MKS Pogoń Szczecin –
polski
klub piłkarski
, z siedzibą w
Szczecinie
.
Historia
Początki
Najpopularniejszy klub sportowy w Szczecinie został założony
21 kwietnia
1948
roku pod nazwą Klub Sportowy Sztorm. Pierwszymi sekcjami były sekcje piłki nożnej i boksu. Drużynę piłkarzy zgłoszono do rozgrywek C-klasy, organizowanych przez Zachodniopomorski Okręgowy Związek Piłki Nożnej. Sztorm był objęty patronatem szczecińskich transportowców.
W marcu
1949
roku kluby związkowe w Szczecinie (KS Sztorm, KS Cukrownik, KS Drukarz, Pocztowy KS) zostały połączone w jeden, który nazwano Klub Sportowy Związkowiec. W 1949 r. Związkowiec przystąpił do rozgrywek A-klasy, w miejsce Pocztowego KS. W listopadzie
1950
r. w związku z machinacjami finansowymi rozwiązano Związkowca, a jego miejsce w lidze zajął powstały przy porcie klub o nazwie Klub Sportowy Kolejarz Szczecin. W 1950 i
1951
r. zespół brał udział w ogólnopolskim
Pucharze Polski
dochodząc do 1/16 finału. W 1951 r. drużyna wygrała rozgrywki A-klasy, ale baraży o II ligę nie przeszła z uwagi na grę nieuprawnionego zawodnika. W
1953
r., po reorganizacji rozgrywek, utworzono Ligę Międzywojewódzką, obejmującą województwa szczecińskie, zielonogórskie i poznańskie. Z tego pierwszego desygnowano do gry kluby: Kolejarz Szczecin,
Gwardia Szczecin
oraz
Kolejarz Goleniów
.
Jesienią
1955
roku Kolejarz zmienił nazwę na Klub Sportowy Pogoń. Nazwa, herb i barwy miały nawiązywać do tradycji jednego z największych klubów przedwojennej Polski,
Pogoni Lwów
. W
1956
r. pod wodzą
Floriana Krygiera
zespół został wicemistrzem Ligi Międzywojewódzkiej i w turnieju barażowym o II ligę (
Flota Gdynia
,
Warta Gorzów
,
Kujawiak Włocławek
) zajął I miejsce. Po raz pierwszy w historii Pogoń awansowała na zaplecze ekstraklasy.
W
1958
roku Pogoń Szczecin zajęła w grupie północnej I miejsce (37 punktów, stosunek bramek 54:22), co dało historyczny awans do
I ligi
. Podczas zmagań o awans do ekstraklasy szczeciński zespół ustanowił rekord – nie przegrał żadnego ze spotkań. Wyczyn ten pozostaje niepobity do dziś.
Sukcesy i porażki
W debiucie pierwszoligowym drużyna Portowców przegrała u siebie z
Gwardią Warszawa
0:1. Pierwsze sezony w ekstraklasie nie były udane. W
1959
roku Pogoń zajęła 10. miejsce (na 12 zespołów), zaś w
kolejnym
– ostatnie, co oznaczało spadek do II ligi. Spowodowało to wyprzedaż zawodników klubowych i od
1961
r. w klubie postawiono na pracę z młodzieżą. Sukcesy młodzieżowe, a później seniorskie, wiążą się z osobami szczególnie zasłużonymi dla Pogoni:
Zbigniewem Ryziewiczem
i
Florianem Krygierem
.
W
1962
roku Pogoń powróciła do I ligi, gdzie zagościła na trzy sezony. Później jeden sezon spędziła na zapleczu pierwszego frontu, aby znowu awansować, tym razem na długo (13 sezonów). Był to najdłuższy nieprzerwany okres gry Pogoni w I lidze.
Lata 80. to czasy największych sukcesów klubu. Portowa jedenastka dwa razy walczyła w finale
Pucharu Polski
, w obu przypadkach jednak minimalnie uległa rywalom: w roku
1981
Legii Warszawa
0:1 (po dogrywce), a w
1982
Lechowi Poznań
0:1.
