Szczyty Beskidu Makowskiego
Beskid Makowski (dawniej nazywany Beskidem Średnim,
513.48
) – grupa górska, część
Beskidów Zachodnich
. Od zachodu sąsiaduje z
Beskidem Małym
, od południowego zachodu z
Pasmem Babiogórskim
, od południa z
Kotliną Rabczańską
, od wschodu z
Beskidem Wyspowym
, od północy z
Pogórzem Wielickim
[1].
Topografia
Według
Jerzego Kondrackiego
, autora powszechnie znanego
fizyczno-geograficznego podziału Polski
zachodnią granicę Beskidu Makowskiego tworzy rzeka
Koszarawa
, a wschodnią
Raba
i jej dopływ Krzczonówka[1]. Z Beskidem Małym granicę tworzy dolina górnej
Łękawki
(dopływ Soły), Koconki, Lachówki i dolnej
Stryszawki
(dopływ
Skawy
). Od południowej strony granicę tworzy dolina Skawy po ujście
Skawicy
i dalej Skawica.
Przy tak wyznaczonych granicach Beskid Makowski ma powierzchnię ok. 900 km2, długość ok. 60 km i szerokość 15 km[1]. Składa się z wielu rozczłonkowanych pasm górskich i wzniesień. Są to (w nawiasie najwyższy szczyt tego pasma):
Na mapach jednak i w przewodnikach zwykle spotkać się można z innym podziałem, w którym za granicę między Beskidem Makowskim a Wyspowym przyjęto rzekę
Krzyworzeka
, jej dopływ Kobielnik i
przełęcz Jaworzyce
. Z przełęczy tej granica biegnie w dół do Kasinianki, Kasinianką do Raby, dalej wzdłuż rzeki Krzczonówka po
Łętownię
[2][3]. Przyjmując ten drugi podział do Beskidu Makowskiego należałyby również całe
Pasmo Lubomira i Łysiny
. Jeszcze większe kontrowersje budzi Pasmo Jałowieckie, które zwykle na mapach i w przewodnikach zaliczane jest do
Beskidu Żywieckiego
.
Budowa geologiczna
Beskid Makowski składa się z wielu rozczłonkowanych pasm górskich. Zbudowane są one z piaskowców magurskich przewarstwionych łupkami[1]warstw. W łupkach wyrzeźbione zostały doliny rzeczne[1].
Klimat
Na klimat w Beskidzie Makowskim wpływa zróżnicowana rzeźba terenu. Średnia temperatura wynosi od 5 do 7
°C
.
Wiosna
trwa długo i jest chłodna i deszczowa, nawroty niskiej temperatury występują aż do
maja
.
Lato
bywa trochę cieplejsze niż w
Beskidzie Żywieckim
, lecz trwa tyle samo.
Jesień
jest długa i sucha. Notowane są częste wahania temperatury, tak jak i w reszcie regionu.
Zima
utrzymuje się zazwyczaj od końca
listopada
do
marca
. Przeciętnie najwięcej opadów zaobserwowano w
czerwcu
i w
sierpniu
, a najmniej w
październiku
, średnia roczna wynosi 800 mm. Podobnie jak w
Beskidzie Wyspowym
zdarzają się tu
inwersje temperatury
.
Ludność
Jest to obszar dość gęsto zaludniony. Lasy występują głównie na wyższych grzbietach górskich, natomiast doliny i śródgórskie zrównania zajęte są pod uprawy rolne i osady ludzkie. Są 4 miasta:
Maków Podhalański
,
Sucha Beskidzka
,
Jordanów
,
Myślenice
.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. .
- ↑ Beskid Wyspowy 1:50 000. Mapa turystyczna. Kraków: Wyd. Compass, 2006. .
- ↑
Andrzej Matuszczyk
: Beskid Wyspowy. Pruszków: Oficyna Wyd. „Rewasz”, 2001. .
Linki zewnętrzne