Muzyka konkretna – kierunek w
muzyce współczesnej
, w którym oprócz dźwięków
instrumentów
lub
śpiewu
wykorzystuje się realne dźwięki – dźwięki przyrody, odgłosy fabryczne, dźwięki ruchu ulicznego, przypadkowe głosy ludzkie itp. Dźwięki takie są rejestrowane, a następnie preparowane i miksowane w celu osiągnięcia zamierzonego efektu estetycznego.
Muzyka konkretna występuje w czystej formie lub łączona jest z muzyką instrumentalną, wokalną albo elektroniczną.
Do tego nurtu zalicza się m.in. takich kompozytorów jak:
Pierre Henry
,
Frank Zappa
, Bernard Parmegiani, Luc Ferrari, François-Bernard Mâche, François Bayle, Michel Chion, Lionel Marchetti.
Historia
Pierwszą kompozycją z nurtu muzyki konkretnej był utwór Cinq études de bruits, skomponowany w roku
1948
przez
Pierre'a Schaeffera
. W roku
1951
Pierre Henry
skomponował Wariacje na drzwi i westchnienie, a
John Cage
stworzył utwór Music of Change, bazując na
Yijing
– starochińskiej Księdze Przemian. Ten sam artysta w roku
1952
zarejestrował utwór
4' 33"
, w którym jedynymi słyszalnymi dźwiękami są odgłosy z widowni. W roku
1954
Hugh LeCaine skomponował Dripsody (ang. drip – kapać), w którym jedynym źródłem dźwięku było kapanie wody[1].
Zobacz też
Przypisy