W
1984
roku Pogoń, trenowana wówczas przez Eugeniusza Ksola, po raz pierwszy w swej historii zajęła miejsce na podium. Trzecie miejsce było przepustką do występów w europejskich pucharach (
Puchar UEFA
). W swoim debiucie Duma Pomorza wylosowała
1. FC Köln
, w szeregach którego występowali reprezentanci
RFN
, m.in.
Harald "Toni" Schumacher
,
Pierre Littbarski
i
Klaus Allofs
. 19 września 1984 r. w Kolonii Pogoń, mimo niezłej gry i okazji bramkowych, przegrała 1:2 (bramka dla Pogoni po samobójczym trafieniu Uwe Haasa). W rewanżu, 3 października, MKS zanotował w Szczecinie porażkę 0:1, nie wykorzystując m.in. dwóch rzutów karnych. Przygoda z pucharami zakończyła się na pierwszej rundzie.
W
1987
roku klub osiągnął swój największy w dotychczasowej historii sukces: Portowcy zostali wicemistrzami Polski. Zespół, trenowany przez charyzmatycznego i niezwykle popularnego w Szczecinie
Leszka Jezierskiego "Napoleona"
, grał ofensywnie i strzelał dużo bramek. Pogoń, w barwach której grali m.in.
Marek Szczech
,
Mariusz Kuras
,
Kazimierz Sokołowski
,
Marek Ostrowski
,
Marek Leśniak
i
Jerzy Hawrylewicz
, rozbiła m.in.
GKS Katowice
7:2 i
Lechię Gdańsk
5:1. Na finiszu rozgrywek szczecińską drużynę wyprzedził jedynie
Górnik Zabrze
. Królem strzelców ligi został Marek Leśniak (24 bramki).
W I rundzie Pucharu UEFA szczeciński zespół ponownie trafił na wymagającego rywala, ekipę
Hellas Werona
. W zespole, który w 1985 zdobył mistrzostwo Włoch, grali m.in. Niemiec
Thomas Berthold
i Duńczyk
Preben Elkjær Larsen
. W pierwszym meczu, 16 września w Szczecinie, padł remis 1:1 (gol Marka Leśniaka). W rewanżu dwa tygodnie później Duma Pomorza nie sprostała rywalom, ulegając 1:3 (bramkę dla Pogoni zdobył Jerzy Hawrylewicz).
Dwa lata później
Pogoń zanotowała spadek do drugiej ligi, w której grała przez 3 sezony.
Lata 90. były naznaczone zmaganiami klubu o przetrwanie i ciągłą walką drużyny o ligowy byt. Portowcy utracili ekstraklasę w roku
1996
, ale na krótko. Powrót nastąpił już
w kolejnym sezonie
.
Kryzys
Na przełomie stuleci rozpoczął się najtrudniejszy okres w historii Pogoni. Po wycofaniu się
Zarządu Portów Szczecin-Świnoujście
z finansowania i zarządzania klubem, ropoczęto poszukiwania innych źródeł utrzymania klubu, który popadał w zadłużenie.
W
1999
roku miasto zaoferowało tureckiemu przedsiębiorcy Sabriemu Bekdaşowi tereny przy stadionie, w zamian za finansowanie Pogoni.
29 grudnia
powołano do życia Sportową Spółkę Akcyjną Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin. Polityka zatrudniania przez Bekdaşa w Pogoni piłkarskich gwiazd (
Dariusz Gęsior
,
Brasília
,
Jerzy Podbrożny
czy
Oleg Salenko
– król strzelców
Mundialu w 1994
) przyniosła efekty. W
2001
roku Duma Pomorza zdobyła drugie w swych dziejach wicemistrzostwo Polski, ustępując w tabeli jedynie wschodzącej gwieździe
Wisły Kraków
.
