA
w sezonie
1988/1989
. W ośmiu meczach klub odnotował 5 zwycięstw, w tym wygraną 1:0 nad
Bayernem Monachium
, jeden mecz zremisował oraz dwa spotkania przegrał.
Mecze Hearts w europejskich pucharach[141] |
Mecze | Zwycięstwa | Remisy | Porażki |
---|
69 | 26 | 14 | 29 |
Przypisy
- ↑
Heart of Midlothian FC
(
ang.
). BBC Sport. [dostęp 13 lipca 2007].
- ↑
Our club. Our history.
(
ang.
). [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1874-1884
(
ang.
). www.heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Scotsman vs. Heart Mid-Lothian
(
ang.
). The Scotsman. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Heart of Midlothian 1894-1895 : Scottish Division One (old) Table
(
ang.
). www.statto.com. [dostęp 2010-04-03].
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5
Scotland - Cup Results 1873/74-1877/78 and 1889/90-1995/96
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 15 lutego 2010].
- ↑
1894-1904
(
ang.
). www.heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Bobby Walker Forward
(
ang.
). London Hearts Supporters Club. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
McCrae's Battalion: The Story of the 16th Royal Scots. Book review.
(
ang.
). www.laurahird.com. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑ 10,0 10,1
The Proudest Moment of a Proud Club
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑ Polegli: Sergeant Duncan Currie, Sergeant John Allan, Lance Corporal James Boyd, Corporal Tom Gracie, Private Ernest Ellis, Private James Speedie, Private Henry Wattie
- ↑
McCrae's Battalion. Great War Memorial
(
ang.
). www.likeyoudo.org.uk. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
The Proudest Moment of a Proud Club
(
ang.
). www.heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑ W latach 1906-1954 klub nie wywalczył żadnego trofeum w lidze szkockiej, Pucharze Szkocji i Pucharze Ligi
- ↑
Heart of Midlothian 1957-1958 : Scottish Division One (old) Table
(
ang.
). www.statto.com. [dostęp 2010-04-03].
- ↑
Heart of Midlothian 1959-1960 : Scottish Division One (old) Table
(
ang.
). www.statto.com. [dostęp 2010-04-03].
- ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 17,6 17,7 Zwycięstwo było nagradzane 2 punktami, remis 1 punktem, natomiast porażka nie była punktowana.
- ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 18,5 18,6 18,7 18,8
Hearts F.C. - honours
(
ang.
). www.heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑ 19,0 19,1
1954-1964
(
ang.
). www.heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Scotland 1959/60
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 15 lutego 2010].
- ↑
Champions' Cup 1960-61
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 2009].
- ↑ M. in.:
Steve Nicol
,
Kenny Dalglish
,
Alan Hansen
,
Gary Gillespie
- ↑
Scotland 1975/76
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 15 lutego 2010].
- ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 24,4
1974-1984
(
ang.
). www.heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Cup Winners' Cup 1976-77
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 15 sierpnia 2009].
- ↑
Heart of Midlothian 1981-1982 : Scottish Division One Table
(
ang.
). www.statto.com. [dostęp 2010-04-03].
- ↑
Heart of Midlothian 1978-1979 : Scottish Premier Division Table
(
ang.
). www.statto.com. [dostęp 2010-04-03].
- ↑ Bilans Hearts: 7 wygranych, 13 remisów, 16 porażek, bilans bramkowy (49-66) Różnica wyniosła 17
- ↑
Heart of Midlothian 1977-1978 : Scottish Division One Table
(
ang.
). www.statto.com. [dostęp 2010-04-03].
- ↑
Heart of Midlothian 1978-1979 : Scottish Premier Division Table
(
ang.
). www.statto.com. [dostęp 2010-04-03].
- ↑
Heart of Midlothian 1979-1980 : Scottish Division One Table
(
ang.
). www.statto.com. [dostęp 2010-04-03].
- ↑
1974-1984
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Heart of Midlothian 1980-1981 : Scottish Premier Division Table
(
ang.
). www.statto.com. [dostęp 2010-04-03].
- ↑
Heart of Midlothian 1982-1983 : Scottish Division One Table
(
ang.
). www.statto.com. [dostęp 2010-04-03].
- ↑
John Robertson
(
ang.
). www.londonhearts.com. [dostęp 15 sierpnia 2009].
- ↑ Bilans bramkowy:
Celtic F.C.
(67-38) +29, Heart of Midlothian F.C. (59-33) +26
- ↑
UEFA Cup 1986-87
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 15 lutego 2010].
- ↑
Hearts vs Bayern Munich
(
ang.
). www.heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Gorgie glory nights lifted Hearts to European highs
(
ang.
). The Scotsman. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑ Alexander, s. 18
- ↑
1998 Scottish Cup Final
(
ang.
). www.heartsfc.co.uk. [dostęp 15 lutego 2010].
