Ze względu na krótki czas życia
jąder atomowych
ulegających temu procesowi – poniżej sekundy – nie występują one w sposób naturalny w przyrodzie, są jednak wytwarzane w laboratoriach. Pierwsze jądro emitujące protony ze stanu podstawowego (
Lu-151
) zostało odkryte w roku
1981
w
Instytucie Badań Ciężkich Jonów
w
Darmstadt
w Niemczech. Wcześniej znane były przypadki emisji protonowej ze stanów izomerycznych (np. jądro
Co-53
). Znane do tej pory jądra będące emiterami protonów umiejscowione są w obszarze tzw.
ziem rzadkich
.
Rozpad protonowy należy wyraźnie odróżnić od emisji protonów opóźnionych, która najczęściej zachodzi po
rozpadzie beta
. W tym przypadku jądro powstałe w wyniku rozpadu znajduje się w stanie wzbudzonym i deekscytuje poprzez emisję protonu.
Wiatr na Ziemi nie może wiać szybciej niż 520 km/h, jest to spowodowane siłami, które wpływają na cząsteczki powietrza (m .in. przyciąganie, tarcie, różnice ciśnień powietrza).