Sukces okazał się krótkotrwały, a niedługo po nim pojawiły się problemy, które w dalszej kolejności doprowadziły do głębokiego kryzysu w klubie. Osią sporu między Bekdaşem a władzami Szczecina były obiecane przez miasto tereny, na których turecki biznesmen chciał przeprowadzić własne inwestycje. Mimo zawartej wcześniej umowy miasto nie wydzierżawiło Bekdaşowi 18 hektarów wokół stadionu Pogoni. W odpowiedzi większościowy udziałowiec SSA w listopadzie
2001
roku wstrzymał finansowanie klubu, a następnie wycofał się z klubu. Turek zostawił Pogoń z ogromnymi długami, a drużyna poległa w I rundzie pucharu UEFA z amatorami z Islandii,
Fylkirem Reykjavík
(1:1 u siebie i 1:2 w meczu wyjazdowym).
4 lipca
2002
roku następnym właścicielem spółki został szwedzki biznesmen polskiego pochodzenia – Les Gondor (vel Leszek Gondorowicz, przed laty taksówkarz z
Lipian
). Gondor obiecał podźwignąć klub z upadku, jednak były to czcze słowa. W efekcie rozmaitych działań i kolejnych przepychanek z miastem Pogoń została doprowadzona do ruiny. Skutkiem rządów Gondora był spadek z ekstraklasy w
2003
roku. Drużyna grała katastrofalnie, z 30 ligowych spotkań wygrała tylko dwa, a w całym sezonie zdobyła zaledwie 9 punktów.
Dodatkowo klub nie dostał drugoligowej licencji i gdyby nie istniejące od
2002
roku Stowarzyszenie Kibiców Pogoni Szczecin – Pogoń Walcząca, musiałby rozpoczynać rozgrywki od B-klasy. Stowarzyszenie założyło klub Pogoń Szczecin Nowa, który został zgłoszony w
Zachodniopomorskim Związku Piłki Nożnej
do rozgrywek
czwartoligowych
.
Kolejnym właścicielem został
Antoni Ptak
, biznesmen i właściciel Sportowej Spółki Akcyjnej
Piotrcovia Piotrków Trybunalski
, wcześniej działający w
ŁKS-ie Łódź
i
Lechii/Polonii Gdańsk
. W 2003 roku Ptak postanowił przenieść z
Piotrkowa Trybunalskiego
do Szczecina drużynę z II-ligową licencją (
Piotrcovia
) i zmienić jej nazwę na MKS Pogoń Szczecin. Mimo kontrowersji, jakie wywołał ten pomysł w szczecińskim środowisku, przedsiębiorca ze
Rzgowa
zrealizował swoją koncepcję. Do rejestracji nowej spółki doszło
8 lipca
2003
roku.
Szczecińscy fani początkowo odnosili się z nieufnością do nowego klubu. Drużyna jednak szybko zaczęła wygrywać w drugiej lidze i w znakomitym stylu awansowała do ekstraklasy w
sezonie 2003/2004
. Trzon zespołu z Piotrkowa uzupełniono o piłkarzy szczecińskich, co pozwoliło zachodniopomorskim kibicom bardziej identyfikować się z klubem kierowanym przez Ptaka.
W
sezonie 2004/2005
Pogoń zajęła w ekstraklasie 9. miejsce (na 14 zespołów) i zgłosiła akces do występów w
Pucharze Intertoto
. W I rundzie wyeliminowała mołdawski
Tiligul-Tiras Tiraspol
, oto wyniki dwumeczu:
W II rundzie Portowcy odpadli w rywalizacji z czeską
Sigmą Ołomuniec
, uzyskując następujące wyniki:
-
2 lipca
2005, Sigma Ołomuniec – Pogoń Szczecin 1:0
-
9 lipca
2005, Pogoń Szczecin – SK Sigma Ołomuniec 0:0
Zima
2005
/
2006
okazała się dla klubu okresem przełomowym. W związku z niezadowalającymi wynikami drużyny w rundzie jesiennej
Orange Ekstraklasy
(zespół plasował się na 9. pozycji), Antoni Ptak zdecydował się na sprzedaż większości zawodników i zastąpienie ich graczami
brazylijskimi
, wyszukiwanymi za oceanem przez syna, Dawida Ptaka. Swą nową koncepcję budowy zespołu Antoni Ptak streścił następująco: "Pogoń będzie brazylijska, albo żadna".[1].
