Kazimierz Pułaski
Kazimierz Michał Wacław Wiktor Pułaski - herbu Ślepowron (ur. 6 marca 1745 w Warszawie, zmarł z ran odniesionych w bitwie pod Savannah 11 października 1779) – jeden z dowódców i marszałek konfederacji barskiej, generał i bohater wojny o niepodległość USA. Nazywany "ojcem amerykańskiej kawalerii".
Młodość
Urodził się w dworku Pułaskich w Warszawie. Był synem starosty wareckiego Józefa Pułaskiego, bratem Antoniego i Franciszka Ksawerego, z Pułaskich z miejscowości Pułazie.
W Warce w pałacu na Winiarach spędził dzieciństwo. Uczył się w szkole parafialnej w Warce, a następnie w szkole księży teatynów w Warszawie. W 1762 został paziem księcia kurlandzkiego Karola Krystiana Wettyna. W Mitawie przeżył wyrzucenie księcia ze swojej stolicy przez wojska rosyjskie (1763). W 1764 podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Konfederacja barska
Wtajemniczony w przygotowania do konfederacji barskiej, zbroił oddziały na Podolu i Wołyniu. 29 lutego 1768 podpisał akt założenia konfederacji barskiej.
W latach 1768-1772 był jednym z dowódców Konfederacji Barskiej, został marszałkiem ziemi łomżyńskiej. Przez 2 tygodnie w 1768 bronił się w warownym klasztorze w Berdyczowie przed atakami armii rosyjskiej. Skapitulował, został wypuszczony po przyrzeczeniu porzucenia konfederacji. Już niedługo jednak ogłosił, że został do tego zmuszony siłą i będzie walczyć do ostatniej kropli krwi. Dowodził z Józefem Pułaskim w Bitwie pod Orzechowem stoczonej 3 listopada 1768 roku przeciw armii rosyjskiej pod dowództwem Aleksandra Suworowa.
W 1769 bronił Okopów Świętej Trójcy przed przeważającą armią rosyjską, następnie przeszedł do Turcji, a potem na Podole. Gdy przybył z Podola pod Barwinek, 7 kwietnia 1769 roku, skoncentrowały się tam siły konfederackie; ks.Jerzego Marcina Lubomirskiego, niefortunnego obrońcy Krakowa. K. Pułaski mimo młodego wieku (24 lata), był czołowym dowódcą wojskowym Konfederacji. Prowadził zaciągi i zorganizował pod Barwinkiem, jeden z największych obozów konfederackich. Lubomirski powierzył Pułaskiemu funkcję regimentarza krakowsko - sanockiego i sandomierskiego. W Barwinku sygnowany był uniwersał nazwany imieniem Pułaskiego, wzywający pod broń szlachtę Podkarpacia. Stąd też w kwietniu 1769 r., wybrał się przeciw rosyjskim oddziałom Jelczaninowa do bitwy pod Iwlą. Pułaski z tego miejsca wyruszył w wielki rajd kawaleryjski na Podlasie i Litwę, w czasie którego pod Włodawą poległ jego brat Franciszek Ksawery Pułaski.
W dniu 6 kwietnia 1769 na polach między Miejscem a Rogami, koło Krosna, miała miejsce bitwa konfederatów barskich z Rosjanami, w której Pułaski został ranny. Wkrótce przebił się ze swoim odziałem na Litwę i Ruś, wzniecając tam powstanie antyrosyjskie. Wsławił się między innymi, brawurową obroną Jasnej Góry przed wojskami rosyjskimi gen. Iwana Drewicza i królewskimi (od 31 grudnia 1770 do 14 stycznia 1771). Mniej szczęśliwe były wystąpienia Pułaskiego w polityce: ulegając wpływom Wessla jego otoczenia, podjął się na rozkaz Generalności zorganizowania porwania króla, Stanisława Augusta Poniatowskiego 3 listopada 1771, a po tym nieudanym wyczynie, spadła na niego główna odpowiedzialność.
Na emigracji
Po upadku konfederacji w 1772, zaocznie skazany na śmierć za próbę królobójstwa, musiał emigrować z Polski. Władze żadnego kraju europejskiego nie chciały go jednak przyjąć. Najpierw udał się do Turcji, skąd jednak po interwencji dyplomatycznej go wydalono, a następnie nielegalnie przebywał we Francji, skąd wyjechał na zaproszenie generała Lafayette`a do powstających właśnie Stanów Zjednoczonych Ameryki.
W latach 1777-1779 walczył w szeregach armii Jerzego Waszyngtona w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych, będąc w randze generała brygady Armii Kontynentalnej. W 1778 utworzył legion kawalerii, na którego czele odniósł zwycięstwo nad Anglikami w bitwie pod Charleston (10 maja 1779).
Zmarł 11 października 1779 w wyniku ran odniesionych w czasie oblężenia Savannah. Ciała nie zdołano przetransportować do brzegu ze względu na ogromne upały i został oddany morzu ze statku „Wasp”. 21 października 1779 po przycumowaniu statku do lądu odbył się symboliczny pogrzeb Kazimierza Pułaskiego. Według innej wersji, został on najpierw pochowany na farmie Greenwich, a potem przeniesiony i pochowany na jednym z placów starego miasta Savannah. Teorię tę, według jej zwolenników, potwierdza fakt, że w 1997 r. na placu Monterey, pod pomnikiem, znaleziono miejsce pochówku, ale szczątki trudno jest jednoznacznie zidentyfikować.
Na wieść o śmierci Pułaskiego, generał Jerzy Waszyngton stacjonujący wówczas ze sztabem w swojej głównej kwaterze w Moore House, w West Point, zadecydował, aby w dniu w którym przyszła ta wiadomość (17 listopada 1779 r.), hasłem w wojsku stał się "Pułaski", a odzewem "Polska".
Inne hasła zawierające informacje o "Kazimierz Pułaski":
Mieszko II Lambert
...
Oddychanie komórkowe
...
Kazimierz Wołkowycki
...
Władysław Komar
...
1484
...
Stanisław Narutowicz
...
1362
...
1361
...
1884
...
Wnioskowanie
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Kazimierz Pułaski":
49. Stosunki Polski z wybranymi państwami (plansza 16)
...
229 Stosunki państwo-Kościół w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (plansza 3)
...
11 LISTOPADA (plansza 1)
...
|