Wincenty Kot z Dębna herbu
Doliwa
(ur. 1395 - zm. 1448) –
arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski
,
podkanclerzy koronny
.
W 1432
Władysław II Jagiełło
wyznaczył go jako opiekuna dla swoich dzieci i z poparcia królewskiego otrzymał liczne prebendy kościelne m. in. kanonię gnieźnieńską i poznańską. W 1433 został podkanclerzym koronnym. W 1437 został arcybiskupem gnieźnieńskim. Zwalczał wpływy
husytyzmu
, popierając
Zbigniewa Oleśnickiego
, który pobił stronników husyckich w
bitwie pod Grotnikami
1439. Poparł antypapieża
Feliksa V
i z jego rąk otrzymał kapelusz kardynalski z tytułem Sancti Chrysogoni (ok. 1441).
W czasie bezkrólewia po śmierci
Władysława Warneńczyka
, wysunął za poparciem Oleśnickiego kandydaturę do tronu margrabiego brandenburskiego Fryderyka II. 3 marca 1446 na zjeździe w
Piotrkowie
, ogłosił jednak wybór księcia mazowieckiego
Bolesława IV
na króla Polski. Aktywnie uczestnicząc w życiu politycznym Królestwa Polskiego, nie zaniedbywał działalności duszpasterskiej i przeprowadzał liczne wizytacje kanoniczne w archidiecezji oraz dążył do pomnażania majątku kościelnego.
25 czerwca 1447 koronował ostatecznie w katedrze na
Wawelu
Kazimierza Jagiellończyka
. Uznając prawowitego papieża
Mikołaja V
zwrócił mu nieprawnie nabyty kapelusz kardynalski.
Zmarł 14 sierpnia 1448, nie odzyskawszy godności kardynalskiej.