Do końca lutego
2006
r. w klubie zatrudniono kilkunastu piłkarzy z Brazylii. Pogoń Szczecin stała się bodaj jedynym niebrazylijskim klubem na świecie zbudowanym niemal w 100% z zawodników tego kraju. Ewenementem w europejskim futbolu było również "skoszarowanie" drużyny pod
Łodzią
, w oddalonym od Szczecina niemal o 500 kilometrów[2]
Gutowie Małym
, gdzie Antoni Ptak wybudował piłkarski ośrodek szkoleniowy. Piłkarze musieli stamtąd dojeżdżać do Szczecina na mecze rozgrywane "u siebie". Paradoksalnie były to ich najodleglejsze wyjazdy na mecze ligowe.
Kolejnym precedensem w historii szczecińskiego i polskiego futbolu był mecz przeciwko
GKS Bełchatów
(
11 kwietnia
2006). Na boisko w Bełchatowie w barwach Pogoni zagrała jedenastka, w składzie której nie było ani jednego Polaka. W bramce stanął słowacki bramkarz
Boris Peškovič
, a w polu zagrało dziesięciu Brazylijczyków. Mecz zakończył się porażką 0:2. Na koniec rundy wiosennej
sezonu 2005/2006
Pogoń zajęła 11. miejsce.
Po nieudanym
sezonie 2006/2007
(ostatnie miejsce w tabeli) Antoni Ptak rozpoczął wyprzedaż zawodników. Negocjował sprzedaż klubu z kilkoma podmiotami, rozważał także przeniesienie drużyny do innego miasta – jednakże pod inną nazwą, gdyż prawo do nazwy, herbu i tradycji szczecińskiego klubu należą do Stowarzyszenia Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin.
Odbudowa
28 czerwca
2007
r. przedstawiciele Antoniego Ptaka, po długich negocjacjach z udziałem przedstawicieli
PZPN
, miasta Szczecina oraz
Dariusza Adamczuka
i
Grzegorza Matlaka
z Pogoni Nowej Szczecin, doszli do porozumienia w sprawie sprzedaży wydzielonej ze spółki-matki sekcji piłkarskiej z miejscem w
II lidze
. Kupnem zainteresowani byli dwaj zachodniopomorscy przedsiębiorcy: Artur Kałużny (Szczecin, branża gastronomiczna) i Grzegorz Smolny (
Złocieniec
, branża drzewna).
Przyszli właściciele zapowiedzieli powstanie nowej spółki akcyjnej zbudowanej na bazie Pogoni Nowej Szczecin, co stanowiło wymóg
UEFA
dotyczący przejęcia praw do gry w II lidze (przejmujący klub miał być zarejestrowany w związku piłkarskim co najmniej od trzech lat).
24 lipca
utworzono Pogoń Szczecin Spółkę Akcyjną. Udziałowcami spółki zostali Artur Kałużny i Grzegorz Smolny – 50%, Stowarzyszenie Klub Sportowy Pogoń Szczecin Nowa – 25%,
Dariusz Adamczuk
– 12,5%,
Grzegorz Matlak
– 12,5%. Stowarzyszenie Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin uzyskując zabezpieczenia formalno-prawne przekazało do nowej spółki prawo do nazwy, barw, herbu i tradycji Pogoni Szczecin[3][4].
25 lipca
Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Klubu Sportowego Pogoń Szczecin Nowa, podjęło decyzję o przekazaniu do nowo powstałej spółki akcyjnej Pogoń Szczecin sekcji piłkarskiej[5].
31 lipca
, po ostatecznym wycofaniu się Antoniego Ptaka ze szczecińskiej piłki, Zachodniopomorski Związek Piłki Nożnej zdecydował, że nowa spółka Pogoń Szczecin warunkowo wystąpi w rozgrywkach czwartoligowych. Uchwała uprawomocniła się po spełnieniu przez spółkę 7 punktów formalno-prawnych[6].
