Sędzia pokoju – w USA sędzia najniższego stopnia, podlegają mu sądy najniższej instancji (orzekające o winie w drobnych przestępstwach i wykroczeniach drogowych), udziela też ślubów ; funkcja ma charakter wybieralny i wiążą się z nią wynagrodzenia pieniężne.

W Wielkiej Brytanii , arbiter lokalny - funkcja w znacznym stopniu tytularna, pozbawiona większych uprawnień; sędzia pokoju nie otrzymuje żadnych wynagrodzeń.

W Polsce instytucja sędziego pokoju istniała na terenach Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego w latach 1808-1915 oraz na terenie Wolnego Miasta Krakowa w latach 1816-1855^[1]. W II Rzeczypospolitej sądy pokoju powołał dekret Naczelnika Państwa^[]. Sędzia pokoju przewodził rozprawom w których początkowo oprócz niego uczestniczyło dwóch ławników , od 1927 sędzia pokoju orzekał jednoosobowo. Lokale dla Sądów Pokoju bądź też opłatę komornego za lokale wynajęte były zobowiązane zapewnić gminy. Sędzia pokoju pochodził z wyboru mieszkańców danego okręgu sądowego i obejmował funkcję na pięcioletnią kadencję.

Przypisy