Różnokolorowe odmiany papryki rocznej
Papryka (Capsicuum annuum) - owoce
papryki rocznej
przeznaczone do spożycia w postaci świeżej lub
konserwowanej
jako
warzywo
, względnie świeżej, konserwowanej, suszonej lub suszonej i zmielonej (papryka w proszku) jako
przyprawa
lub dodatek do potraw. W każdej z wymienionych postaci, papryka może być stosowana do potraw surowych jak i
gotowanych
.
Papryka w
Europie
jest znana od
XVI w.
Prawdopodobnie pierwsza wzmianka o niej pochodzi od lekarza jednej z wypraw
Krzysztofa Kolumba
, który zapisał, że Kolumb przywiózł do Europy
pieprz
ostrzejszy od pieprzu kaukaskiego. Papryka pochodzenia amerykańskiego w Europie uprawiana była początkowo na
Półwyspie Iberyjskim
jako roślina ozdobna, później także ze względu na zastosowania kulinarne, jak lecznicze. Możliwe, że druga droga, którą papryka dotarła mniej więcej w tym samym czasie do Europy, prowadziła z
Indii
za pośrednictwem
Turków
, do
krajów bałkańskich
i na
Węgry
. Pierwotna węgierska nazwa papryki, poświadczona w słowniku z 1684 roku, to török bors ("turecki pieprz"). [1] Na Węgrzech obecnie zwana jest "czerwonym złotem", bowiem przynosi duże dochody z eksportu. Jest jednym z podstawowych składników w
kuchni węgierskiej
, np. w takich daniach jak
leczo
,
gulasz
czy
tokań
. Węgrzy eksportują także, chociaż sami jej nie używają, paprykę pfeferoni. Popularną paprykę w proszku jako pierwsi zastosowali bracia Palffy w XIX i wprowadzili na rynek pod nazwą rózsa parika. Zgodnie z tą technologią usuwa się żyłki i nasiona, usuwając nadmiar kapsaicyny. [2]
Owoce papryki różnią się znacznie pod względem wielkości, koloru, kształtu i ostrości (zawartości
kapsaicyny
). Do najbardziej znanych odmian należą:
- papryka czereśniowa (Capsicum cerasiforme)
-
habanero
(Capsicum chinense)
- Koeningspaprika
- peperoni
-
jalapeño
Zobacz też
Bibliografia
- Vilmos Romvary:Rośliny przyprawowe w węgierskiej kuchni Warszawa 1987
Przypisy
- ↑ Magyar, Elek: The Gourmet's Cook Book. Hungarian Cuisine str. 26
- ↑ Wieromiej, Witold: Kuchnia węgierska str. 15