11 sierpnia
2007
r. Pogoń wystartowała w rozgrywkach IV ligi. Sezon
2007/2008
drużyna zakończyła zwycięsko, a w spotkaniu barażowym dwukrotnie pokonała Zatokę Puck. Dało to Portowcom awans do
zreformowanej II ligi
.
19 czerwca
2008
poinformowano o rozmowach pomiędzy władzami II-ligowej Pogoni Szczecin a właścicielem klubu
Dyskobolia Groclin Grodzisk Wielkopolski
,
Zbigniewem Drzymałą
. Miały one na celu przeniesienie drużyny piłkarskiej i miejsca w ekstraklasie z Grodziska do Szczecina, a następnie fuzję obu klubów pod szyldem Pogoni Szczecin. Oznaczałoby to powrót Portowców do ekstraklasy od nowego sezonu[7]. Wskutek silnego sprzeciwu stowarzyszeń kibiców
30 czerwca
przerwano negocjacje. Rozmowy o fuzji obu klubów zakończyły się fiaskiem[8].
Na półmetku sezonu
2008/2009
Pogoń Szczecin zajmowała 4. lokatę, sezon Portowcy zakończyli na 2. miejscu II ligi grupy zachodniej, awnsując do I ligi. Bilans spotkań: 18 zwycięstw, 8 remisów, 8 porażek.
Pogoń w Ekstraklasie
Wykres miejsc zajmowanych przez Pogoń Szczecin w historii występów w Ekstraklasie
W całej swojej historii Pogoń rozegrała 39 sezonów w Ekstraklasie. Bilans: 1128 meczów, w tym 364 zwycięstwa, 311 remisów, 453 porażki. Bramki: 1295−1540.
Trenerzy Pogoni Szczecin
Aktualna Kadra Pogoni Szczecin
Obecna kadra
Stan na 29 sierpnia 2010
Sztab trenerski
I drużyna
Pozostałe drużyny
Trener rezerw (Pogoń II): Kazimierz Biela
Trener rocznika 1991/1992 :
Maciej Stolarczyk
Trener rocznika 1993/1994 : Ryszard Reczka
Trener rocznika 1991/1994 : Adam Kulbacki
Trener rocznika 1995 : Włodzimierz Obst
Trener rocznika 1996 : Adam Gołubowski
Trener rocznika 1997 : Piotr Łęczyński
Trener rocznika 1998 : Wojciech Wlazło
Trener rocznika 1999 : Paweł Cretti
Trener rocznika 2000 : Marcin Tylutki
Trener rocznika 2001 :
Leszek Pokładowski
Trener rocznika 2002 : Filip Kłosek
Władze Pogoni Szczecin SA
Prezes zarządu: Artur Kałużny
Wiceprezes zarządu: Grzegorz Smolny
Dyrektor Klubu: Mariusz Kotkowski
Dyrektor Sportowy:
Robert Dymkowski
Dyrektor Działu Marketingu: Marta Barańska
Sukcesy
W kraju
* w 2. Lidze
Na arenie międzynarodowej
Kibice
Kibice Pogoni Szczecin zrzeszeni są w kilku fan klubach, m.in.:
Jako ogół, za aktywny i zorganizowany doping wyróżnieni zostali dwukrotnie nagrodami głównymi w I. i II. edycji konkursu
Orange Fair Play
– za rundę wiosenną
sezonu 2004/2005
i rundę jesienną
sezonu 2005/2006
.
Przedstawiciele sympatyków Pogoni byli jednymi z założycieli
Ogólnopolskiego Związku Stowarzyszeń Kibiców
, a Robert Jacoszek ze Stowarzyszenia Kibiców Pogoni Szczecin "Portowcy" został członkiem pierwszego zarządu Związku[9].
