Zygmunt Kawecki (ur. 13 kwietnia 1876 - zm. 22 sierpnia 1955 w Poznaniu ) - polski dramaturg.

Zadebiutował utworem "Dramat Kaliny". Utwór ten został wystawiony po raz pierwszy w 1902 roku w Krakowie i odniósł niespodziewanie duży sukces. W następnych latach Kawecki opublikował nowe utwory dramatyczne, które także cieszyły się dużym powodzeniem. Od 1907 był został sekretarzem redakcji " Kuriera Warszawskiego ". W czasie I wojny światowej został ewakuowany w głąb Rosji. W Moskwie był redaktorem "Gazety Polskiej". Po wojnie powrócił do Polski, gdzie pracował jako urzędnik i cenzor filmowy. Nadal pisywał utwory dramatyczne, głównie komedie i farsy. Po II wojnie światowej , w 1948 roku został zawieszony prawach członka ZLP za współpracę z okupantem hitlerowskim, polegającą na publikowaniu recenzji teatralnych na łamach gadzinowego " Nowego Kuriera Warszawskiego ". Zmarł w 1955 roku, pochowany na Cmentarzu Bródzieńskim (kw. 108H-2).

Wybrane utwory

• "Dramat Kaliny" (1902)
• "Szkoła" (1907)
• "Poczekalnia pierwszej klasy" (1925)
• "Ludzie tymczasowi" (1926)
• "Fura słomy" (1927)
• "Droga do piekła" (1931)
• "Miłość chemiczna" (1947)
• "Jan i Janek" (1948)
• "Jan nieznany" (1949)

Źródła

• Piotr Kuncewicz: Leksykon polskich pisarzy współczesnych. Warszawa: GRAF-PUNKT, 1995. .