- ↑ Alexander, s. 21
- ↑
UEFA Cup 2000-01
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 15 sierpnia 2009].
- ↑
UEFA Cup 2003-04
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 15 lutego 2010].
- ↑
UEFA Cup 2004-05
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 15 lutego 2010].
- ↑ A. Smith, s. 179
- ↑
Tynecastle architect says £100,000 to fix stadium
(
ang.
). The Scotsman. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
What now for Save Our Hearts?
(
ang.
). www.jambos.net. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Tynecastle sale to go through, but at what price?
(
ang.
). The Scotsman. [dostęp 19 czerwca 2007].
- ↑
Hearts 1-0 Rangers
(
ang.
). BBC Sport. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑ Hearts wygrali spotkanie 2:0 pod wodzą tymczasowego trenera Johna McGlynna.
- ↑
Prezes Roman Romanov
(
pol.
). igol.pl. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Players to wait for Romanov talks
(
ang.
). BBC Sport. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Rix sacked as Hearts head coach
(
ang.
). BBC Sport. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Prawo Webstera
(
pol.
). Transfery.info. [dostęp 12 listopada 2007].
- ↑ Alexander, s. 26
- ↑
Ivanauskas to take two-week break
(
ang.
). BBC Sport. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Romanov issues player ultimatum
(
ang.
). BBC Sport. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Pressley holds talks with union
(
ang.
). BBC Sport. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Hearts 0-1 Rangers
(
ang.
). BBC Sport. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
East Stand almost sold
(
ang.
). Hearts FC. [dostęp 23 czerwca 2007].
- ↑
Hearts - Barça 1:3
(
pol.
). [dostęp 27 lipca 2007].
- ↑
Korobochka and Frail are Hearts coaching duo
(
ang.
). Scotsman.com. [dostęp 31 października 2007].
- ↑
Frail slams communication issues
(
ang.
). BBC Sport. [dostęp 31 października 2007].
- ↑
Hearts launch formal search for traditional manager
(
ang.
). Scotsman.com. [dostęp 7 stycznia 2008].
- ↑
Kandydaci na trenera Hearts
(
pol.
). szkocja.goal.pl. [dostęp 24 czerwca 2008].
- ↑
Hearts zwolnili "tymczasowego" trenera
(
pol.
). pilkanozna.pl. [dostęp 24 czerwca 2008].
- ↑
Velicka w Vikingu Stavanger
(
pol.
). szkocja.goal.pl. [dostęp 24 czerwca 2008].
- ↑
Csaba Laszlo is new manager
(
ang.
). HeartsFC.co.uk. [dostęp 2009].
- ↑
Hearts vs Motherwell
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Hearts 1-0 Inverness CT
(
ang.
). bbc.co.uk. [dostęp 2009].
- ↑
Hearts pay delayed staff wages
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 2009].
- ↑
Hearts vs Kilmarnock
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Hibernian vs Hearts
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Hearts vs Aberdeen
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Celtic vs Hearts
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Berra wśród Wilków
(
pol.
). szkocja.goal.pl. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Celtic 0-0 Hearts
(
ang.
). bbc.co.uk. [dostęp 20 lipca 2009].
- ↑
Hearts 0-0 Airdrie Utd (3-4pens)
(
ang.
). bbc.co.uk. [dostęp 20 lipca 2009].
- ↑
Hibernian 0-2 Hearts
(
ang.
). bbc.co.uk. [dostęp 20 lipca 2009].
- ↑
Hearts 0-1 Falkirk
(
ang.
). bbc.co.uk. [dostęp 20 lipca 2009].
- ↑
Laszlo wybrał Stewarta
(
pol.
). szkocja.goal.pl. [dostęp 13 sierpnia 2009].
- ↑
Hearts boss appoints Michael Stewart as new club captain
(
ang.
). Dailyrecord. [dostęp 13 sierpnia 2009].
- ↑
El. LE: Festiwal bramek na Maksimir Stadium
(
pol.
). szkocja.goal.pl. [dostęp 15 sierpnia 2009].
- ↑
EL. LE: Wygrana Hearts w drugim meczu eliminacyjnym
(
pol.
). szkocja.goal.pl. [dostęp 15 sierpnia 2009].
- ↑
Jim Jefferies replaces Csaba Laszlo as Hearts manager
(
ang.
). BBC Sport, 2010-01-29. [dostęp 2010-01-29].
- ↑ Odpowiednik drugiej ligi
- ↑
1890 final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1896 final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1901 final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1903 Final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1903 Final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1903 Final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1906 final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1907 Final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1956 Final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1968 Final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1976 Final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1986 Final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1996 Final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1998 Final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
2006 Final
(
ang.
). soccerbase.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Scotland - List of League Cup Finals
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑ Niekiedy w stosunku do Hearts używa się określenia: "mini-Rangers".