Pogoń Szczecin Nowa
5 maja
[10]
2003
(wg innych źródeł[11] w marcu 2003) Stowarzyszenie Kibiców "Pogoń Walcząca" założyło jednosekcyjny klub piłkarski Pogoń Nowa Szczecin, początkowo zgłoszony w
ZZPN
do rozgrywek
czwartoligowych
w sezonie 2003/2004. Po przeniesieniu w tym samym roku do Szczecina przez
Antoniego Ptaka
Piotrcovii Piotrków Trybunalski
i zmianie jej nazwy na Pogoń Szczecin, miejsce Pogoni Nowej w IV lidze kibice przekazali rezerwom drugoligowca. Pogoń Nowa skupiła się na prowadzeniu drużyn młodzieżowych (początkowo po dwie drużyny juniorów i trampkarzy). W roku
2004
zespół prowadzony przez Włodzimierza Obsta w walce o ćwierćfinał mistrzostw Polski juniorów starszych pokonał faworyzowaną drużynę
Lecha Poznań
.
Przed sezonem
2006
/
2007
Pogoń Nowa chciała wystąpić w IV lidze w miejsce rezerw MKS Pogoń SSA, na prowadzenie których zarząd należącej do Antoniego Ptaka spółki próbował pozyskać finanse z miejskiej kasy. Do porozumienia nie doszło i od
26 sierpnia
2006
r. klub prowadził także drużynę seniorów, występującą początkowo w zachodniopomorskiej
B-klasie
. Działaczami klubu i zarazem piłkarzami tego zespołu zostali były
reprezentant Polski
Dariusz Adamczuk
oraz były pierwszoligowiec
Grzegorz Matlak
. Drużyna rozgrywała mecze na boisku nr 2
stadionu im. Floriana Krygiera
. Za cel w sezonie 2006/2007 postawiono awans do
A-klasy
. Udało się go wywalczyć, wygrywając 21 spotkań, jedno remisując (bilans bramek 146:12, najwyższe zwycięstwa: na własnym boisku 18:0, na wyjeździe 9:0). W meczach gościnnie występowali znakomici przed laty piłkarze Pogoni, zasłużeni dla klubu:
Zenon Kasztelan
,
Zbigniew Kozłowski
,
Mariusz Kuras
,
Andrzej Rycak
i
Adam Kensy
.
24 lipca
2007
na bazie dotychczasowej Pogoni Szczecin Nowej, przy współpracy ze szczecińskimi biznesmenami Arturem Kałużnym i Grzegorzem Smolnym powołano Pogoń Szczecin Spółkę Akcyjną.
25 lipca
2007
r. Pogoń Nowa przekazała nowej spółce sekcję piłkarską. Od tej pory spółka kontynuuje tradycje Pogoni Szczecin.
Na początku czerwca 2008 r. ze Stowarzyszenia odszedł Dariusz Adamczuk.
26 czerwca Pogoń Nowa wydała oświadczenie w sprawie propozycji przeniesienia spółki Groclin Dyskobolia SSA do Szczecina. Pomysł ten nie znalazł akceptacji Stowarzyszenia, co przyczyniło się do zerwania rozmów przedstawicieli Pogoni Szczecin ze
Zbigniewem Drzymałą
.
Stadion
Pogoń swoje mecze w
Szczecinie
rozgrywa na
Stadionie Miejskim
. Na jego trybunach zasiąść może 17 783 kibiców (1572 pod zadaszeniem i 607 w sektorze kibiców przyjezdnych).W 2009 roku wybudowano sektor VIP. Obiekt dysponuje sztucznym oświetleniem o natężeniu 2300 luksów i podgrzewaną płytą głównego boiska o wymiarach 105 x 68 metrów.
Hymn
Autorem hymnu Pogoni Szczecin jest thrashmetalowa grupa
Quo Vadis
.[12] Szczeciński zespół już wcześniej komponował z myślą o Dumie Pomorza, w 2002 r. nagrywając utwór "Pogoń Szczecin wita was", odtwarzany przed meczami podczas wejścia piłkarzy na murawę. Hymn My Portowcy miał swoją premierę podczas derbów
Szczecina
(mecz ze Stalą Szczecin), 10 maja 2008 r.
Linki zewnętrzne
Źródła
Przypisy