Muzeum Miedzi, placówka muzealna utworzona w
1962
r. w
Legnicy
przez
Tadeusza Gumińskiego
.
Gromadzi zbiory związane z wydobyciem, przeróbką i zastosowaniem
miedzi
(
minerały miedzi
z całego świata, dawny i współczesny
miedzioryt
, zabytki techniki z zakresu
górnictwa
i hutnictwa miedzi, dawne i współczesne rzeźby kameralne z brązu, wyroby artystyczne i użytkowe z miedzi i jej stopów, kolekcję sztuki
art deco
), polskim złotnictwem współczesnym (dzieła artystów okresu międzywojennego i lat późniejszych oraz wykonane na legnicki konkurs srebra) oraz historią
Legnicy
i regionu legnickiego. Łącznie przez ponad 40 lat funkcjonowania placówki zebrano ok. 30 000 eksponatów, a w muzealnej bibliotece 8200 woluminów zwartych i 1700 tomów czasopism i liczby te stale rosną.
Główną siedzibą muzeum od początku jego istnienia jest zabytkowy,
barokowy
budynek dawnej kurii opatów z
Lubiąża
zlokalizowany w
Legnicy
przy ulicy
św. Jana
, wzniesiony w
1728
r. (jeden z najcenniejszych zabytków architektury barokowej na
Dolnym Śląsku
). Ponadto, Muzeum posiada 4 oddziały: oddział "Akademia Rycerska" w Legnicy (miejsce licznych wystaw czasowych, niekoniecznie związanych z podstawowym profilem działalności),
Mauzoleum
Piastów Śląskich
w kościele pw. św. Jana w Legnicy, oddział "Kaplica zamkowa" w Legnicy (pawilon na dziedzińcu
Zamku Piastowskiego
z reliktami
kaplicy
św. św. Benedykta i Wawrzyńca z 1220 r. oraz Muzeum
Bitwy Legnickiej
w
Legnickim Polu
. Do muzeum należy także sąsiadujące z nim, największe na
Dolnym Śląsku
lapidarium
oraz zabytkowy
tramwaj
-
pomnik
z lat 50. XX w. ustawiony w
1998
r. przed dawną zajezdnią, będący przez pierwsze lata miejscem ekspozycji wystawy poświęconej
legnickim tramwajom
.
Dyrektorem muzeum jest Andrzej Niedzielenko.