- ↑
The First Great Edinburgh Derby - The Five Games for 1878 EFA Cup
. londonhearts.com, 2009-04-28.
- ↑
Statystyki z derbów
(
ang.
). www.londonhearts.com. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑ 6 spotkań zostało przerwanych i niedokończonych
- ↑ 108,0 108,1
Tynecastle Stadium: 1874-1891
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑ Razem na
Tynecastle Stadium
rozegrano 9 spotkań międzynarodowych w latach 1892-2003
- ↑
1927
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1932
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑ Speed, Smith, Blackwood; s. 43
- ↑
1950
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
1995
(
ang.
). heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Tynecastle shift is last option
(
ang.
). bbc.co.uk. [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑ 116,0 116,1 116,2
Introducing The Heart of Midlothian Supporters' Trust
(
ang.
). www.heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 27 kwietnia 2009].
- ↑
The Heart of Midlothian Shareholders' Association
(
ang.
). [dostęp 27 kwietnia 2009].
- ↑
Fans Forum
(
ang.
). www.heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 27 kwietnia 2009].
- ↑
Supporters Club Addresses
(
ang.
). www.heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 27 kwietnia 2009].
- ↑
Welcome to Hearts Juniors
(
ang.
). www.heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 27 kwietnia 2009].
- ↑
Official Hearts FC Auction
(
ang.
). www.heartsfc.premiumtv.co.uk. [dostęp 27 kwietnia 2009].
- ↑
Heart of Midlothian FC
(
pol.
). [dostęp 28 kwietnia 2009].
- ↑
Fotografia Heart of Mid-Lothian 1875
(
ang.
). [dostęp 29 kwietnia 2009].
- ↑ The Official Hearts FC Annual, s. 7
- ↑
Fotografia maskotek
(
ang.
). [dostęp 29 kwietnia 2009].
- ↑ Turnbull, Hannan, s. 47
- ↑ Alexander, s. 31
- ↑
Hibs 2 Hearts 10
(
ang.
). londonhearts.com. [dostęp 27 kwietnia 2009].
- ↑
Hibs 7 Hearts 0
(
ang.
). londonhearts.com. [dostęp 27 kwietnia 2009].
- ↑
Crowd
(
ang.
). londonhearts.com. [dostęp 27 kwietnia 2009].
- ↑
Scottish Ground Guide
(
ang.
). www.scottishgroundguide.co.uk. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑ David Ross: Roar of the Crowd: Following Scottish football down the years. Argyll Publishing, 2005. ISBN 9-8781902-831831.
- ↑ 134,0 134,1
Hearts Players by Appearances
(
ang.
). www.londonhearts.com. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Hearts Players by Goals
(
ang.
). www.londonhearts.com. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Top scorers by season
(
ang.
). www.londonhearts.com. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Hearts Roll of Honour - Medal Winners
(
ang.
). www.londonhearts.com. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Hearts pay Belgians for Beslija
(
ang.
). BBC Sport. [dostęp 20 czerwca 2007].
- ↑
Gordon najdroższym bramkarzem na Wyspach Brytyjskich
(
pol.
). sport.wp.pl. [dostęp 8 sierpnia 2007].
- ↑ Liczba występów nie sumuje się w 18, ponieważ w sezonie 2006/07 klub wystąpił w eliminacjach
Ligi Mistrzów
, a po odpadnięciu, zgodnie z formułą rozgrywek o
Puchar UEFA
.
- ↑
Heart of Midlothian
(
ang.
). [dostęp 20 czerwca 2007].
Bibliografia
- David Ross: "The Roar of the Crowd: Following Scottish football down the years". Argyll Publishing, 2005. ISBN 9-8781902-831831.
- David Speed, Bill Smith, Graham Blackwood: "Heart of Midlothian Football Club: A Pictorial History 1874-1984". 1984. ().
- Jack Alexander: "McCrae's Battalion: The Story of the 16th Royal Scots". Mainstream Publishing, 2003.
- Johnny Rodger (autor), John Niall McClean (fotograf): "Edinburgh: A Guide to Recent Architecture". Ellipsis Arts, 2001. .
- Rob Robertson, Paul Kiddie: "Hearts: Great Tynecastle Tales". Mainstream Publishing, 2005. .
- Craig Watson: "The Battle for Hearts and Minds: Changing Fortunes at Heart of Midlothian FC". Black and White Publishing, 2005. .
- Aidan Smith: "Heartfelt". Birlinn Ltd, 29 września 2005. .
- Mike Smith: "Follow The Hearts". WritersPrintShop, 31 maja 2004. .
- Eddie Turnbull, Martin Hannan: "Eddie Turnbull: Having a Ball". Mainstream Publishing, 5 października 2006. .
- "The Official Hearts FC Annual". Grange Communications Ltd, 20 września 2005. .
- "Heart of Midlothian (Hearts) FC Newspaper Album". 2007.
Linki zewnętrzne