Charles Brenton Huggins (ur.
22 września
1901
w
Halifax
,
Nowa Szkocja
,
Kanada
, zm.
12 stycznia
1997
w
Chicago
,
Illinois
,
Stany Zjednoczone
) –
amerykański
chirurg pochodzenia
kanadyjskiego
, laureat
Nagrody Nobla
w
1966
roku[1].
Studiował na Uniwersytecie Acadii w Wolfville w
Nowej Szkocji
, następnie na
Harvardzie
. Przez wiele lat związany z uniwersytetem chicagowskim, w latach
1951
-
1969
dyrektor Laboratorium Badań nad Rakiem Ben May. Był m.in. członkiem Narodowej Akademii Nauk w
Waszyngtonie
.
W
1963
roku został uhonorowany przyznaniem
nagrody Laskera
w
dziedzinie badań klinicznych
.
Pionier chemoterapii chorób nowotworowych, prowadził badania z zakresu chirurgii eksperymentalnej, fizjologii kości i enzymów krwi. Wprowadził i upowszechnił leczenie raka gruczołu krokowego żeńskimi hormonami płciowymi. Za całokształt pracy naukowej został uhonorowany
Nagrodą Nobla
w
1966
roku, wspólnie z
Peytonem Rousem
.
Autor m.in. Experimental Leukemia and Mammary Cancer: Induction, Prevention, Cure (
1979
).
Przypisy
Bibliografia
- Beata Tarnowska (red.): Nagrody Nobla, Leksykon PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. .