Gideon Ezra (
hebr.
גדעון עזרא, ur.
30 lipca
1937
) członek izraelskiego
Knessetu
i minister środowiska w rządzie
Ehuda Olmerta
.
Urodził się w
Jerozolimie
. Służył w Izraelskich Siłach Obronnych w latach
1955
-
1958
w Nahal. Pomiędzy
1962
a
1995
rokiem służył także w
Szabaku
. Później zasilił sektor prywatny, pracował dla firmy izraelskiej Ituran. W
1996
po raz pierwszy dostał się do
Knessetu
jako członek partii
Likud
. Ponownie został parlamentarzystą po
wyborach w 1999
i
2003 roku
. Tuż po tym, jak
Ariel Szaron
pokonał
Ehuda Baraka
w
wyborach premiera w 2001 roku
, Ezra został wiceministrem ds. bezpieczeństwa wewnętrznego.
W sierpniu
2002
roku Ezra wywołał kontrowersje, wypowiadając się na temat spodziewanego ataku
USA
na
Irak
:
Im bardziej agresywny będzie ten atak, tym więcej pomoże Izraelowi przeciwko Palestyńczykom[1].
Dodał także, że akcja Stanów Zjednoczonych przeciwko Irakowi na doprowadzi bez wątpienia do psychologicznego uderzenia w
Palestyńczyków
.
Ezra otrzymał pierwszą nominację na stanowisko ministerialne po
wyborach w 2003 roku
, zostając ministrem w biurze premiera. Gdy
Benyamin Elon
został zdymisjonowany z funkcji ministra turystyki w lipcu
2004
r., zastąpił go Gideon Ezra, początkowo jako pełniący obowiązki szefa resortu (pełnoprawnym ministrem turystyki został w sierpniu 2004 r.). Od września
2004
r. był również osobą pełniącą obowiązki ministra bezpieczeństwa wewnętrznego, zaraz po tym, jak
Tzachi Hanegbi
zrezygnował z powodu postawionych mu zarzutów
korupcyjnych
. Pełnoprawnym szefem resortu został w tym przypadku w listopadzie
2004
r.
W styczniu
2005
został zastąpiony na stanowisku ministra turystyki przez
Avrahama Hirschsona
. Wraz z utworzeniem partii
Kadima
Ariela Szarona, przyłączył się do tego ugrupowania. Jednocześnie przejął resort środowiska od członka
Partii Pracy
,
Shaloma Simchona
. W listopadzie
2005
roku, podczas wiecu, Ezra został zaatakowany przez przeciwników planu Ariela Szarona likwidacji żydowskich osiedli w
Strefie Gazy
. Powodem tego było poparcie, jakiego udzielił zamysłom premiera[2].
Po
wyborach w 2006 roku
został ministrem ochrony środowiska w rządzie
Ehuda Olmerta
. W kwietniu
2007
sprzeciwił się planom budowy
elektrowni słonecznej
niedaleko
Dimony
na pustyni
Negew
, ze względu na zagrożenie, jakie mogłaby wywołać dla istnienia tamtejszych rzadkich gatunków zwierząt i roślin[3].
Przypisy
Linki zewnętrzne