Lucjusz III, (Ubaldo de Lucca), (ur. ok. 1100 w
Lukka
– zm.
25 listopada
1185 w
Weronie
) –
papież
w okresie od
1 września
1181 do
25 listopada
1185
.
Wczesne życie
Ubaldo urodził w
Lukce
około roku 1100. Wiadomo, że jego ojciec miał na imię Orlando, natomiast dość powszechnie przypisywane mu nazwisko Allucingoli nie jest poświadczone w źródłach mu współczesnych[1].
Był blisko związany z
Bernardem z Clairvaux
, wydaje się jednak, że nigdy nie wstąpił do zakonu cysterskiego. W grudniu
1138
papież Innocenty II
mianował go
kardynałem
-diakonem S. Adriano, a w maju
1141
kardynałem-prezbiterem S. Prassede. W latach 1142-48 kilkakrotnie działał jako legat papieski w Lombardii. W
1156
roku był jednym z kardynałów negocjujących w imieniu
papieża Adriana IV
tzw. traktat benewencki z królem Sycylii
Wilhelmem II
. W grudniu
1158
Adrian IV mianował go
kardynałem-biskupem Ostii
. W trakcie
podwójnej papieskiej elekcji 1159
poparł prawnie obranego
Aleksandra III
i konsekrował go w Ninfa koło
Velletri
. W następnych latach działał jako legat Aleksandra III w królestwie Sycylii (1165-66), Konstantynopolu (1167 i 1168-69) i Lombardii (1176-77). W
1177
był jednym z legatów negocjujących w Wenecji traktat z cesarzem
Fryderykiem I Barbarossą
, który położył kres trwającej od 1159 roku schizmie papieskiej. Po roku
1162
Ubaldo sprawował urząd
dziekana Świętego Kolegium Kardynałów
i był jedną z najbardziej wpływowych osób w kurii Aleksandra III. Podpisywał bulle papieskie między
13 lutego
1139
a
24 maja
1181.
Pontyfikat
Został
wybrany na papieża
po śmierci
Aleksandra III
, w napiętej sytuacji (jego poprzednik, przez lata zmagający się z
antypapieżami
, pod koniec
pontyfikatu
został wygnany z Rzymu). Wskutek wrogiej postawy ludu
rzymskiego
Lucjusz koronował się w Velletri (
6 września
1181), a w marcu
1182
został zmuszony do opuszczenia Rzymu. Sprawował rządy papieskie z Velletri, następnie z Anagni i Werony.
Próbując odzyskać władzę w Rzymie próbował nawiązać porozumienie z cesarzem
Fryderykiem
, początkowo jednak spory o los ziem stanowiących tzw. dziedzictwo
Matyldy Toskańskiej
oraz bieżąca kwestia obsady arcybiskupstwa Trewiru uniemożliwiały zawarcie sojuszu. Do spotkania papieża z cesarzem doszło ostatecznie na synodzie w Weronie w listopadzie
1184
. Uzgodniono wspólne stanowiska w sprawach spadkowych o ziemie, dynastycznych (papież zgodził się koronować syna cesarza,
Henryka VI
, na króla Italii i zaakceptował małżeństwo Henryka z
Konstancją
, księżniczką
sycylijską
) i postępowania wobec
heretyków
(Kościołowi pozostawiono prawo
ekskomuniki
, po czym oskarżonych miano przekazywać władzy świeckiej). Nie znaleziono jednak wspólnego stanowiska w sprawie ważności święceń udzielanych przez schizmatyków w Niemczech i Italii, co spowodowało faktyczne zerwanie rozmów. Papież nie otrzymał spodziewanej pomocy militarnej i zmarł jesienią 1185 w Weronie. Został pochowany w katedrze w Weronie.
Jego następcą na tronie papieskim został
Urban III
.
Kardynałowie z nominacji Lucjusza III
Przypisy
- ↑ Informacja o przynależności Lucjusza III do rodziny Allucingoli, jednej z najznamienitszych w Lukce, pojawia się dopiero w źródłach z XVI wieku (Brixius, s. 90).
Źródła
- Richard P. McBrien, Leksykon papieży. Pontyfikaty od Piotra Apostoła do Jana Pawła II, Warszawa 2003
- Kazimierz Dopierała, Księga Papieży, Wyd. Pallotinum, Poznań 1996
- Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and innovations, Cambridge University Press 1990
- Johannes M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
Linki zewnętrzne