Znaki życia – pierwszy
film fabularny
Wernera Herzoga
, wyprodukowany przez
Werner Herzog Filmproduktion
za 25 000 marek w
1968
roku[1]. Herzog oparł fabułę na opowiadaniu zatytułowanym Der Tolle Invalide auf dem Fort Ratonneau, autorstwa
Achima von Arnima
[2].
Fabuła
Reżyser opowiada historię niemieckiego żołnierza o imieniu Stroszek (Peter Brogle), który wegetuje w koszarowym miasteczku na greckiej wyspie
Kos
podczas
II wojny światowej
. Z otępienia nie potrafi wyrwać go ani spotkanie z młodą dziewczyną Norą (Athina Zacharopoulou), ani z pianistą (
Florian Fricke
, prawdziwy muzyk, lider grupy
Popol Vuh
, która stworzyła muzykę do wielu filmów Herzoga). Warunki klimatyczno-geograficzne nie sprzyjają poprawie stanu zdrowia Stroszka – ten popada w szaleństwo.
Produkcja
Lokacje
Film został zrealizowany na greckiej wyspie Kos, w XIV w. fortecy zbudowanej przez
Zakon krzyżacki
.
Obsada
W filmie pojawia się, w roli pianisty, Florian Fricke, lider zespołu
Popol Vuh
. Fricke wcieli się potem w podobnej roli w filmie Herzoga
Zagadka Kaspara Hausera
. W "Znakach życia" pojawia się także Wolfgang Reichmann (w roli żołnierza). Wystąpił on w
1979
r. w innym filmie Wernera Herzoga
Woyzeck
, także grając rolę wojskowego.
Ciekawostki
Dziadek Wernera, Rudolf Herzog, żył i pracował na wyspie Kos jako archeolog, co więcej – opublikował swego czasu książkę z tłumaczeniem ginącego greckiego dialektu. Reżyser nakręcił równocześnie ze Znakami życia krótkometrażowy film zatytułowany Ostatne słowa, gdzie można usłyszeć ostatniego żyjącego człowieka posługującego się tym rodzajem języka.
Nagrody
Werner Herzog zdobył za Znaki życia Srebrnego Niedźwiedzia w kategorii najlepszy debiut w 1968 roku, a także laur Carl Mayer Preis przyznany w 1964 roku, za najlepszy scenariusz.
Przypisy
- ↑ Dane za: oficjalna strona Wernera Herzoga
- ↑ Dane za: anglojęzyczna wersja strony Wikipedia